Nga Dritan Hila
Kush priste një vendim të kundërt nga ai i mbrëmshmi i Gjykatës Kushtetuese, duhet të ketë qenë naiv.
Që në fillim kjo trupë ka mbajtur një qëndrim prej skuthi. Është parë në rastet kur i është kërkuar mendim për zgjedhjet lokale apo dekretet presidenciale të cilat ia ka deleguar Komisionit të Venecias; pyetjet idiote dhe servile të anëtarëve të saj drejtuar presidentit të Republikës; afati jonormal që la për të marrë vendimin dhe së fundmi shpallja e vendimit, natën. Dhe nuk kishte si ndodhte ndryshe. Anëtarët e kësaj gjykate janë reflektim i shoqërisë sonë të tranzicionit.
Vendimi i Kushtetueses nuk kishte lidhje fare me jurisprudencën. Këtyre nuk iu kërkua as të dënonin me burg, e as të hapnin rrugë për ndjekje penale, por thjesht të largonin para tre muajve nga përfundimi i mandatit një njeri që atë karrige e përmori dhe pëgëri, akte që i panë të gjithë shqiptarët por vetëm anëtarët e kushtetueses nuk i panë.
Do të duhej të ishte një vendim që të tregonte se drejtësia vonon por nuk harron; se qoftë edhe tre muaj do të ishin të mjaftueshme për të treguar se kush ulet në karrigen e presidentit duhet të jetë i përgjegjshëm. Por ai vendim ishte rishtas një riciklim jo vetëm i Ilir Metës por i gjithë kësaj klase politike e cila ka dëshmuar se korbi korbit, nuk ia nxjerr sytë.
Publiku i cili është i zhgënjyer nga aftësia e politikës për t’u vetë pastruar, e kishte shpresën te drejtësia. Nuk ndodhi! Demoralizimi ka për të qenë më shumë sesa imagjinohet.
Shumëkush mund të thotë se kur flet drejtësia, të tjerët duhet të heshtin. Le të jemi të qartë që kjo vetëm drejtësi nuk është, dhe këta vetëm gjykatës nuk janë.
Pastaj se çfarë thonë këta gjykatës në atë vendim, do ta kishte zili çdo opinionist që paguhet nga arka e LSI-së./dritare.net
