Së pari Matic, pastaj Dybala, tani Wijnaldum. Tre të dhëna ia vlen të dëshmohen: Romët janë jashtëzakonisht seriozë.
Për të arritur ku? Kryeqyteti në futboll është mësuar të ëndërrojë, shpesh me mendimin që fluturon përtej realitetit: ambiciet janë më të mëdha se forca e ekipit dhe janë të frustruar në mënyrë të pashmangshme. Këtë herë, megjithatë, nuk është kështu: stafi i ndërtuar nga familja Friedkin dhe i vendosur në duart e Mourinhos (një nga trajnerët më të suksesshëm të të gjitha kohërave), është i nivelit më të lartë ndonjëherë, sigurisht që është për Serinë A.
Deri më tani, askush nuk është forcuar në merkato si Roma, e cila ka shtuar në grupin e saj tre lojtarë të nivelit ndërkombëtar. Me këtë ekip, me këtë trajner, me këtë klub, verdhekuqtë mund të konsiderohen në garën për Scudetto. Në nëntë ditë nuk do ta nisin kampionatin si favorit, do të ishte e tepërt t’i konsideronim në pole position por megjithatë, askush nuk do të habitet nëse do ta gjejë veten atje lart, duke luftuar në krye të renditjes, për të gjithë sezonin.
Matic iu duk si një dhuratë për Mourinhon. Dybala ishte një mundësi e jashtëzakonshme tregu e shfrytëzuar me shpejtësi dhe inteligjencë. Wijnaldum, kampion europian me Liverpoolin tre vjet më parë, dhe tani Roma ka një mesfushë që shumë në Europë e kanë zili.
Tregu i Romës nuk mbaron këtu. Me siguri do të vijë edhe Belotti, gjithashtu pa kosto dhe rrezikon që në fund të nisë Zaniolo, mbi të cilin Tottenham po e fundos goditjen. Lëvizje të rëndësishme, por që nuk do të ndryshojnë fytyrën e skuadrës dhe as perspektivat e verdhekuqëve. Ndoshta diçka mungon në mbrojtje, sepse Mancini dhe Ibanez nuk i japin të gjitha garancitë e një ekipi kampion, por edhe konkurrentët kanë boshllëqe. Të mos harrojmë armët e tjera të çmuara që disponon Mourinho: nga Pellegrini te Smalling dhe Abraham, te kampionët europianë Cristante dhe Spinazzola, ai që mund të thyejë ndeshjet dhe kampionatet nëse e ndihmon shëndeti. Për të gjitha këto, Roma është tani në Scudetto.
