Ai zë një cep të vogël, të një varreze në Paris, por shumë mijëra e kërkojnë akoma: 50 nga vdekja e tij, Jim Morrison mbetet një “prani përrallore” në “Qytetin e Dritës”, shkruan france24.com.
Vdekja e frontmenit të The Doors në 3 korrik 1971, ishte një nga shenjat kryesore që optimizmi i viteve 1960 po përfundonte në zymtësi.
Sot, Mbreti i “Lizard” shtrihet në varrezat Pere-Lachaise në skajin lindor të qytetit të Parisit.
“Është një varrezë që ai e donte veçanërisht. Ai shpesh vinte duke ecur këtu,” thotë kritiku i rokut dhe i apasionuar pas The Doors, Sophie Rosemont.
Shtëpia e fundit e Morrison ishte një apartament në katin e tretë të rrugës 17 Beautreillis në lagjen bohem të Marais.
Ajo ishte në pronësi të modeles Elizabeth “Zozo” Lariviere, dhe Morrison u zhvendos atje me të dashurën e tij Pamela Courson, duke shpresuar t’i shpëtonte çmendurisë së famës së tij në Shtetet e Bashkuara dhe t’i përkushtohej shkrimit.
Ai do të mbijetonte vetëm tre muaj në Paris.
Versioni zyrtar është se ai vdiq në vaskën e tij të banjës nga arrest kardiak, në moshën 27 vjeç.
Por në fasadën e ndërtesës së tij të vjetër, dikush ka lënë një shënim: “Jim Morrison nuk vdiq këtu” – një shenjë që një histori tjetër ka kohë që bën xhiron.
Gazetari Sam Bernett ka hetuar rastin gjatë viteve, dhe argumenton se legjenda e rokut ishte mbidozë në tualetet e një klubi nate, Rock’n’Roll Circus.
“Fytyra e tij ishte gri, sytë e tij të mbyllur, kishte gjak nën hundë dhe një shkumë të bardhë rreth gojës pak të hapur dhe në mjekër, ai nuk po merrte frymë”, shkruan Bernett në “The End: Jim Morrison”.
Megjithatë këto 50 vite të kaluara vetëm sa e kanë forcuar më tej mitin e një prej ikonave më të fuqishme në historinë e muzikës popullore.
Një fenomen mbresëlënës, nëse mendoni se “The Doors” u formuan në 1965 dhe se albumi i parë u prezantua në 1967, i fundit me Morrison në ’71.
I apasionuar pas kinemasë, por edhe adhurues i zjarrtë i Elvisit dhe Sinatrës, lexues i paepur i Rimbaud dhe Baudelaire, i William Blake, Beat, Celine, Nietzsche, admirues i Artaud dhe studiues i psikologjisë dhe miteve të indianëve amerikanë, Morrison arriti ta transferojë këtë univers kulturor të artikuluar në figurën e një prej këngëtarëve lider më të pacipë në histori.
Morrison u bë menjëherë një simbol i reagimit të universit rinor ndaj institucioneve, por nuk mund të harrohet simbioza e mrekullueshme midis zërit dhe personalitetit të tij dhe muzikës së “The Doors”, një nga grupet më me ndikim dhe më origjinal i historisë, që është gjithashtu edhe arsyeja pse pas 50 vjetësh miti i Mbretit Hardhucë është ende kaq i gjallë.
Varri i Jim Morrison vazhdon të jetë një nga vendet më të vizituara dhe sot është i rrethuar për të përmbajtur turmat e adhuruesve të tij./MCN.tv
