Më 20 qershor 1895, u hap zyrtarisht Kanali i Kielit (gjermanisht: Nord-Ostsee-Kanal), një ndërmarrje inxhinierike madhështore që përshkon bazën e gadishullit Jutland në Gjermani dhe lidh Detin e Veriut me Detin Baltik. Me gjatësi rreth 98 kilometra, ky kanal artificial ka qenë dhe mbetet ujësjellësi më i ngarkuar në botë, për sa i përket trafikut të anijeve.
Qëllimi dhe ndërtimi
Ideja për ndërtimin e një kanali që lidhte dy detet kishte ekzistuar që në shekullin XVIII, por ajo mori formë të plotë në fund të shekullit XIX nën Perandorinë Gjermane. Kanali u ndërtua kryesisht për arsye ushtarake dhe ekonomike, me qëllim të shmangies së rrugës detare më të gjatë dhe të rrezikshme rreth gadishullit Jutland, përfshirë kalimin përmes ngushticës së Skagerakut dhe Kattegatit.
Punimet nisën në vitin 1887 nën udhëheqjen e Kaiserit Wilhelm II, dhe ndërtimi përfundoi pas tetë vjetësh, më 1895. Në ceremoninë e hapjes morën pjesë shumë personalitete të rëndësishme, përfshirë vetë Perandorin gjerman.
Rëndësia strategjike
Kanali i Kielit ishte një element kyç për marinën gjermane, pasi i lejonte flotës të lëvizte shpejt nga një det në tjetrin pa u ekspozuar ndaj rrezikut të bllokadave ose sulmeve nga anijet armike. Në të njëjtën kohë, ai u shndërrua shpejt në një arterie të rëndësishme tregtare, duke lehtësuar qarkullimin e mallrave dhe forcimin e lidhjeve ekonomike midis qyteteve portuale të Evropës Veriore.
Zgjerimi dhe përdorimi modern
Në vitet 1907–1914, kanali u zgjerua për të pritur anije më të mëdha ushtarake dhe tregtare, duke reflektuar rritjen e kërkesave industriale dhe ushtarake. Sot, Kanali i Kielit përpunon mbi 30,000 lëvizje anijesh në vit, duke tejkaluar edhe kanale të famshëm si ai i Panamasë dhe Suezit për nga numri i kalimeve.
Përgatiti: L.Veizi
