Një nga diskutimet më të pashmangshme, ose arsye për të diskutuar që ndodh të bëhen rëndom, sidomos mes vajzave të sapomartuara e grave është marrëdhënia tipike nuse-vjehrrë. Më poshtë është letra që një nuse i ka shkruar vjehrrës së saj.
E dashur vjehrrë,
Nesër është dasma dhe unë jam e ngazëllyer, nervoze dhe e hutuar. E di që është një hap që çdo vajzë merr në jetën e saj; të pranojë dhe të duam një familje të re.. Ndërsa të gjithë më kanë thënë se si duhet të veproj, të reagoj dhe të jem përgjegjëse si bashkëshorte, unë e di që djali juaj nuk pret që unë të jem asgjë tjetër, përveç se unë. Po, biri juaj, ai që e doni pa kushte, ai për të cilin do të bënit gjithçka, ai që ju ka befasuar kur më solli në shtëpi dhe atë që është e gjithë bota dhe universi im tani e tutje.
Kështu që, në këtë letër dua t’ju them se sa e lumtur jam që gjeta një shpirt kaq të bukur, i cili është i sinqertë, mirëkuptues, i sjellshëm dhe i dashur; dhe gjithçka është falë jush. Pasi të martohemi nesër, nuk është vetëm ai dhe unë që jemi të lidhur nga martesa, por edhe familjet, edhe ju dhe unë.
Meqenëse jemi në një botë ku gratë tashmë janë duke thyer stereotipe, le ta fillojmë këtë marrëdhënie në mënyrën e shekullit XXI. Le të mos jemi më si vjehrrë dhe nuse por si nënë dhe bijë. Është jeta jonë, ne e kemi në dorë ta bëjmë atë sa më të mrekullueshëm siç na pëlqen.
Unë nuk jam këtu për të garuar, e di se çfarë do të thuash për të dhe çfarë do të thotë edhe ai për ju. Jam rritur në një shtëpi ku dashuria, vërtetësia dhe një mendje përparimtare janë ngulitur në mua nga fillimi. Unë premtoj që këtë gjë do ta sjell edhe në këtë shtëpinë time të re. Unë nuk dua të marr vendin e askujt në këtë shtëpi, shpresoj të krijoj vendin tim. Ju jeni nëna e tij, dhe tani edhe imja dhe unë respektoj fjalën tuaj, përvojën tuaj dhe parimet tuaja.
