Një komunikatë zyrtare e lëshuar nga presidiumi i Kuvendit Popullor dhe Këshilli i Ministrave njofton se kryeministri Mehmet Shehu, 68 vjeç, kishte vrarë veten një natë më parë “gjatë një krize nervore”. Hollësi të tjera nuk pasuan; zi kombëtare nuk do të kishte, as funeral shtetëror. Pas një viti heshtje – gjatë së cilës e gjithë familja e të afërmit dhe bashkëpuntorët e ngushtë të Shehut u vranë, burgosën, internuan – më 10 nëntor 1982, Enver Hoxha deklaroi se “ekzistojnë fakte të pakundërshtueshme” (të cilat ai nuk i paraqiti), se Mehmet Shehu ishte një nga “tradhtarët dhe armiqtë” më të rrezikshëm të vendit, dhe që prej Luftës së dytë Botërore, agjent i shërbimeve informative amerikane, jugosllave e sovjetike. Pak ditë pas kësaj deklarate, Ramiz Alia shpallet Kryetar i Presidiumit të Kuvendit Popullor, duke nxjerrë në pension Haxhi Lleshin, ndërsa Adil Çarçani, u emëruar si kreu i Qeverisë.
I lindur më 10 janar 1913, në Çorrush të Mallakastrës, Mhmet Shehu shfaqi zgjuarsi që në fëmijëri. Si i tillë, u dërgua në Shkollën Teknike amerikane të Harri Fultzit në Tiranë, të cilën e përfundoi në vitin 1932. Kjo shkollë i shërbeu si “trampolinë” për t’u hedhur më pas në Akademinë Ushtarake të Napolit, edhe pse nuk arriti ta përfundojë, pasi u përjashtua për motive politike. Në Shqipëri për një kohë të shkurtër me qëllimin e vetëm që të shkonte në Spanjë, ku mori pjesë në luftimet e internacionalistëve gjatë viteve 1937-1939. Pas Luftës së Spanjës, Mehmet Shehu do të provonte internimin në Francë, të cilin e vuajti deri më 1942, vit kur edhe u rikthye në Shqipëri. Shumë shpejt do të lidhej me Lëvizjen NAÇL dhe ende pa u mbushur vitin, zgjidhet me shumicë votash kandidat i KQ të PKSH. Sapo u krijua Brigada së Parë në Vithkuq, Mehmet Shehu merr komandën e saj. Me organizimin e Këshillave NAÇL, zgjidhet anëtar i tyre gjatë Kongresit të Përmetit dhe në nëntor 1944 gëzon funksionin e plotë të komandantit të Divizionit të parë Ushtrisë Nacionalçlirimtare. Në vitet 1946-1947 Mehmet Shehu u emërua si shef i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë. Duke patur këtë pozicion të lartë, ai nisi një specializim në Bashkimin Sovjetik, duke kryer Akademinë e Lartë Ushtarake “Voroshillov”. Në Kongresin e Parë të PKSH-së (1948), pas goditjes së grupit të Koçi Xoxes, ai mori postin e Ministrit të Brendshëm, duke u zgjedhur anëtar i Byrosë Politike dhe njëkohësisht zv/kryeministër. Nga viti 1954- 1981 Mehmet Shehu ishte numri një i qeverisë shqiptare, pra kryeministër, dhe në disa periudha (1974-1979) edhe ministër i Mbrojtjes Popullore. Në fund të dhjetorit 1979, ai zëvendësoi Hysni Kapon si sekretar i KQ të PPSH-së. Dhe pse dukej se Mehmet Shehu ishte më i fortë se kurrë, dy vite më pas ndodh krejt e kundërta. Fillimisht merr disa “goditje” të lehta, ndërsa më 17 dhjetor 1981, Mbledhja e Byrosë Politike ishte fatale për të. Një ditë më pas, mediat shtetërore japin lajmin e thatë: “Vdiq Mehmet Shehu!”.
