Posta që përfshinte këshilla, paralajmërime dhe një thirrje për t’i qëlluar dezertorët
Projekti i transkriptimit masiv ‘Letra për Linkolnin’, i Bibliotekës së Kongresit tregon atë që mbushte kutinë postare të presidentit. Një oficer i turpëruar i ushtrisë iu lut të dilte nga burgu Sing Sing. Një oficer i marinës dëshironte të martohej. Një gjeneral dërgoi një listë me emrat e atyre që duheshin pushkatuar për dezertim. Një 65-vjeçar nga Nju-Jorku iu drejtua presidentit si “Atë Abraham” dhe i ofroi të shërbente në ushtri pa u paguar. Një mik do t’i shërbente gjithashtu. “Ne kemi besimin në Zot dhe te pluhuri i thatë”, shprehej letërshkruesi. Një këngëtare italiane e operës shprehu zemërimin që presidenti nuk i ishte përgjigjur asaj: “Si [mundet] që një personazh i nderuar, si Shkëlqesia juaj, të rrethohet me lavdi dhe i stolisur me një edukim të shkëlqyeshëm… të mos i përgjigjet letrës së një Zonje?” Ankesa, këshilla, urime, prezantime, lutje, kërkesa për punë dhe raporte ushtarake, të depozituara në kutinë postare të Abraham Linkolnit, para dhe gjatë presidencës së tij.
Muajin e kaluar, Biblioteka e Kongresit përfundoi një projekt dyvjeçar për të transkriptuar 10000 dokumente në koleksionin e gjerë të letrave të Abraham Linkolnit dhe për t’i bërë ato të lexueshme. Përpjekja për të shtypur shkrimin e legjioneve të korrespondentëve, të cilët shkruanin me një shumëllojshmëri aftësish drejtshkrimi, gramatikore dhe pikësimi, kishte përfunduar në 8 korrik dhe i shtohet një projekti paraprak të transkriptimit nga Linkolni, që u zhvillua në Qendrën e Studimeve Lincoln në Kolegjin Knox, në Galesburg, Ill nga 1999 deri më 2002. Biblioteka i kishte kërkuar kolegjit “të transkriptojë dhe shënojë të gjitha dorëshkrimet autografe të Linkolnit dhe një pjesë të konsiderueshme të korrespondencës hyrëse të Linkolnit” kur artikujt filluan së pari në internet, thotë kolegji në faqen e tij të internetit. “Ata bënë afro gjysmën e asaj që ishte në internet,” tha Michelle A. Krowl, një specialist i Luftës Civile në sektorin e dorëshkrimeve të Bibliotekës. “Ata zgjodhën, pa dyshim, për të transkriptuar të gjitha gjërat që kishte shkruar Abraham Linkolni”, si dhe artikuj të tjerë të rëndësishëm. Projekti i fundit synon të transkriptojë atë që Kolegji Knox nuk kishte, si dhe një material të ri, tha ajo. Projekti përdori dy ekipe me mijëra transkriptues vullnetarë – një për të bërë transkriptimet fillestare, dhe të dytin për të kontrolluar dyfish punën e të parit. Transkriptimet nuk janë krijuar për të qenë zyrtare, tha Trevor Owens, drejtuesi i menaxhimit të përmbajtjes digjitale të Bibliotekës. Por ato mund të “përmirësojnë aftësinë e kërkimit dhe zbulimit, e cila, edhe duke pasur disa gabime, akoma do të jetë në rregull”.
Gabimet duken të vogla
Në një letër, ajo që duket të jetë “disa ditë” është shkruar si “ditë argëtuese”. Në një tjetër, ajo që duket të jetë “N.Y.S.M.” – për Milicinë e Shtetit të Nju-Jorkut – është shkruar “N.Y. Prag.” Në një tjetër, ajo që duket si “Genisee” është transkriptuar “Genisu”. Por “vullnetarët… e marrin këtë jashtëzakonisht seriozisht,” tha Owens. Ata zgjedhin një artikull në faqen e internetit të Bibliotekës dhe shkojnë në punë, tha Carlyn Osborn, specialist i koleksioneve digjitale dhe menaxher i komunitetit për shërbimet në Bibliotekë. “Ne me të vërtetë i inkurajojmë përdoruesit tanë të gjejnë materiale në sit që flasin me ta,” tha ajo. Krowl tha: “Çdo gjeneratë ka një pyetje ndryshe për ata që merren me këto materiale… Këto koleksione vazhdojnë të jenë dinamike, dhe ata vazhdojnë t’u përgjigjen pyetjeve të reja.” “Po u ofrojmë njerëzve një mënyrë për t’u angazhuar me materialin dhe të eksplorojnë pyetje dhe interesa që mund të kenë,” tha ajo. Dhjetëra letra drejtuar Linkolnit janë transkriptuar dhe botuar më parë në dy libra – “I dashur Z. Lincoln” dhe “Lincoln Mailbag” – nga studiuesi i Linkolnit, Harold Holzer. Por kjo është hera e parë që shumë transkriptime do të jenë në dispozicion në internet. Kjo është një listë e ushtarëve që u dënuan me pushkatim për dezertim. Linkolni i pezulloi dënimet. (Biblioteka e Kongresit). (Pjesa më e madhe e shkrimeve të Linkolnit u shfaqën në “Punët e mbledhura të Abraham Linkolnit”, të Shoqatës Abraham Linkoln, botuar më 1953.) Shumica e artikujve në koleksionin e bibliotekës së Linkolnit janë në anglishte, por disa janë në gjermanishte, frëngjishte ose italishte. Një grua nga Nju-Jorku, që shkruante në gjuhën gjermane i kërkoi Linkolnit ta ndihmonte, pasi ajo, me sa duket, ishte penduar që e kishte dhënë për birësim vajzën e saj, dhe dëshironte ta rimerrte fëmijën. “Seiner Exelenz der Vereinigten Staaten,” Shkëlqesisë së Tij për Shtetet e Bashkuara, nis letra e saj. Një artikull, që mendohet të jetë në arabisht, doli të ishte në neoaramaisht, tha Biblioteka. (Ekspertët ende nuk janë të sigurt se çfarë thotë ai.) Në 1861, një grup i militantëve kundër skllavërisë – “Ushtria e Lirisë në Kansas” – shkroi, duke ofruar sjelljen e vullnetarëve në Uashington, për të mbrojtur inaugurimin e Linkolnit. Një shënim i vitit 1862 erdhi nga mikja e presidentit, Sen. Ira Harris, vajza e së cilës, Clara, dhe i fejuari i saj do të uleshin pranë Linkolnit në Teatrin e Fordit, natën e vrasjes së tij, tre vjet më vonë.
Akti i dytë vrastar i një tragjedie të Linkolnit
Një regjiment i këmbësorisë në Brooklyn ishte ankuar se emri i tij po ndryshohej nga Milicia e 14-të e Shtetit në Nju-Jork, nën të cilin kishte fituar famë, në Vullnetarët e 84-të të Shtetit në Nju-Jork. Guvernatori i shkroi Linkolnit për këshilla. Anëtarët e një regjimenti tjetër donin të dilnin nga ushtria, duke pretenduar se regjistrimet e anëtarëve të saj ishin rritur. Avokati i burrave shkroi se ata ishin mashtruar të regjistroheshin për më gjatë se sa kishin kuptuar. “Këta njerëz [besuan] se drejtësia do t’u bëhej kur çështja të arrinte presidentin,” shkroi ai. (Përgjigjja e Linkolnit duket në veprat e mbledhura: “Sekretari i Luftës thotë se kjo përpjekje, nëse do të ishte e suksesshme, do të arrinte në dyzet mijë numri i ushtrisë.”) Më 31 Mars 1864, Cornelia MacKay, nga Stanwich, Conn., e cila e përshkroi veten si “bija e një republikani të vendosur”, i shkroi Linkolnit, duke kërkuar autografin e “Presidentit tonë të dashur”. Në 18 prill ajo mori një shënim nga ndihmësi i besuar i presidentit, John Hay, duke bashkëngjitur autografin, “A. Lincoln. ” Një autograf që Linkolni ia dërgoi me anë të sekretarit të tij, John Hay, një admiruesi që e kishte kërkuar atë. (Biblioteka e Kongresit) Kur dëshira e oficerit të marinës për t’u martuar mori vëmendjen e Linkolnit, presidenti i shkroi sekretarit të Marinës, Gideon Welles, duke e pyetur nëse një oficer mund të kishte kohë për t’u martuar. (Biblioteka e Kongresit). Rezidenca ekzekutive. Uashington, 2 gusht 1862.
I nderuar. Sek. i Marinës
I dashur zotëri
Komandant leitnant James WA Nicholson, duke komanduar tani Isaac Smithin, dëshiron të martohet, dhe nga provat para meje, besoj se ka një zonjë të re që e simpatizon atë me të njëjtën dëshirë në këto rrethana. Ju lutem, lejo që t’i pranohet kërkesa, nëse shërbimi publik mund ta pranojë.
Sinqerisht i juaji
- Lincoln
(Dy javë më vonë, një njoftim në gazetë konfirmoi se martesa ndodhi në kishën episkopale të Shën Gjonit, pranë Sheshit Lafayette, përtej Shtëpisë së Bardhë.)
Vullnetari i ushtrisë nga Nju-Jorku perëndimor shkroi në mars 1864:
Atë Abraham
Unë jam 65 vjeç dhe jam në gjendje të bëj një ditë pune (jo llojin më të vështirë të punës) ditë pas dite jam i gatshëm të shkoj në ushtri, ose më saktë në ndonjë fortesë ose garnizon, ku nuk do të ketë marshime të gjata, nuk do të ketë kurrë një udhëtar të mirë, por punëtori do t’ju ndihmojë të punoni për shpëtimin tonë kombëtar. Do t’i shkoj falas çdo qeverie, përveç udhëtimit dhe racioneve. Avery Coon është një burrë i afërt me moshën time, do të shkojë gjithashtu në një fortesë apo garnizon për të cilin ai mund të ketë nevojë për pagën e zakonshme. Bëhu një dorë e mirë.
Kemi Besimin në Zot dhe në Pluhurin e thatë
Sinqerisht i juaji, Daniel Eduards
Daniel Eduards i shkroi një letër Lincolnit në datën 28 mars 1864, duke ofruar vullnetarisht shërbimet e tij. Eduardsi ishte në atë kohë 65 vjeç. (Biblioteka e Kongresit). Në 7 janar 1864 Linkolni mori një raport gjyqësor që përfshinte një listë prej nëntë ushtarësh që ishin shpallur fajtorë për dezertim. Ata u dënuan “me vdekje, me pushkatim ” – pesë prej tyre para burrave të divizionit të tyre, më 29 janar.
Më 26 janar 1864, Linkolni urdhëroi pezullimin e ekzekutimeve. Gjithashtu, në janar 1864, një ish-kolonel, Frederick G. d’Utassy, shkroi, duke u lutur të lirohej nga burgu Sing Sing, ku ai po vuante një dënim se kishte mashtruar qeverinë. D’Utassy ishte një oficer hungarez i mërzitur, i cili kishte komanduar Regjimentin e 39-të të Këmbësorisë së Nju-Jorkut, i njohur si Rojat Garibaldi. Por ai ishte dënuar për mbushjen e llogarisë së tij të shpenzimeve, shitjen e kuajve qeveritarë dhe mbajtjen e të ardhurave, si dhe kufizimin e ushtarëve për dy veshje, në mënyrë që të mund të tërhiqnin dy paga.
Ai i shkroi Linkolnit: “Unë kam një nënë shumë të dashur dhe të moshuar, koka e nderuar e së cilës është përkulur dhe zemra e së cilës është thyer thuajse në prag të varrit. A mund të apeloj për mëshirë, për të mos thënë që drejtësia të shkojë kot? A duhet të shtoj në famëkeqin e ngritur mbi mua dhe familjen time krimbin e ndërgjegjshëm të ndërgjegjes që “në mënyrë të pavullnetshme jam bërë një matricë?”
Nuk është e qartë nëse Linkolni ndërhyri edhe në këtë rast.
Burimi. Washingtonpost
Përgatiti: L.Veizi
