Dikur ai ka qenë ministër i komunikimit në qeverinë afgane dhe tanimë, është shpërndarës picash në Leipzig. Ai tha se fillimisht ishte kritikuar nga familjarët për të shërbyer në këtë pozicion, por sipas Sadaat, një punë është një punë.
“Unë nuk kam bërë asgjë për t’u ndjerë keq”, tha 49-vjeçari, duke qëndruar me uniformën e tij portokalli pranë biçikletës së tij. Shpresoj që edhe politikanët e tjerë të ndjekin të njëjtën rrugë, duke punuar me publikun dhe jo thjesht duke u fshehur”, tha ish-ministri.
Historia e tij ka fituar një rëndësi të veçantë me kaosin që shpërtheu në shtëpi pas marrjes së kontrollit nga talebanët. Familja dhe miqtë e tij gjithashtu duan të largohen, duke shpresuar që të bashkohen me mijëra të tjerë në fluturime evakuimi ose të përpiqen të gjejnë rrugë të tjera jashtë.
Me tërheqjen e trupave të SHBA-së, numri i azilkërkuesve afganë në Gjermani është rritur që nga fillimi i vitit, duke u rritur me më shumë se 130 për qind, treguan të dhënat nga Zyra Federale për Migracionin dhe Refugjatët.
Por edhe me prejardhjen e tij, Sadaat luftoi për të gjetur një punë në Gjermani që përputhej me përvojën e tij. Me diplomë në IT dhe Telekom, Sadaat kishte shpresuar të gjente punë në një fushë të ngjashme. Por pa asnjë gjerman, shanset e tij ishin të pakta.
“Gjuha është pjesa më e rëndësishme”, tha Sadaat, e cila gjithashtu mban nënshtetësinë britanike.
Çdo ditë ai bën katër orë gjermanisht në një shkollë gjuhësore para se të fillojë një ndërrim gjashtë-orësh në mbrëmje duke ofruar ushqim për Lieferando, ku filloi këtë verë.
“Ditët e para ishin emocionuese, por të vështira”, tha ai, duke përshkruar sfidën e të mësuarit të biçikletës në trafikun e qytetit.
Sa më shumë që dilni dhe sa më shumë shihni njerëz, aq më shumë mësoni”, përfundoi ai.
