Nga Sebi Alla
Kur u lajmërua me megafonin e vjetëruar se do të lindte një parti e re, përveç asaj të Punës, sheshi i Qytetit Studenti më 11 dhjetor 1990 kaloi në ekstrazë gëzimi. Forca e re politike, pas 45 vitesh regjim njëpartiak, u quajt Partia Demokratike. Një mjek kardiokirurg u vu në krye të saj. Kapi edhe një herë bisturinë për ta kalur në teserën e komunistit si “operacionin e fundit” dhe u vëtëshpall demokrat, liberal e madje edhe një personazh që konservatorizmin e kishte “në deje”. Trungu nga u ngjiz PD me një pjesë të drejtuesve thithte ushqimin nga rrënjët e mëmës Parti e Punës. Tashmë kjo forcë politike nuk ka më nenojë për kardiolog, por një ortoped të mirë që do i duhet të ngjisë një e nga një ashtet e dërmuara. Me shpresë se mund të ecë një ditë, ndonëse gjasat janë që dëmtimi është aq i madh sa të mbesë përgjithnjë invalid, në një karrocë që do mundohen ta shtyjnë. Berisha apo Basha? Në mos këta, cili mund të jetë tjetër dhe ai tjetri a do të jetë një “Lul i dytë”, që pastë ymrin e gjatë, tetë vite më vonë, mund të dalë sërish “besëprerë” për Sali Berishën?
Si përfundove kështu oiiiii, oi
Vajtocat kanë punë këtu në PD. Qarëset profesioniste e marrin frymëzimin aty në vend për të thurur vargjet e vajtimit dhe më pas interpretuar me çjerrje faqesh, shkulje flokësh e klithje gjame. Që nga 11 dhjetori në selinë e PD-së shfaqen herë pas here dy grupime; të Berishës dhe të Bashës që nuk lëshojnë zyrat. Vulat janë dy, logot janë dy, personazhet që duan kryetarllëkun dy, ndërsa përkrahësit e çorientuar janë shumë. Po anëtarësia e thjesht, po votuesi i këtij subjekti politik ku është? Njëri mjek, e tjetri jurist nuk po dallojnë më as “humanizmin”, e as “ligjin”, sepse për moral nuk flitet. Tutje moral, kryetarllëku do të ndenjura, – një ta çash, një ta mbash, e një ta japësh me “qira”. Po kush e merr, ashtu si është bërë? Qani Vajtoca, jo për atë grusht njerëzish të veshur mirë, me petkun e deputetit, ish-deputetit a ish-drejtorëve, që edhe pse tetë vite në opozitë, bejagi ja dalin, dhjami i pushtetit të mbaka gjatë. Qani Vajtoca për opozitarizmin që po heq frymën e fundit nga dy personazhe që dikur bënin kryq për njëri-tjetrin e sot janë gati të gëzhdojnë në kryq njëri-tjetrin. Lulzim Basha kërkon edhe një “shans të pesë” për t’u përballur me zgjedhjet, edhe pse asnjëherë nuk ka fituar. Berisha po kërkon rikthimin aty ku e nisi, por fati i keq që idenë e Rilindjes ja përvetësoi Rama këtu e tetë vite më parë, ndaj thuajse si sinonim të saj, ka sjellë Rithemelimin. “Më bëni edhe një herë nuse, pa di unë si nusëroj”, ama kjo shemër e moçme, nuk mund të heqë dorë nga veset e saj, paçka vellos së “nusërimit”. Qani Vajtoca, a nuk po frymëzoheni? Burrat po nxjerrin edhe gratë demokrate për të përleshur me fjalor të siguruar pa shumë mund, m’u bash e në buzë të Lanës. “Erdhën përfaqësueset e Berishës”, – lajmëron një burrë. Dalin “gratë e Bashës”… “Ku shkoni moj, si nuk ju vjen turp, po ikni nga keni ardh” – Basha, Basha, Basha… Një Vajtocë e vjetër e kap vargun në ajër… “Çuhu PD e prit Evën…, erdhi nga Amerika për ty oiiii, oi – Ka takuar të madhin oiiii, oi”…
Erdhën ambasadorët oiiii, oi.
Të dy palët pretendojnë se kanë shumicën, atë shumicë që e përdorin si mish për topat e baltës që derdhin mbi sho-shoqin. Basha ka nevojë për çdo të huaj, qoftë ai edhe një turist ditor që kalon atypari nga PD-ja. Mjafton të quhet Xhejms, Han, Françesko, Ertogrul apo Jorgo. Imagjino që ata të jenë ca përfaqësues diplomatik edhe në përfundim mandati. Erdhën ambasadorët Oiii, oi, çohu PD e na lulëzo oiii, oi. Takim i gjatë, më shumë se një orë, dalin ambasadorët. A e panë të sëmurin që lëngon? Ata dhanë shpresë: “do bëhet më mirë”. Gazi i madh na ka kapur. Jo Gazi që hë për hë shihet si mbështetësi më i madh i Lulzim Bashës dhe eminenca gri që të këput m’u në kokërr të ligjit si “kryejurist”. Po çfarë Gazi, rrudhni buzët, ambasadorët ikën, as “komposto” nuk lanë tek i “sëmuri”. Kush tjetër po vjen?
Erdhën marangozët oiiii, oi
Marangozët po bëjnë festë… Kanë goxha punë. Paradite ndërrojnë një bravë, pasdite vjen një fuqi tjetër dhe e shkatërron, ata që e shkatërruan vendosin bravën e tyre, të tjerët kundërpërgjigjen me shqyerje dere. Punë zyrash, çështje vule dhe logoje që e shëtisin nga “llogjet” e menderë jush kryetarëve. Deri tani nuk ka dalë ndonjë demokrat që të shprehet: “nuk duam as bukë, as ujë, as rrugë, as punë, as pushtet, por vetëm ju të dy mos u grindni”. Këtë e ka partia tjetër, që pastë ymër edhe ajo, shin lëmën dhe hargaliset teksa sheh rivalët… “oh ç’u kënaqëm”. Ata marrin benefitet e pushtetit, ne e hamë, ata hanë çtë dalë përpara në menunë qeverisëse të pasur me korrupsion, afera, punësime klienteliste, influencë qeverisëse dhe si aperitiv kanë propagandën që tret pjatën e bollshme të abuzimit. Kur opozitarizmi ka kaluar në agoni, çfarë pret nga të shëndetshmit në qeveri. Vajtocat janë ende në PD për të lëshur gjamën e fundit… Të rrita me thërrime oi, oiiiii. Më ike në lule të rinisë, vetëm 31 vjeç oiiii, oi… Po si e vrave krijesën tënde oiii, oi. 77 vjeç do të bëhesh sërish baba oiiii, oi.
