Përkundër mendimit të përgjithshëm se nuk duhet të bëjmë thashetheme sepse, përveç se është diçka e parëndësishme, vulgare dhe e zakonshme, është një veprim i dënueshëm moralisht, e vërteta është se, gjatë gjithë historisë, thashethemet kanë qenë praktikë që ka lejuar Qeniet njerëzore të krijojnë dhe strukturojnë marrëdhënie me të tjerët.
Sipas një prej teorive të origjinës së gjuhës, e gjitha filloi 70,000 vjet më parë, kur Homo sapiens fitoi kapacitete të reja gjuhësore me të cilat ata mund të ndanin informacione jo vetëm për botën, por për të tjerët e specieve të tyre.
Me kalimin e kohës, thashethemet i dhanë vendin njohurive të zakonshme, atë që të gjithë e dinë.
Thashethemet bëheshin për të kuptuar se cilët njerëz ishin të besueshëm dhe cilët nuk i lejuan ata të formonin dhe zgjeronin grupe në të cilat bashkëpunimi ishte më i afërt dhe më delikat.
Nuk mjafton që disa burra dhe gra të dinë vendndodhjen e luanëve dhe bizonëve. Për njerëzit e asokohe është më e rëndësishme të dihet se kush është në tufën e tyre, kush urrehet, kush fle me kë, kush është i sinqertë dhe kush mashtrues”.
Në Mesjetë, fshatarët përdornin thashetheme në procedurat gjyqësore, për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve private, luftërat për shfaqjen e pushtetit, akuzat nga Inkuizicioni i Shenjtë dhe konflikte të tjera me pasoja të publikut.
