Yuri Gagarin, ishte i parë që udhëtoi në hapësirë dhe i pari që orbitoi planetin Tokë. Ai e arriti të gjithë këtë në një fluturim 108 minutësh në 12 Prill 1961. Gjatë misionit të tij, ai komentoi mbi ndjenjën e mungesës së peshës që përjeton çdokush që shkon ndonjëherë në hapësirë. Në shumë mënyra, ai ishte një pionier i fluturimit hapësinor, duke e vendosur jetën e tij në vijë jo vetëm për vendin e tij, por për eksplorimin njerëzor të hapësirës hapësinore.
Yuri Gagarini u lind në fshatin Klushino pranë Gzhatsk më 9 mars 1934. Në rininë e tij, Gagarin u bë i interesuar për hapësirën dhe planetet. Pas studimeve në një shkollë profesionale teknike në Lubertsi, ai u zgjodh për trajnim të mëtejshëm në një shkollë të mesme teknike në Saratov. Në vitin 1955, ai hyri në stërvitje ushtarake të fluturimit në Shkollën e pilotimit në “Orenburg”.
Në vitin 1960, pas procesit të kërkimit dhe përzgjedhjes, Yuri Gagarin u zgjodh mes 19 pilotëve të tjerë për programin e hapësirës sovjetike. Gagarin u zgjodh më tej për trajnimin e një grupi elitë të njohur si “Soçi Gjashtë” nga të cilat do të zgjidhen kozmonautët e parë të programit Vostok. Gagarin dhe Kozmonautët të tjerë të mundshëm iu nënshtruan eksperimenteve të dizajnuara për të provuar durimin fizik dhe psikologjik, ai iu nënshtrua edhe trajnimeve për fluturimin e ardhshme. Nga njëzet të konkurentët, u zgjodhen Yuri Gagarin dhe German Titov për shkak të performancës së tyre në trajnim.
Më 12 prill 1961, në bordin e anijes kozmike “Vostok 3KA-3”, Gagarin u bë njeriu i parë që udhëtoi në hapsirë, dhe i pari që e përshkoi orbitën e tokës. Ai gjatë daljes nga atmosfera ndiente ndryshime në peshën e tij, dhe i dukej vetja sikur e kishin varur për shkak të shtypjes atmosferike. Ai tregoi që gjatë udhëtimit këndoi disa këngë patriotike rusisht.
Që nga viti 1962, gjithmonë ka qenë një festë në Rusi e quajtur “Dita e Kozmonautikës”, për të përkujtuar fluturimin e Gagarin në hapësirë.
—————————————————-
Prill 1970
Apollo 13: një mision i dështuar që në fillim
11 Prill 1970: Fillon Apollo 13, misioni i tretë i NASA-s që supozohej të çonte dy astronautë në Hënë. Filloi keq menjëherë…
11 Prill 1970: Apollo 13, misioni i tretë i NASA-s që supozohej të çonte dy astronautë në Hënë, niset nga baza kryesore e nisjes së Qendrës Hapësinore John F. Kennedy. Filloi keq menjëherë: pas lëshimit, një nga motorët e lëshuesit, një raketë shtytëse e lëngshme shumëfazëshe Saturn V, ndaloi së punuari dy minuta më herët se sa pritej. Anija hyri në orbitë edhe falë punës së qendrës së kontrollit dhe ekuipazhit, të cilët arritën të vinin në punë 4 motorët e tjerë për 34 sekonda më shumë se sa pritej.
13 Prill: Dy ditë pas nisjes, kur anija kozmike ishte rreth gjysmës së rrugës midis Tokës dhe Hënës, një rezervuar me oksigjen të lëngshëm shpërtheu, duke dëmtuar në mënyrë të pariparueshme Odisenë, siç quhej moduli i komandës (ku ekuipazhi) dhe duke e privuar atë nga energjia elektrike.
Astronautët u detyruan të lëviznin menjëherë te moduli hënor, Ujori, dhe më pas të përpiqeshin të shfrytëzonin maksimumin nga motori i tij (i projektuar për të zbritur e lart nga Hëna, jo për të bërë një udhëtim Tokë-Hënë dhe kthim), kurseni energjinë elektrike, për të menaxhuar sistemin e pamjaftueshëm të pastrimit të ajrit të modulit të vogël – dhe e gjithë kjo falë ndihmës nga Toka të astronautit John Young, komandant i ekuipazhit rezervë të misionit, i cili drejtoi Jim Lovell (komandant Odisea, i luajtur më vonë nga Tom Hanks në filmin e vitit 1995 Apollo 13), Jack Swigert dhe Fred Haise për të zgjidhur problemin e ajrit duke përdorur materialet që kishin në dispozicion.
Ishte një përpjekje e madhe zgjuarsie, disipline dhe miqësie dhe lejoi ekuipazhin e asaj që mbeti nga Apollo 13 të rrethonte Hënën dhe të kthehej në Tokë më 17 Prill, duke zbritur në Oqeanin Paqësor dhe të kalonte në histori, pavarësisht nga një mision. që lindi dhe përfundoi keq.
Përgatiti faqen për botim: L.Veizi
