Fjala “turp” ashtu si fjala “pusho” duhet të hiqet nga përdorimi i të rriturve për t’ju drejtuar të parriturve.
Prindërit, edukatorët, mësuesit dhe të rriturit në përgjithësi, i drejtohen një fëmije kur bën një veprim që atyre nuk u pëlqen:- “s’ke turp” “të të vijë turp” apo “turp të kesh”.
Këto shprehje nuk janë të menduara, por reaksione emotive, si padurimi, bezdia, inati dhe pafuqia. Kur fëmija nuk bindet apo ka bërë diçka, që e vë të rriturin në siklet, i rrituri, i cili kërkon bindjen pa kushte të fëmijës, pra nënshtrim, humbet kontrollin dhe harron, që është prind apo profesionist dhe aq më keq harron që është i rritur; kujtoni shprehjen : “u bë ky të mos më bindet”.
Kjo mënyrë edukimi është vërtetuar tashmë që është e dëmshme, sepse vepron nëpërmjet frikës dhe jo nëpërmjet përgjegjësisë dhe respektit.
Në fakt fjala “Turp” duhet të jetë një konkluzion i vetë fëmijës, që realizohet nëpërmjet edukimit dhe jo ti thuhet fëmijës drejtpërdrejt nga i rrituri, si etiketim. Përdorimi i kësaj fjale dhe shprehjeve me të, tregojnë që i rrituri nuk përpiqet të edukojë fëmijën nëpërmjet përgjegjësisë, por nëpërmjet frikës dhe nënshtrimit.
Po ti mësohet respekti duke ja demonstruar i rrituri, fëmija e arrin vetë konkluzionin. I rrituri duke mos reaguar me “nerva” dhe duke folur për veten, i tregon të parriturit që ai nuk e bën “X” veprim apo nuk e përdor “X” fjalë, sepse e kam të çmuar veten dhe nuk mund të sillem shëmtuar.
Kështu kultivohet vetëvlerësimi dhe respekti për veten dhe natyrisht edhe për tjetrin. Respekti dhe vetëvlerësimi nuk mësohet duke i thënë fëmijës “turp të kesh” por me durim dhe duke e respektuar si njeri edhe pse është i parritur./Bl.Ba/Fjala.al
