29 prill 1975 – Lufta e Vietnamit:
Më 29 prill 1975, ndërsa forcat e Vietnamit të Veriut përparonin drejt kryeqytetit Saigon të Vietnamit të Jugut, Shtetet e Bashkuara nisën zyrtarisht Operacionin “Frequent Wind” – evakuimin ajror të fundit dhe më masiv nga një qytet që po rrëzohej nën sulm. Kjo ishte etapa përfundimtare e pranisë amerikane në Luftën e Vietnamit, një përfundim i dhimbshëm dhe simbolik për një konflikt që kishte përçarë politikisht dhe moralisht Shtetet e Bashkuara për më shumë se një dekadë.
Ndërkohë që artileria e Vietnamit të Veriut afrohej, Ambasada Amerikane në Saigon u kthye në një pikë të fundit shprese për mijëra vetë: diplomatë, qytetarë amerikanë, por edhe bashkëpunëtorë vietnamezë të frikësuar nga hakmarrja e afërt komuniste. Helikopterët Chinook dhe Huey të Marinës Amerikane filluan ngritjen nga çatitë e ndërtesave, duke transportuar njerëz nga ambasada drejt anijeve ushtarake amerikane në Detin e Kinës Jugore.
Pamjet ikonike të njerëzve që ngjiten nëpër shkallë metalike drejt helikopterëve – veçanërisht fotografia famëkeqe e një helikopteri që ngarkohet mbi një çati në Saigon – u bënë simbol i tërheqjes së furishme dhe i një epilogu të trazuar të luftës.
Operacioni zgjati rreth 19 orë dhe përfundoi në orët e para të 30 prillit, vetëm pak orë para se tanket e Vietnamit të Veriut të hynin në Saigon dhe të shpallnin fitoren e përbashkuar komuniste. Rreth 7,000 persona u evakuuan, ndërsa mijëra të tjerë mbetën pas, të braktisur në një qytet të sapopushtuar.
Për Shtetet e Bashkuara, ky moment shënoi fundin e ndërhyrjes ushtarake në Azinë Juglindore, një kapitull i gjatë dhe tragjik që kishte kushtuar jetën e mbi 58 mijë ushtarëve amerikanë dhe miliona vietnamezëve. Ai u kthye gjithashtu në një plagë morale dhe politike, që do të ndikonte thellësisht në politikën e jashtme dhe ushtarake amerikane për dekada me radhë.
Dhe ndërsa Saigoni bie, një epokë mbaron – jo me një triumf, por me ikjen e heshtur, nën rotoret e helikopterëve që ngrinin mbi një qytet në flakë.
