Në korrikun e vitit 1942, gjatë Luftës së Dytë Botërore, udhëheqësi sovjetik Joseph Stalin shpall urdhërin nr. 227 në përgjigje të përparimit të trupave gjermane në territorin e Bashkimit Sovjetik. Sipas këtij urdhëri, të gjithë ata që tërhiqeshin ose linin pozicionet e tyre pa urdhër për tërheqje duhej të ekzekutoheshin menjëherë.
“Asnjë hap prapa!”, ky ishte urdhri Nr. 227 që Stalini vendosi si kusht për Ushtrisë e Kuqe. Më poshtë urdhri specifikonte: “Krijuesit e panikut dhe frikacakët duhet të likuidohen në vend. Asnjë hap prapa pa urdhra nga komandat më të larta! Komandantët… të cilët braktisin një pozicion pa urdhër nga shtabi janë tradhtarë të Atdheut”.
“Asnjë hap prapa!” u bë parulla parësore e shtypit Sovjetik në verën e vitit 1942. Urdhri përcaktonte që secili front duhet të krijonte një deri në tre batalione penale, të cilat u dërguan në pjesët më të rrezikshme të vijave të frontit. Nga viti 1942 deri më 1945, në një total prej 422,700 personeli të Ushtrisë së Kuqe u dënuan nga batalionet penale. Urdhri gjithashtu drejtoi që secila ushtri duhet të krijonte “çeta bllokuese” në pjesën e prapavijës që do të qëllonin “frikacakët”, pra ushtarët që dezertonin në panik. Në tre muajt e parë, çetat bllokuese pushkatuan 1.000 trupa dhe dërguan 24.000 në batalionet penale për gjykim. Në tetor 1942, idea e bllokimeve të rregullta u rrëzua në heshtje. Qëllimi i tij ishte për të galvanizuar moralin e Ushtrisë së Kuqe të goditur fort dhe për të theksuar patriotizmin. Në fakt urdhëri kishte një efekt përgjithësisht të dëmshëm dhe nuk u zbatua në vazhdimësi nga komandantët që shikonin trupat devijuese si humbje të fuqisë ushtarake. Më 29 tetor 1944, detashmentet bllokuese u shpërndanë me urdhrin Nr. 349 të Stalinit duke përmendur situatën e ndryshuar në front.
Sukseset e hershme gjermane kundër Rusisë e kishin inkurajuar Hitlerin në qëllimin e tij për të marrë Leningradin dhe Stalingradin. Por sulmi gjerman ndaj Stalingradit, menduar keq nga gjeneralët e Hitlerit, për shkak të fuqisë superiore të Rusisë dhe ikjes së madhe të burimeve gjermane dhe forcës së trupave, u zmbraps nga një forcë e ashpër luftarake Sovjetike, e cila ishte përforcuar me një numër më të madh njerëzish dhe materialesh.Gjermanët kthyen sytë nga Leningradit. Stalinit i duhej të “motivonte” si oficerët ashtu edhe civilët në mbrojtjen e tyre ndaj Leningradit – pra, Urdhri Nr. 227. Por nuk ishte e nevojshme. Në të njëjtën ditë kur u dha urdhri, fshatarët dhe partizanët rusë në rajonin e Leningradit vranë një zyrtar gjerman, Adolf Beck, puna e të cilit ishte të dërgonte produkte bujqësore nga Rusia e pushtuar në Gjermani ose trupat gjermane. Patriotët rusë gjithashtu u vunë flakën hambareve dhe hambareve në të cilat ishte grumbulluar sasi e produkteve bujqësore para transportit. Një pamflet partizan lëshoi një urdhër të vetin: “Rusë! Shkatërroni pronarët gjermanë. Dëboni gjermanët nga toka e sovjetikëve! ”
URDHËRI/ Ja çfarë thotë:
Moskë, Nr. 227, 28 korrik 1942
Armiku hedh forca të reja në front pa marrë parasysh humbjet e mëdha dhe depërton thellë në Bashkimin Sovjetik, duke kapur rajone të reja, duke shkatërruar qytetet dhe fshatrat tona dhe duke dhunuar, plaçkitur dhe vrarë popullsinë Sovjetike. Luftimi vazhdon në rajonin Voronezh, afër Donit, në jug dhe në portat e Kaukazit Verior. Pushtuesit gjermanë depërtojnë në drejtim të Stalingradit, në Vollgë dhe duan me çdo kusht të kapin Kuban dhe Kaukazin Verior, me vajin dhe grurin e tyre. Armiku tashmë ka kapur Voroshilovgrad, Starobelsk, Rossosh, Kupyansk, Valuyki, Novocherkassk, Rostov në Don, gjysmën e Voronezh. Një pjesë e trupave të frontit Jugor, duke ndjekur panikët, janë larguar nga Rostov dhe Novocherkassk pa rezistencë të ashpër dhe pa urdhra nga Moska, duke mbuluar parullat e tyre me turp. Popullsia e vendit tonë, të cilët e duan dhe respektojnë Ushtrinë e Kuqe, fillojnë të dekurajohen tek ajo dhe humbin besimin në Ushtrinë e Kuqe, dhe shumë e mallkojnë Ushtrinë e Kuqe për lënien e popullit tonë nën zgjedhën e shtypësve gjermanë, dhe vetë drejtimin në lindje. Disa njerëz budallenj në front e qetësojnë veten duke folur se ne mund të tërhiqemi më tej në lindje, pasi kemi shumë territor, shumë tokë, shumë popullsi dhe se gjithmonë do të ketë shumë bukë për ne. Ata duan të justifikojnë sjelljen famëkeqe në front. Por një bisedë e tillë është një gënjeshtër, e dobishme vetëm për armiqtë tanë. Çdo komandant, ushtar i Ushtrisë së Kuqe dhe komisar politik duhet të kuptojë se mjetet tona nuk janë të pakufishme. Territori i shtetit sovjetik nuk është një shkretëtirë, por njerëz – punëtorë, fshatarë, inteligjencë, baballarët tanë, nënat, gratë, vëllezërit, fëmijët. Territori i BRSS të cilin armiku ka kapur dhe synon të kapë është buka dhe produktet e tjera për ushtrinë, metalet dhe karburantet për industrinë, fabrikat, impiantet që furnizojnë ushtrinë me armë dhe municion, hekurudha. Pas humbjes së Ukrainës, Bjellorusisë, republikave Balltike, Donetzk dhe zonave të tjera kemi shumë më pak territor, shumë më pak njerëz, bukë, metal, bimë dhe fabrika. Ne kemi humbur më shumë se 70 milion njerëz, më shumë se 800 milion paund bukë në vit dhe më shumë se 10 milion ton metal në vit. Tani nuk kemi mbizotërim ndaj gjermanëve në rezervat njerëzore, në rezervat e bukës. Të tërhiqemi më tej – do të thotë të harxhojmë veten dhe të harxhojmë në të njëjtën kohë Atdheun tonë. Prandaj është e nevojshme të eliminojmë fjalimet se kemi aftësinë për t’u tërhequr pafund, se kemi shumë territor, se vendi ynë është i madh dhe i pasur, që ka një popullsi të madhe dhe se buka gjithmonë do të jetë e bollshme. Një bisedë e tillë është e rreme dhe parazitare, na dobëson dhe përfiton nga armiku, nëse nuk ndalemi së tërhequri do të jemi pa bukë, pa karburant, pa metal, pa lëndë të parë, pa fabrika e impiante, pa hekurudha.
Kjo çon në përfundim, është koha të mbarojmë tërheqjen. Asnjë hap prapa! I tillë duhet të jetë slogani ynë kryesor.
Më tej thuhet se Shtabi i Përgjithshëm Suprem i Ushtrisë së Kuqe komandon:
1. Këshillat ushtarakë të fronteve dhe para së gjithash komandantët e frontit duhet:
a) Eliminimi pa kushte i gjendjeve të tërheqjes në trupa dhe me një propagandë të fortë të shiritit të duarve që ne mund dhe duhet të tërhiqemi më në lindje, dhe se një tërheqje e tillë nuk do të shkaktojë dëm;
b) Të hiqen pa kushte nga postet e tyre dhe të dërgojnë në Komandën e Lartë për ushtri gjykatës ata komandantë të ushtrisë që kanë lejuar tërheqje të paautorizuar të trupave nga pozicionet e okupuara, pa urdhrin e komandës së Frontit.
c) Formoni brenda secilit Front nga një deri në tre (në varësi të situatës) batalione penale (800 persona) ku komandantët dhe komandantët e lartë dhe komisarët e duhur të të gjitha armëve të shërbimit që kanë qenë fajtorë për shkelje të disiplinës për shkak të frikacakut ose hutimit të dërgohen dhe t’i vendosin në sektorë më të vështirë të frontit për t’u dhënë atyre një mundësi të shpengojnë me gjak krimet e tyre kundër Atdheut.
2. Këshillat ushtarakë të ushtrive dhe para së gjithash komandantët e ushtrisë duhet;
a) Largoni pa kushte nga zyrat e tyre, komandantët dhe komisarët e trupave dhe ushtrisë që kanë pranuar tërheqjet e trupave nga pozicionet e okupuara pa urdhrin e komandës së ushtrisë dhe drejtojini ato në këshillat ushtarakë të fronteve për gjykatën ushtarake;
b) Formoni brenda kufijve të secilës ushtri 3 deri në 5 skuadra mbrojtëse të armatosura mirë (deri në 200 persona në secilën), dhe i vendosni ato drejtpërdrejt pas divizioneve të paqëndrueshme dhe i kërkoni ato në rast paniku dhe tërheqje të shpërndara të elementeve të divizioneve për të qëlluar në vend panikët dhe frikacakët dhe kështu ndihmojnë ushtarët e ndershëm të divizionit të kryejnë detyrën e tyre ndaj Atdheut;
c) Formoni brenda kufijve të secilës ushtri deri në dhjetë (në varësi të situatës) ndërmarrjet penale (nga 150 në 200 persona në secilën) ku ushtarë të zakonshëm dhe komandantë të rangut të ulët të cilët kanë qenë fajtorë për shkelje të disiplinës për shkak të frikacakut ose hutimit do të shpartallohen dhe do t’i vendosin në sektorë të vështirë të ushtrisë për t’i dhënë atyre një mundësi për të shpenguar me gjak krimet e tyre kundër Atdheut.
3. Komandantët dhe komisarët e trupave dhe divizioneve duhet;
a) Largoni pa kushte nga postet e tyre komandantët dhe komisarët e regjimenteve dhe batalioneve që kanë pranuar tërheqjen e pajustifikuar të trupave të tyre pa urdhrin e korpusit ose komandantit të divizionit, merrni prej tyre urdhrat dhe medaljet e tyre dhe drejtojini ato në këshillat ushtarakë të fronteve për gjykatën ushtarake ;
b) Jepni të gjithë ndihmën dhe mbështetjen për skuadrat mbrojtëse të ushtrisë në biznesin e tyre të forcimit të rendit dhe disiplinës në njësi.
Ky urdhër duhet të lexohet në të gjitha kompanitë, skuadriljet e kalorësisë, bateritë, skuadriljet, komandat dhe selitë.
Komisioneri Popullor i Mbrojtjes
