Njëzet metrat që ndajnë gardhin spanjoll nga gardhi maroken u bënë rrugë pa krye këtë të premte. Shifrat zyrtare konfirmojnë vetëm 23 persona të vdekur , por organizatat humanitare sigurojnë se të paktën 37 saharianë humbën jetën.
Shumica vdiqën nga mbytja , sipas versionit të policisë marokene, megjithëse pati edhe përplasje të dhunshme kur ata u përpoqën të hidheshin në Melilla, me agjentë të forcave marokene të sigurisë. Një rrëfim që askush nuk guxon ta japë ende si përfundimtar dhe që shkruan një nga tragjeditë më të mëdha që mbahen mend në këtë kufi.
Një tank dhe tre furgonë policie janë ende të parkuara përpara portës kufitare të qytetit të Kinës. Disa oficerë policie ruajnë gardhin, të tjerë pinë kafe në një tarracë përballë rrugës. Dy skuadra marokene po luajnë në televizionin e estabilionit, nuk ka asnjë gjurmë nga përballja e së premtes.
Një nga agjentët e përshkruan atë si një “luftë”. Ai thotë se nuk mban mend një tentim kërcimi kaq të dhunshëm si ky dhe raporton se emigrantët mbanin shkopinj dhe thika dhe se ishin shumë të organizuar. Kjo portë kufitare ishte e mbyllur që nga fillimi i pandemisë dhe ai shpjegon se nuk ruhej nga afër kur rreth 2000 migrantë u afruan dhe e detyruan gardhin të përpiqej të shkelte në tokën spanjolle.
Në një pikë tjetër të këtij spitali ndodhen edhe trupat e personave që humbën jetën, siç sqarohet nga Organizata Marokene për të Drejtat e Njeriut. Në një deklaratë të nënshkruar së bashku me OJQ-të e tjera, kërkohet që të mos varrosen derisa të hapet një hetim që të nxjerrë dritë dhe përgjigje për incidentin e së premtes.
“Emigrantët Saharianë kanë vuajtur shumë në këto zona prej vitesh nga xhandarmëria marokene”, ankohet një përgjegjës i një subjekti që punon me popullsinë emigrante. “Policia shpesh i mban çadrat, vjedh para dhe sende personale dhe i ndalon për t’i çuar sa më larg”, thotë ai. Ai shpjegon se “këtë herë brutaliteti i emigrantëve Saharianë ka qenë gjithashtu shumë i fortë. Kësaj radhe mbajtën shkopinj, gurë dhe grepa” dhe ai beson se “nuk do ta dimë kurrë numrin e saktë të njerëzve që kanë vdekur”.
Për organizatën marokene për të drejtat e njeriut, tentativa e kërcimit në Melilla “është një katastrofë e vërtetë që tregon pasojat e para të marrëveshjeve të fundit midis Marokut dhe Spanjës”. Ky ka qenë kërcimi i parë masiv që kur Madridi dhe Rabat vulosën skenën e re diplomatike pas një viti krize. Një nga marrëveshjet kryesore ishte bashkëpunimi në kontrollin e flukseve migratore, krahas rihapjes së pikave kufitare midis Marokut, Ceutës dhe Melillës.
Disa javë më parë, qindra njerëz nga Sudani dhe vende të tjera të Afrikës Perëndimore prisnin në pyllin që rrethon qytetin autonom dhe malin Gurugú, duke pritur të hidheshin nga gardhi. Siç konfirmohet nga disa burime humanitare, edhe policia marokene ka intensifikuar bastisjet dhe arrestimet e emigrantëve në pjesë të ndryshme të vendit javët e fundit. Ata raportojnë se ky presion po bën që njerëzit që përpiqen të arrijnë Evropën të kenë gjithnjë e më pak mundësi dhe shumë e gjejnë veten në kufi.
