Kur dikush mendon për fundosjen e Titanikut , kujtohen të gjithë njerëzit që humbën jetën në aksidentin tragjik, për të mos përmendur se në anije kishte edhe qen natën që linja e oqeanit goditi ajsbergun.
Deri më sot, Titaniku dihet se ka mbajtur dymbëdhjetë qen në bord, megjithëse shumë historianë besojnë se mund të ketë patur shumë më tepër, pasi kafshët shtëpiake ishin ende të listuara si ngarkesë në të dhënat e anijes dhe shumë nga detajet kanë humbur.
Nga dymbëdhjetë qentë e konfirmuar, vetëm tre mbijetuan. Ata ishin të gjithë qen të vegjël: dy pomeranë dhe një pekinez. Ata ishin të lehtë për t’u fshehur brenda një batanije ose palltoje ndërsa transportoheshin në varkat e shpëtimit. Përndryshe, ata ndoshta nuk do të ishin lejuar të ngjiteshin lart.
Njëri nga qentë i përkiste kapitenit
Një nga qentë që dihet se ka qenë në bordin e Titanikut ishte kapiteni Smith, një qen ujku i quajtur Ben. Qeni u shpëtua, por jo sepse ishte i kapitenit. Beni qëndroi vetëm një natë në anije, dhe kjo ishte përpara se ajo të lundronte, pasi Beni u kthye me vajzën e Smithit për t’u kujdesur për të ndërsa kapiteni po lundronte.
Ann Elizabeth Isham, 50 vjeç, ishte një tjetër pasagjere që udhëtonte me qenin e saj. Për fat të Ishamit, ajo ishte nga të paktat që arriti të ulej në një varkë shpëtimi, por nuk kishte vend për qenin e saj, i cili ishte shumë i madh. Elizabeth vendosi të lirojë vendin e saj dhe të vdesë me qenin e saj në bordin e Titanikut. Trupat e tyre u gjetën në krahët e njëri-tjetrit disa ditë më vonë në ujërat e akullta të oqeanit.
Në atë kohë, vetëm pasagjerët e klasit të parë lejoheshin të sillnin qen në një anije. Disa nga ata që morën kafshët e tyre në udhëtim përfshinin Helen Bishop dhe qenin e saj qimedredhur me emrin Frou-Frou; milioneri John Jacob Astor dhe qeni i tij i quajtur Kitty; Robert Daniel dhe bulldogu i tij francez Gamin de Pycombe dhe Harry Anderson me chow chow-in e tij. William Carter dhe familja e tij sollën dy qen me vete: një King Charles Spaniel dhe një Airedale.
Tre qentë që dolën të gjallë nga Titaniku
Një nga qentë që arriti të shpëtonte nga tragjedia ishte Lady, pomeranezja e Margaret Hays, e cila jetoi deri në vitin 1919 pasi të dy arritën të shpëtonin nga anija që po fundosej. Henry dhe Myra Harper gjithashtu arritën të futnin Pekinez Sun Yat Sen në varkën e shpëtimit.
E gjora Helen Bishop duhej të merrte vendimin e tmerrshëm për ta lënë Frou-Frou-n e saj në bord në kabinën e saj. Qeni i tretë që i mbijetoi fundosjes së Titanikut ishte një tjetër pomeranez që i përkiste zonjës Elizabeth Barrett Rothschild.
Kur John Jacob Astor, një zotëri i shquar, u bë i vetëdijshëm për tragjedinë, ai shkoi menjëherë për të shpëtuar kafshën e tij dhe vendosi të lirojë të gjithë qentë në anije, duke shkaktuar edhe më shumë kaos.
Disa nga të mbijetuarit kujtojnë se kishin parë bulldogun e Robert W. Daniel, Gamin de Pycombe, i cili u pa për herë të fundit në ujë duke u përpjekur të notonte pasi anija u mbyt plotësisht. Qeni nuk mundi të shpëtohej.
Macja me fat Jenny
Titaniku duhej të kishte në bord një mace të quajtur Jenny. Misioni i saj ishte të vriste të gjithë minjtë që jetonin në anije, por për fat, ajo kishte lindur një javë para se të lundronte Titaniku, kështu që u transferua në një anije tjetër, Olympic.
Në bordin e Titanikut kishte edhe zogj, gjela dhe pula. Elsla Holmes White nga Nju Jorku kishte me vete katër gjela që i kishte importuar nga Franca. Sipas të dhënave, një tjetër pasagjer kishte gjithashtu 30 pula në bord dhe Elizabeth Ramel Nye, një kanarinë të verdhë. Si çdo udhëtar sot, të gjitha kafshët duhej të kishin biletën e tyre, madje edhe kafshët më të vogla si kanarina duhej të paguanin. Çmimi standard ishte 25 cent.
