Perandori romak Kaligula, i njohur për sjellje tekanjoze dhe despotizëm mizor, vritet nga Garda e tij Pretoriane, e cila shpalli xhaxhain e tij, Klaudius, si perandor. Kaligula ishte i treti perandor i Romës, dhe i pari i vrarë nga vetë romakët. Për mizori ai ia kalon edhe nipit të tij famëkeq, Neron. Në një rast Kaligula vrau truprojen e tij, vetëm se ky kishte guxuar të ngulte vështrimin në kokën e tij. Kaligulës kishin filluar t’i rralloheshin flokët. Edhe pse i njohur për trajtimin e ashpër të njerëzve, Kaligula tregonte dhembshuri të jashtëzakonshme për kafshët e tij shtëpijake. Kalit Incitatus ai i kishte ndërtuar një grazhd prej mermeri e fildishi. Si shprehje e pushtetit të tij absolut, Caligula kishte planifikuar për ta emëruar kalin në postin e konsullit të lartë, por u vra para se të mund ta bënte këtë. Pas një natë negociatash, Klaudius pranohet si perandor nga Senati; dhe si shkëmbim, ai shpall amnisti për gati të gjithë ata që kishin marrë pjesë në vrasjen e xhaxhait të tij.
Në kohët modern figura e tij frymëzoi shkrimtarët dhe artistët më në zë të kohës: Nobelisti francez,
Albert Camus, shkroi një pjesë teatrale më 1938-n, “Caligula”. John Hurt bëri emër me aktrimin e
perandorit në serinë televizive të vitit 1976 “Claudius I”, bazuar në romanin e Robert Graves.
Regjisori Tinto Brass është shumë i njohur me “Caligula” e tij, si një portretizim i shkëlqyer i figurës
së një diktatori, si dhe një kërkimi në shkaqet e rënies së perandorive zullumqare.
