Pesë gazetarë të Al Jazeera-s janë vrarë në një sulm izraelit pranë Spitalit Al-Shifa të Qytetit të Gazës, tha transmetuesi i Katarit.
Korrespondentët Anas al-Sharif dhe Mohammed Qreiqeh, së bashku me kameramanët Ibrahim Zaher, Mohammed Noufal dhe Moamen Aliwa, ishin në një tendë për gazetarët në portën kryesore të spitalit kur u godit, raportoi Al Jazeera.
Menjëherë pas sulmit, Forcat e Mbrojtjes së Izraelit (IDF) konfirmuan se kishin shënjestruar Anas al-Sharif, duke shkruar në një postim në Telegram se ai kishte “shërbyer si kreu i një qelize terroriste në Hamas”.
IDF nuk përmendi asnjë nga gazetarët e tjerë që u vranë.
Por, para se ky sulm të ndodhte, gazetari 28-vjeçar kishte lënë “testamentin” e tij ku kishte shkruar: Izraeli arriti të më vrasë, mos harroni Gazën!
Duke parashikuar mundësinë e vdekjes së tij, Al-Sharif, kishte shkruar një mesazh të fundit, të cilin kërkoi që të publikohej në rast se ai do të vdiste. Familja dhe kolegët e tij e postuan atë në rrjetet sociale disa orë më parë.
Mesazhi i fundit i gazetarit:
Ky është testamenti im dhe mesazhi im i fundit. Nëse këto fjalë ju arrijnë, dijeni se Izraeli ka arritur të më vrasë dhe të më heshtë”, fillon mesazhi i Al-Sharif dhe vazhdon: “Allahu e di që unë kam bërë çdo përpjekje dhe kam kushtuar të gjithë forcën time për të qenë një mbështetje dhe një zë për popullin tim, që kur hapa sytë drejt botës, në rrugicat e kampit të refugjatëve Xhabalia. Shpresa ime ishte që Allahu të më jepte jetë të mjaftueshme për t’u kthyer me familjen dhe të dashurit e mi në atdheun tonë, në Ashkalanin e pushtuar (Al-Majdal).
Megjithatë, vullneti i Allahut më arriti dhe vendimi i Tij është përfundimtar. Kam përjetuar dhimbje në të gjitha format e saj, kam shijuar mjerimin dhe humbjen shumë herë, por kurrë nuk kam hezituar ta përcjell të vërtetën ashtu siç është, pa shtrembërim ose falsifikim – në mënyrë që Allahu të dëshmojë kundër atyre që heshtën, atyre që pranuan masakrën tonë, atyre që na mbytën frymën dhe nuk u prekën nga trupat e copëtuar të fëmijëve dhe grave tona, pa bërë asgjë për të ndaluar masakrën që populli ynë ka vuajtur për më shumë se një vit e gjysmë.
Ju besoj Palestinën – xhevahir në kurorën e botës myslimane, zemra e çdo personi të lirë në tokë. Unë ju besoj juve popullin e saj, fëmijët e saj të padrejtë dhe të pafajshëm që nuk patën kurrë kohë të ëndërronin ose të jetonin në siguri dhe paqe. Trupat e tyre të pastër u shtypën nën mijëra ton bomba dhe raketa izraelite, u bënë copë-copë dhe u shpërndanë nëpër mure.
Ju bëj thirrje të mos lejoni që zinxhirët t’ju heshtin dhe as kufijtë t’ju kufizojnë. Bëhuni ura për çlirimin e tokës dhe popullit të saj, derisa dielli i dinjitetit dhe lirisë të lindë mbi atdheun tonë të vjedhur. Unë ju besoj të kujdeseni për familjen time. Unë ju besoj vajzën time të dashur, Samin, dritën e syrit tim, të cilën nuk e pashë kurrë të rritet siç e ëndërroja.
Unë ju besoj djalin tim të dashur, Salahun, të cilin doja ta mbështesja dhe ta shoqëroja në jetë, derisa të jetë mjaft i fortë për të mbajtur barrën e misionit tim dhe për ta vazhduar atë.
Të besoj nënën time të dashur, lutjet e bekuara të së cilës më kanë çuar këtu. Lutjet e saj kanë qenë streha ime dhe drita e saj më ka treguar rrugën. Lutem që Allahu t’i japë forcë dhe ta shpërblejë në emrin tim me shpërblimin më të mirë.
Gjithashtu të besoj shoqen e jetës sime, gruan time të dashur, Umm Salah (Bayan), nga e cila lufta më ndau për shumë ditë dhe muaj. Pavarësisht të gjithave, ajo i qëndroi besnike lidhjes sonë, e fortë si trungu i një peme ulliri që nuk përkulet – gjithmonë duke pasur durim, duke besuar në Allahun dhe duke mbajtur përgjegjësinë në mungesën time me gjithë forcën dhe besimin e saj.
Të bëj thirrje të qëndrosh pranë tyre, të jesh mbështetja e tyre pas Allahut të Lartësuar. Vdes i palëkundur në parimet e mia. Dëshmoj para Allahut se jam i kënaqur me vendimin e Tij, i sigurt për takimin tonë dhe i sigurt se ajo që është pranë Allahut është më e mirë dhe më e përjetshme.
O Allah, më prano midis dëshmitarëve, fal mëkatet e mia të kaluara dhe të ardhshme dhe shndërro gjakun tim në një dritë që do të ndriçojë rrugën e lirisë për popullin dhe familjen time. Më falni për gabimet e mia dhe lutuni për mua me mëshirë, sepse e mbajta premtimin tim dhe nuk e ndryshova ose tradhtova kurrë.
Mos harroni Gazën… Dhe mos më harroni në lutjet tuaja të sinqerta për falje dhe pranim.
Enes Jamal Al-Sharif
06.04.2025
