Vitet si terapiste më kanë mësuar se heshtja shkatërron marrëdhëniet. Pra, harrojini kartat dhe trëndafilat dhe festoni njëri-tjetrin
Nga Susanna Abse*
Unë hyra tek shitorja ime lokale e gazetave javën e kaluar për të marrë një kopje të gazetës Guardian dhe, ndërsa qëndroja në radhë, kuptova se po qëndroja pranë një rafti me letra për Ditën e Shën Valentinit.
Fillova të shfletoja dhe u mahnita nga fakti se sa nga kartat ishin me humor. Disa ishin thjesht budallallëqe – “Dim sum-body thotë se është Dita e Shën Valentinit?”, ose një kartë tjetër ishte një me një çift në banjë – “Trëndafilat janë të kuq, manushaqet janë blu, ti rruani këmbët ndërsa unë bëj ohoho!” Por për habinë time, kishte edhe shumë letra që ishin edhe më pa kuptim – “Trëndafilat janë të kuq, unë jam dhjerë pas poezive. Dëshironi një qilim?” Këto letra kishin një cilësi të shkallëzuar, mjaft adoleshenteske.
Pyesja veten: ku kanë shkuar letrat e përzemërta? Ku janë kartat që flasin për: të dua përgjithmonë; duke qenë i vetmi; duke ndarë një jetë së bashku?
Më solli ndërmend një seancë terapie që mbajta me disa vite më parë. Ata ishin një çift i martuar prej kohësh me fëmijë të rritur dhe një jetë thellësisht të ngatërruar. Por në përvjetorin e tyre të 40-të, gruaja, të cilën unë do ta quaja Mabel, tha se ndjente se nuk mund të vazhdonte të jetonte me burrin e saj, Cole, sepse nuk kishte pasur kurrë ndonjë romancë mes tyre. Ajo priste me durim që ai të tregonte ndjenjat e tij, por kishin kaluar 40 vjet dhe Cole nuk i kishte thënë kurrë me drejt përdrejt në fytyrë se e donte, nuk i kishte pëlqyer kurrë ta puthte dhe e kishte hequr supet kur ajo u përpoq t’i mbante dorën.
Ky dështim për të qenë sinqerisht i hapur për ndjenjat e tij u karakterizua, tha ajo, nga kartolinat e tij të Ditës së Shën Valentinit. Ai ishte, pranoi ajo, i përgjegjshëm. Ajo gjithmonë merrte një, por kurrë nuk ishte prej tij. Përkundrazi, ai kishte gatuar një alter ego – Monsieur Mysterioso – i cili dërgoi kartën, duke nënshkruar deklarata të hollësishme, romantike me një vizatim të një maskë sysh të stilit Batman.
U desh pak kohë për të zbuluar pse Cole e kishte të vështirë të tregonte ndjenjat e tij, pse i duhej të krijonte këtë personazh për t’i thënë gruas së tij se e donte atë. Fëmijëria e tij ishte shënuar nga prindër të ftohtë dhe refuzues, gjë që e kishte bërë atë jashtëzakonisht të frikësuar nga shfaqja e ndonjë nevoje apo dobësie. Vështirësia e tij sigurisht nuk është e pazakontë – shumë njerëz nuk janë rehat kur tregojnë se kujdesen dhe shqetësohen se veshja e zemrës së tyre në mëngë do të çojë në shpimin e saj. Mesazhet komike dhe të vrazhda seksuale në ato letrat e Shën Valentinit janë ndoshta vetëm një mënyrë tjetër me të cilën njerëzit fshehin ndjenjat e tyre më të thella.
Në të vërtetë, në shumë marrëdhënie, sfida më e madhe qëndron në shprehjen e emocioneve me fjalë. Megjithëse disa çifte vijnë në terapi sepse nuk mund të ndalojnë së shprehuri se sa të mërzitur, të zemëruar ose të zhgënjyer janë, shumica vijnë sepse kanë kaluar vite dhe vite dhe ata nuk i kanë thënë asnjë fjalë njëri-tjetrit për ndjenjat e tyre. Rreziku më i madh për marrëdhëniet intime është heshtja dhe kjo heshtje mund të jetë vështirësia jonë për të shprehur ndjenjat e dashurisë, si dhe ato të urrejtjes. Por atëherë a është me të vërtetë Dita e Shën Valentinit koha për të filluar një bisedë serioze ose të vështirë se si po shkojnë gjërat? Vetëm këtë javë, një çift refuzoi një takim të parë për konsultim në datën 14 dhe sinqerisht, unë nuk i fajësoj ata – do të ishte si të kërkosh divorc në ditën e Krishtlindjes. Përkundrazi, ndoshta mund ta trajtojmë këtë ditë të veçantë si Ditën e Falënderimeve në SHBA – një lloj falënderimi për çiftet; një shans për të treguar mirënjohje për atë që kemi me partnerët tanë dhe për të lënë mënjanë shqetësimet tona për atë që mungon.
Si ta bëjmë këtë? Shumica e çifteve janë mjaft të lidhur për para në këtë moment, dhe ideja e një nate të madhe me zile dhe bilbila mund të duket mjaft frikësuese. Disa vite më parë, unë punova në një projekt ku çiftet u ndihmuan me marrëdhëniet e tyre në grup – një nga detyrat që u vendosëm ishte që secili partner të organizonte një dalje ose aktivitet që nuk kushtonte më shumë se një tenner. Ishte e mahnitshme se sa krijues ishin çiftet dhe sa shumë u pëlqeu sfida. Një çift punësoi një biçikletë tandem në Richmond Park, një çift tjetër luajti golf të çmendur dhe më pas bëri një piknik.
Dita ime më e paharrueshme e Shën Valentinit ishte kur isha studente dhe isha e dashuruar me një aktor në vështirësi. Në mëngjes, i dashuri im u zhduk në kuzhinë për të bërë çaj dhe solli një copë bukë të thekur të gdhendur në zemër dhe të lyer bujarisht me reçelin e mjedrës. Tha shumë – shumë më tepër se një tufë trëndafila të kuq të shtrenjtë, ose një kartë e vrazhdë shakaje.
*Susanna Abse është një psikoterapiste në çift dhe autore e librit “Më trego të vërtetën për dashurinë”.
Burimi: theguardian.com
