Ekskluzive
Ndryshe nga zgjedhjet e kaluara të këtyre 30 viteve, është ende e vështirë të përcaktohet qartësisht se nga do të anojë pushteti pas 25 prillit. Taktikat e opozitës dhe mazhorancës për të maksimalizuar votat dhe shtimi i elektoratit gri që mund të jetë përcaktues qoftë edhe me mospjesëmarrje në votime. Si po e shfrytëzojnë metodën e re të fushatës elektorale Rama dhe Basha për shkak të pandemisë. Flet për gazetën “Fjala” analisti Leonard Karaj.
Jemi katër muaj para zgjedhjeve dhe në traditën tonë 30-vjeçare, mes tentativës për demokraci dhe anarkisë, përgjithësisht kuptohej disi qartë se nga do anonte pushteti. Përse në zgjedhjet e ardhshme është ende e vështirë të parashikohet qartësisht se cila forcë apo bllok politik është më pranë marrjes apo mbajtjes së pushtetit?
Nëse do të niseshim nga një logjikë e ftohtë, duke parë vetëm mënyrën sesi jemi qeverisur gjatë këtyre 7 viteve në përgjithësi dhe pas 2017-ës në veçanti, atëherë asnjë shqiptar me të drejtë vote nuk do të duhej të mendohej dy herë përpara kutisë së votimit: votë kundër Edi Ramës dhe “Rilindjes”. Arsyeja është e pastër si në dritë të diellit: korrupsion galopant, PPP kriminale për xhepat e shqiptarëve, sistem gjyqësor totalisht të rrënuar, me krimin që pas mbështetjes që ka gjetur tek pushteti ka sofistikuar ndjeshëm vetveten, në pak fjalë me një shtet brenda shtetit, ku të pasurit janë stër-pasuruar, të mesmit janë varfëruar dhe këta të fundit janë zhytur në mjerim. Kaq.
Nëse do të shikoje me optikën e një votuesi të thjeshtë, pa militantizëm dhe mllef politik, adresimi i fitores të zgjedhjeve të ardhshme, do të ishte fare i thjeshtë për tu kuptuar, dhe peshorja në këtë rast do të anonte ndjeshëm nga opozita. Por, ajo çka vë në dyshim këtë lloj qasjeje qëndron tek një tis fals propagande që qeveria është munduar, vijon dhe me gjasa do ta shtojë së tepërmi në muajt në vijim, duke “i shitur” votuesit/qytetarit një Shqipëri që nuk ekziston as në ëndërrat më të bukura. Gjë, që nga krahu tjetër nuk gjen ekuivalencën e opozitarizmit. Thënë më qartë, nëse do ti vlerësonim me një notë, propaganda e stisur e “Rilindjes” do të ishte për “10”, ndërsa opozitarizimi me zor do të merrte notë kaluese.
Shkak për këtë gjë është besueshmëria që ka treguar gjatë këtyre viteve PD-ja e Bashës dhe ca më pak LSI e Metës dhe Kryemadhit. Të gjitha nismat opozitariste të ndërmarra gjatë këtyre viteve të Ramës në pushtet, kanë nisur si risi shumë të mira, por më pas janë zbehur si flaka e qiririt. Hiq, reformën e dekriminalizimit, e cila ishte dhe është një fitore e padiskutueshme e PD-së, të gjitha nismat e tjera, janë sfumuar keqazi. Futja në çadër në 2017 dhe më pas mospasja e një ideje konkrete për daljen nga ajo dhe për me tepër me një marrëveshje vetëvrasëse si ajo e 17 majit, e cila solli më pas edhe humbjen spektakolare në zgjedhje; djegja e mandateve më pas dhe qasja kontradiktore (nuk mbajti dot presionin e ndërkombëtarëve) dhe më keq akoma bojkoti i zgjedhjeve vendore, ishin një autogol për opozitën. Opozita, ndoshta nuk ka kuptuar se votuesi shqiptar nuk është më ai i 2005-ës dhe ca më pak ai i 1992-it.
Nuk ka më idealistë dhe militantë që vrapojnë pas “frymës së një lideri”. Votuesi është bërë më shumë se kurrë më parë pragmatist, një person që i lodhur nga premtimet e mbajtura, tanimë nuk beson as atë çka sheh, dhe ca më pak atë çka i thua se do bësh. Në këtë kuptim, ndonëse ka një mazhorancë të madhe njerëzish që duan sa më parë rrëzimin e Edi Ramës, po aq e madhe është edhe besueshmërtia e paktë e po këtij votuesi ndaj kësaj opozite, kjo për shkak të veprimeve dhe kundërveprimeve që ajo ka ndërmarrë sidomos gjatë viteve të fundit.
Lideri i opozitës Lulzim Basha deri më tani po ndjek një “politikë të lexueshme”, me denoncime kundër qeverisë dhe me mbajtjen e një konference për shtyp një herë në javë për çështje të ndryshme. Përse kjo qetësi e tij?
Nuk e shoh me këtë sy liderin e opozitës. Në kushtet aktuale, teksa vendi është nën thundrën e COVID-19, askush nuk mund të bëjë më shumë sesa kaq. Basha nuk mund të dalë të bëjë mitingje apo takime të gjera me qytetarët, pasi një gjë e tillë është më e pakta e palejueshme ose aspak e këshillueshme. Nga ana tjetër, unë probolemin nuk e shoh më shumë te Basha sesa tek baza e PD-së.
Ajo çka kam vërejtur vijimësisht është fakti se jo vetëm ish-deputetët por edhe drejtuesit kryesorë në qarqe janë në një gjumë letargjik. Nuk i shikon të punojnë në elektorat, paçka se kjo do duhej të ishte, puna e tyre kryesore, ndoshta edhe për shkak të një ideja vrastare që është përhapur prej disa kohësh, kryesisht në kampin opozitar se në 2021 PD-LSI do të viojnë në pushtet, “se u ka ardhur koha”.
Ky është gabimi më i madh dhe një zhgënjim me kosto për këto parti. Në pushtet nuk vjen se “të ka ardhur radha”, por sepse duhet ta meritosh një gjë të tillë. Dhe nëse PD-LSI nuk fitojnë as tani (në 2021) kundër Ramës, me një keqqeverisje për “guinness”, atëherë do të thotë që problemi nuk është Rama por vetë opozita. Një opozitë që mbjell besim në elektorat do ta kishte mundur Ramën që në 2017-ën.
Pandemia ka kushtëzuar edhe mënyrën e të bërit politikë, ku zakonisht pak muaj para zgjedhjeve mbaheshin fushata agresive dhe takimet e mëdha në mitingje, ndërsa tashmë ka kaluar në një tjetër formë fushate; siç janë rrjetet sociale për të dhënë mësazhet, apo mbajtja online e konferencave dhe takimeve. Kush po e menaxhon më mirë këtë formë të re të fushatës?
E thashë edhe më lart, se PS-ja është mjeshtre e propagandës. Ndaj këtu nuk ha diskutim pyetja se kush e menaxhon më mirë apo më keq. “Rilindja” në përgjithësi ka ditur ta shesë edhe një kasolle për pallat 20 katësh. Madje, duke i bërë njerëzit që ta besojnë realisht një gjë të tillë, ndaj dje, sot dhe me gjasë edhe deri më 25 prill, PS-ja, për mendim tim do jetë shumë herë më aktive dhe agresive në rrjetet sociale përkundrejt opozitës. Dhe të mendosh që gjithë fushata me shumë gjasa për shkak të gjendjes së pandemisë do të jetë online, kjo të bën shumë të mendosh se ajo që do i shitet votuesit do të jetë veçse një gënjeshtër e bukur, por e besueshme deri në marrëzi.
Sfidat kryesore të çdo vendi të prekur nga pandemia lidhen me vaksinimin sa më shpejt të qytetarëve dhe me masat ekonomike që merren si ndihmë për biznesin dhe për të ruajtur edhe balancat e punësimit, në gjykimin tuaj si po menaxhohet nga qeveria kjo krizë dhe a do të ndikojë pandemia edhe në zgjedhjet e përgjithshme parlamentare të 25 prillit 2021?
Me shumë gjasa, jo. Sigurisht Rama dhe “rilindasit” do të bëjnë të pamundurën që ta shesin vetëm si “shpëtimtarët” e këtij vendi, sa me gjoja rindërtimin pas tërmeteve sa me vaksinimin, por kush ka sy e shikon dhe kush ka vehë e dëgjon, se e vërteta është dhe do të jetë përtej propagadës leniniste të mazhorancës. Në gjykimin tim, situata e pandemisë do të ndikojë vetëm në qasjen e ndryshme që partitë do të kenë ndaj elektoratit, pasi zor se do të kemi mitingje të mëdha sikundër ishim mësuar më parë. Dhe kjo gjë, penalizon partitë tradicionale dhe u jep dorë të forcave të reja politike, të cilat edhe për shkak të buxhetit të paktë do të duket sikur do të jenë në njëjtin nivel fushatbërje me të mëdhatë.
