28 qershor 1948
Më 28 qershor 1948, në kulmin e tensioneve të hershme të Luftës së Ftohtë, Lidhja e Komunistëve të Jugosllavisë, nën udhëheqjen e Josip Broz Titon, përjashtohet nga Kominterni – organizata e bashkëpunimit ndërmjet partive komuniste të Europës Lindore, e krijuar dhe dominuar nga Bashkimi Sovjetik. Ky përjashtim zyrtar shënoi një ndarje të thellë midis Jugosllavisë dhe kampit sovjetik dhe u bë pika e parë e hapur e rebelimit ndaj kontrollit të Kremlinit brenda bllokut komunist.
Konflikti lindi nga mosmarrëveshjet strategjike midis Stalinit dhe Titos, veçanërisht për çështje të politikës së brendshme dhe ndikimit të Jugosllavisë në Ballkan – sidomos në Shqipëri, Greqi dhe Bullgari. Tito refuzoi të bindet ndaj direktivave sovjetike, duke ndjekur një rrugë më të pavarur në ndërtimin e socializmit dhe duke kërkuar rol udhëheqës në rajon.
Si pasojë, të gjitha vendet komuniste të Europës Lindore, përfshirë Shqipërinë e Enver Hoxhës, shkëputën menjëherë lidhjet politike dhe ekonomike me Jugosllavinë. Në Shqipëri, kjo u shoqërua me një fushatë të ashpër propagandistike kundër “revizionizmit titist” dhe me afrimin më të madh ndaj Moskës.
Megjithëse Jugosllavia u izolua përkohësisht nga blloku lindor, ajo arriti të mbijetojë politikisht dhe ekonomikisht përmes ndihmës nga Perëndimi dhe ndërtimit të një modeli të veçantë të socializmit vetëqeverisës. Marrëdhëniet me vendet komuniste filluan të përmirësohen gradualisht pas vdekjes së Stalinit në vitin 1953, por ndarja ideologjike midis Titos dhe sovjetikëve do të mbetej një tipar i qëndrueshëm i gjeopolitikës së Luftës së Ftohtë.
Përgatiti: L.Veizi
