Më 17 korrik 1976, u hapën zyrtarisht Lojërat Olimpike Verore në Montreal, Kanada, në një atmosferë të trazuar nga tensionet politike ndërkombëtare. Ajo që duhej të ishte një festë globale e sportit u shndërrua në një ngjarje të politizuar, pasi 25 shtete afrikane vendosën të bojkotojnë Lojërat, duke protestuar kundër lejimit të Zelandës së Re për të marrë pjesë.
Shkaku i bojkotit ishte pjesëmarrja e ekipit të ragbit të Zelandës së Re në një turne në Afrikën e Jugut, një shtet ende nën regjimin e aparteidit. Kjo vizitë u konsiderua nga shumë vende si një sfidë ndaj izolimit ndërkombëtar të regjimit racist të Pretorias, dhe si një mosrespektim i sanksioneve sportive të vendosura nga komuniteti ndërkombëtar.
Pavarësisht kërkesave të shumta për përjashtimin e Zelandës së Re, Komiteti Olimpik Ndërkombëtar (IOC) refuzoi të marrë masa ndëshkuese, me arsyetimin se federata e ragbit nuk ishte e lidhur zyrtarisht me Lojërat Olimpike dhe se sporti nuk duhet të përzihet me politikën.
Kjo vendimmarrje nxiti zemërimin e shumë vendeve afrikane, të cilat e konsideruan këtë si hipokrizi dhe përkrahje të heshtur të aparteidit. Si reagim, ata tërhoqën ekipet e tyre nga Lojërat, në një akt solidariteti me popullin e Afrikës së Jugut dhe për të kundërshtuar tolerimin e racizmit në arenën ndërkombëtare sportive.
Bojkoti tronditi rëndë frymën olimpike. Disiplina si atletika, boksi dhe basketbolli u zhvilluan pa shumë nga sportistët më të mirë nga kontinenti afrikan. Megjithatë, bojkoti i vitit 1976 mbeti një shenjë e fortë e ndërgjegjes politike globale dhe e presionit të vendeve të Jugut global ndaj standardeve të dyfishta të Perëndimit.
Nëse dëshiron, mund të shtoj edhe pasojat afatgjata të këtij bojkoti në marrëdhëniet brenda lëvizjes olimpike ose të ndalem në rolin e sportit si mjet proteste politike.
Përgatiti: L.Veizi
