Nga Vasil Premçi
Nuk ka homazh më të madh për misionin fisnik të arsimtarëve se sa fjalët e shkrimtarit të njohur francez, Viktor Hygo në tregimin Klod Ge:
“Koka e njeriut të thjeshtë është një tokë e bekuar: lërojeni, mbilleni, zgjojeni, dhe si ta kini ndriçuar me dritën e dijes dhe të mirësisë, përdoreni për të mirën e shoqërisë. Atëherë s’kini nevojë ta prisni”.
Një misionar i tillë fisnik i dijes është edhe mësuesi veteran, Mehdi Hoxha, autori i librit “Selita e Malit dhe selitasit”.
Mehdi Hoxha ka lindur në fshatin Selitë e Malit në vitin 1956. Arsimin fillor dhe tetëvjeçar i kreu në fshatin e lindjes. Më pas ndoqi Shkollën e Mesme Pedagogjike në Tiranë. Në vitin 1984 përfundoi studimet e larta në Universitetin “Luigj Gurakuqi” në Shkodër në degën Histori-Gjeografi.
Në vitet 1980-1985 ai punoi si mësues i lëndëve Histori-Gjeografi në shkollën 8 vjeçare Bastar-Murriz. Nga viti 1985-1992, kreu detyrën e Drejtorit të shkollës 8 vjeçare Bulçesh. Nga viti 1992-2006 ishte drejtues i disa shkollve të mesme të rrethit të Tiranës, si Zall-Dajt, Krrabë, Babrru dhe Katundi i Ri, Yrshek.
Drejtori i një shkolle ngjason edhe me një ushtarak që drejton një fushë-betejë. Por nëse në një fushë betejë armiku ndodhet përballë, në punët e tij të përditshme drejtorit të një shkolle i duhet të ndeshet me dhjetra e dhjetra vështirësi e pengesa që shfaqen papritur majtas, djajthtas, apo poshtë këmbëve të tij. Ndërsa ndjek zbatimin e programit mësimor në shkollë, nivelin e zhvillimit të mësimit, procesin edukativo-mësimor, koordinimin e veprimtarisë drejtuese me departamentet, përgatitjen e informacionit dhe komunikimit me institucionet studimore dhe shkencore të arsimit, frekuentimin e orëve të mësimit nga nxënësit, disiplinën e përditshme, (këtu, a nuk na kujtohet ai postulati i famshëm që na ndoqi nga klasa e parë deri në përfundim të studimeve, “Shkolla pa disiplinë është si mulliri pa ujë”?), i duhet të interesohet edhe për rregullimin e çatisë së shkollës që papritur pikon, tubave të çarë që rrjedhin dhe formojnë pellgje, të cilat mund të përmbysin aty për aty koridoret e shkollës, i duhet të vendosë xhamat në dritaret e thyera nga era, etj, etj. Shkurt, i duhet të drejtojë edhe një ushtri tjetër me specialistë, bojaxhinj, marangozë, elektricistë, hidraulikë e muratorë.
Por shkolla kërkon edhe kabinete, biblioteka e literaturë cilësore mbështetëse e studimore, këndin sportiv, etj…Duhet rifreskuar edhe përmbajtja figurative e mjediseve, klasave, kabineteve dhe koridoreve të shkollës.
Mehdi Hoxhës përherë i ka qarë zemra për zhvillimin e veprimtarive jashtëshkollore,për takimet me poetët e shkrimtarët, shkencëtarët, studiuesit, piktorët, specialistët e informatikës, të rendit publik, koreografët, inxhinierët, arkeologët, historianët, gjeografët, gjeologët, etj. Shkurt, të sjellë sa më pranë nxënësve të tij nivelin tekniko shkencor e kulturor të elitës së vëndit.
Drejtor Mehdi Hoxha mendon se brezi i ri duhet ta njoh mirë historinë e luftës së popullit tonë për liri e pavarësi, sakrificat e heronjve të popullit dhe të dëshmorëve te atdheut. Ndaj dhe në kohën e lirë do të gjesh gjithmonë midis nxënësve të tij burra apo gra flokëbardhë, që i falën rininë çlirimit dhe ndërtimit të atdheut.
Mehdi Hoxha ishte kurdoherë i pranishëm në hallet dhe shqetësimet e prindërve që duheshin ndihmuar për zgjidhjen e kërkesave të nxënësve për çanta, libra, fletore, etj.
Detyra dhe zona ku shkëlqeu Mehdi Hoxha, mbetet kur ishte drejtor i shkollës “Sadik Stavileci”. Fasada, dhe ambientet e kësaj shkolle me një arkitekturë moderne e funksionale, me një oborr të pajisur me mjedise sportive e plot gjelbërim konkurojnë çdo shkollë të një kryeqyteti europian. Në këtë shkollë nxënësit u pajisën me uniforma të hijshme, të cilat, sëbashku me forcimin e mësimëdhënies rritën ndjeshëm edhe personalitetin e tyre. Drejtori i shkollës Mehdi Hoxha kontribuoi edhe vetë me shpenzimet e tij për ngritjen e “Radio Shkollës”, e cila ndihmoi procesin mësimor dhe edukativ. Shpejt në këtë shkollë u ngrit edhe Muzeu i saj. U vendos që çdo 14 Mars, të zhvillohej me nxënësit veprimtaria “Pranvera Letrare”.
Për 4 vjet me radhë, në këtë ditë të shënuar, mes mësuesve dhe nxënësve erdhën shkrimtarë e poetë, që zhvilluan takime mbresëlënëse për letërsinë dhe artet.
Në vitin 2002 pranë kësaj shkolle u hap edhe e mesmja profesionale e specialitetit “Mësuesi”, e cila në vitin e parë pati 120 nxënës të regjistruar.
Në vitet 2005 dhe 2013, Mehdiu, konkuroi në MASH, për postin e Drejtorit të Drejtorisë Arsimore Rajonale të rrethit Tiranë, ku sipas dokumenteve, të dy herët ishte fitues, por burokracia shtetërore skeptike nuk përzgjodhi atë, njeriun e punës…
Pas vitit 2006 e në vazhdim Mehdiu merret me një biznes privat. Gjatë kësaj periudhe ka botuar në shtypin e kohës mjaft shkrime problematike me interes publik. Qysh prej vitit 2001 është Kryetar i Shoqatës “Selita”.
Prej disa vitesh, Mehdi Hoxha vijon botimin e gazetës “Benda”, organ periodik i krahinës së njohur të Tiranës, Benda (zona Zall – Bastar) duke merituar kështu vëmendjen dhe respektin e veçantë të banorëve të kësaj krahine, të cilës i shërben edhe sot me përkushtim të lartë dhe pa u kursyer.
Ditët e fundit kariera e tij e gjatë si njëri prej njerëzve që mbolli farën e dijes midis nxënësve në shkollat ku punoi, u kurorëzua me botimin e librit ”Selita e Malit dhe selitasit”. Në tërësinë e tij, libri paraqitet si një enciklopedi mbi historinë, gjeografinë, kulturën, ekonominë, doket dhe zakonet e Selitës së Malit dhe banorëve të saj.
Kritiku amerikan Harold Blum, ka nënvizuar, se: “Nëse një punim nuk përmban shkëlqim estetik, forcë njohëse dhe origjinalitet autentik, nuk ia vlen ta lexosh”.
Për shkak të vlerave që shpërfaq shpresojmë se libri ”Selita e Malit dhe selitasit” i Mehdi Hoxhës, do të pritet me interesin që meriton.
Librit, i urojmë një rrugëtim të mbarë për tek lexuesi!
