Igor Volobuyev iu bashkua një legjioni të rusëve që shpresonin të mposhtnin atdheun e tyre dhe ndoshta të rrëzonin Putinin
Duke ecur rreth Kievit me veshjen e tij të re ushtarake ukrainase, Igor Volobuyev u ndje sikur më në fund e përmbushi qëllimin e tij. Për javë të tëra pasi u largua nga Rusia për në Ukrainë, ish-zëvendëspresidenti i Gazprombank kaloi ditët e tij duke u përpjekur të bindte zyrtarët që t’i siguronin atij dokumente ukrainase dhe ta lejonin të regjistrohej për shërbimin ushtarak për të luftuar kundër një vendi ku kishte kaluar pjesën më të madhe të jetës.
“Në momentin kur shpërtheu lufta, e kuptova menjëherë se doja të shkoja dhe të mbroja Ukrainën,” tha Volobuyev në një intervistë në kryeqytetin ukrainas.
“Fillimisht doja të bashkohesha me njësitë e mbrojtjes territoriale në rajonin e Sumit, ku u rrita. U kontaktova me shumë zyrtarë, por ligjërisht nuk ishte e mundur të luftoja atje si rus”.
Së shpejti, megjithatë, Volobuyev iu prezantua opsioni për t’u bashkuar me legjionin “Liria për Rusinë”, një njësi ushtarake speciale që është pjesë e forcave të armatosura të Ukrainës dhe përbëhet tërësisht nga shtetas rusë.
Ai tha se e përqafoi shansin me krahë hapur dhe të shtunën në një adresë video, Volobuyev, duke mbajtur një armë automatike, njoftoi se ishte bashkuar me legjionin.
“Jam shumë i lumtur që ia kam arritur qëllimit të parë. Por tani më duhet të kaloj shpejt stërvitjen ushtarake që të mund të shkoj dhe të luftoj. Nuk mund të ndalem në gjysmë të rrugës”, tha ai.
50-vjeçari ka rrënjë ukrainase, por ka një pasaportë ruse dhe jetoi pjesën më të madhe të jetës së tij në Moskë, ku u bë zëvendëspresident në Gazprombank, banka e tretë më e madhe e Rusisë, e cila është në pronësi të kompanisë energjetike Gazprom. Ai ishte një nga një grusht dezertorësh rusë të profilit të lartë që dënuan luftën.
Tani, vendimi i tij për të marrë armët kundër Rusisë është një tjetër kthesë në një histori të jashtëzakonshme. Largimi i tij publik kishte shkaktuar tashmë valë tronditëse duke pasur parasysh rolin e tij të lartë në një kompani që është në zemër të themelimit rus dhe kryesohet nga Alexei Miller, CEO i Gazprom, i cili është i afërt me Vladimir Putin.
“Kam bërë kompromise me veten për një kohë të gjatë … Por më 24 shkurt [ditën kur Rusia nisi pushtimin e saj], çdo bisedë për kompromis u bë e pamundur,” tha ai. “Unë nuk mund të isha pjesë e këtij krimi.
Nuk dihet shumë për legjionin e Lirisë për Rusinë, të cilit iu bashkua Volobuyev. Lajmi për formimin e tij u njoftua në Telegram më 12 mars dhe disa nga anëtarët e tij – të veshur me kapuç – mbajtën një konferencë shtypi në Kiev në fillim të prillit. Në kanalin e saj Telegram, ajo publikon shpesh foto të anëtarëve të saj të angazhuar në përgatitjet ushtarake.
“Unë isha i njohur tashmë për publikun, kështu që mund të flisja,” tha Volobuyev. “Por për anëtarët e tjerë dhe familjet e tyre, është shumë e rrezikshme të flasim për këtë, kështu që grupi është shumë i fshehtë.”
Volobuyev nuk pranoi të thoshte se sa ishte madhësia e legjionit dhe ku ka luftuar, duke përmendur sekretin ushtarak, por shtoi se njësia ishte e përfshirë shpesh në luftime aktive.
Ai theksoi se njësia “nuk ishte një grup mercenarësh”, por një pjesë zyrtare e forcave të armatosura ukrainase dhe për këtë arsye, nëse kapen, ushtarët duhet të trajtohen sipas ligjit ndërkombëtar humanitar.
Distinktivi zyrtar i njësisë shfaqet në uniformën e Volobuyev. Flamuri bardheblu përdoret nga protestuesit rusë kundër luftës brenda dhe jashtë vendit. Ai imiton dizajnin e flamurit rus, por me brezin e kuq të ndryshuar në të bardhë për të hequr lidhjen me “gjak dhe dhunë”, tha Volobuyev.
Ndërsa motivimi kryesor i Volobuyev për marrjen e armëve ishte mbrojtja e Ukrainës, të cilën ai e përshkroi si “atdheun e tij të vetëm”, ai tha se shumica e rusëve në legjionin po kërkonin ndryshimin e regjimit në Moskë.
“Nga ajo që kam parë tashmë, është një grup rusësh shumë të motivuar që besojnë se mposhtja e Rusisë tani është mënyra e vetme për të krijuar një vend demokratik dhe të civilizuar,” tha ai.
Artyom (jo emri i tij i vërtetë), një tjetër anëtar i njësisë, tha se ai u bashkua “sepse ishte mundësia e vetme për të hequr qafe këtë regjim” dhe kishte qenë i angazhuar në politikën opozitare në Rusi përpara se të largohej nga vendi në 2020.
Ai tha se u zhvendos në Ukrainë pak para luftës, duke ndjerë një sulm të afërt rus. “Unë e dua atdheun tim,” tha ai. “Unë do të doja që të mos duhej të vinte deri këtu, por ne duhet t’i japim fund këtij sistemi. Shpresoj se mund të kthehem në shtëpi pas luftës.”
Disa rusë kanë gjetur mënyra të tjera për të kontribuar në përpjekjet ushtarake të Ukrainës.
Menjëherë pas shpërthimit të luftës, Maxim Motin, një ish-deputet i opozitës lokale në Moskë, i cili ka jetuar në Kiev për katër vitet e fundit, krijoi shpejt disa linja prodhimi për të bërë jelekë parzmore dhe helmeta për ushtrinë ukrainase.
“Sidomos në ditët e para të luftës, kishte një kërkesë të madhe për parzmore. Ne kemi bërë mbi 700 jelekë deri më tani dhe shumë helmeta,” tha Motin në një intervistë telefonike nga qyteti perëndimor ukrainas i Lviv, ku ai koordinon prodhimin e pajisjeve të ushtrisë.
Për vite me radhë, Motin tha se donte të ndryshonte Rusinë nga brenda përmes politikës, por ai tha se u detyrua të largohej përfundimisht nga vendi në vitin 2018 pas kërcënimeve nga shërbimet ruse të sigurisë.
Tani, tha ai, nuk mendoi dy herë për furnizimin e pajisjeve ushtarake për të ndihmuar ushtrinë ukrainase në luftën e saj kundër atdheut të tij.
Motin tha se autoritetet në Moskë kohët e fundit kishin hapur dy çështje penale kundër tij për mbështetjen e tij ndaj Ukrainës, duke përfshirë akuzën e rëndë për financimin e terrorizmit.
“Unë nuk e lidh fare veten me regjimin e përgjakshëm në Rusi dhe të gjithë ata që mbështesin luftën,” tha Motin. “Unë besoj se Rusia duhet të humbasë, në fushën e betejës.”
Burimi: theguardian.com/ Nga Kievi Pjotr Sauer/ Përgatiti për botim: L. Veizi
