Nga Shpëtim Luku
Pavaresisht se e adresuar ne drejtim te gabuar, ndjesa e dy zyrtareve te LSI per djegjen e mandateve e ka njefare vlere. Aq vlere sa per te verifikuar konkretisht dhe per te pranuar publikisht ate qe djegja e mandateve te deputetit ishte veprimi me i gabuar qe mund te behej.
Kur ndodhi ky aksion opozitar ishin te shumte ata qe shqyen syte. Dhe me te drejte, pasi nje veprim i tille ishte i paprecedente. Askund ne bote nuk kishte bere vaki qe perfaqesuesit e popullit ne parlament te braktisnin detyrimin karshi atyre qe iu kishin besuar voten. Kjo shkonte ne kundershti me logjiken elementare e le pastaj me logjiken demokratike, institucionale e sociale. Sikur procesi te reduktohej vetem me djegjen e mandateve e keqja nuk do ishte aq e madhe dhe maksimumi do te kishim te benim me nje idiotesi.
Por kur ky veprim u shoqerua me pas me nje sere veprimesh te dhunshme, te cilat jane paramenduar ne trajten e nje skenari per tu imponuar, atehere idiotesia avancon dhe merr trajten e veprimeve kriminale. Vete ish kryetari i PD , Sali Berisha tha ne momentin e dorezimit te mandateve qe ky operacion do te shoqerohet ose me rrezimin e Rames ose me vetevrasjen e opozites. Rama nuk u rrezua dhe mandati i dyte i tij po permbyllet i plote. Keshtu qe i mbetet opozites tani te vjele frutet e hidhura te veprimeve te paarsyeshme e te kalkuluara keq prej saj. Sepse, sikurse thote nje shkrimtare njohur e letersise boterore idiotesia eshte nje mekat qe nuk falet asnjehere, por ndeshkohet perhere.
E ne rastin konkret kjo do te thote qe nese opozita vjel nje rezultat jo te pelqyeshem prej saj ne keto zgjedhje, atehere ajo ska pse te gjendet e papergatitur per ta pranuar ate. Perjetimi ne trajten e naivit te zhgenjyer eshte e pajustifikuar, pasi edhe politika e tille eshte: cfare mbjell do te korresh.
