Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara është i vetmi organ ndërkombëtar që aktualisht mund të thërrasë një konferencë paqeje për të zgjidhur konfliktin mes Izraelit dhe Palestinës. Dhe këtë duhet ta bëjë sa më shpejt që të jetë e mundur, duke filluar nga Marrëveshja e Oslos. Rreth kësaj çështjeje jep opinionin e tij Sergio Bossoli, i Rrjetit Italian të Paqes dhe Çarmatimit.
Nga Annalisa Girardi
Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara duhet të thërrasë menjëherë një konferencë paqeje për të ndaluar dhunën në Izrael dhe Palestinë. Ndërkohë, shoqëria civile duhet të dalë e bashkuar në shesh, izraelitët dhe palestinezët krah për krah, për të kërkuar një zgjidhje të qëndrueshme paqësore që lejon të dy popujt të bashkëjetojnë. Kjo është përmbajtja e apelit të nënshkruar nga Rrjeti Italian i Paqes dhe Çarmatimit, i cili hapet duke dënuar sulmin brutal të 7 tetorit të kaluar nga Hamasi kundër qindra civilëve izraelitë. “Për të qenë të besueshëm si një lëvizje për paqe dhe çarmatim, në një kontekst konflikti që ka zgjatur për gati një shekull, duhet të jemi shumë të qartë në pozicionin e dënimit të dhunës. Sepse dhuna gjeneron urrejtje dhe krijon rrethimin, murin, mes dy popullsive. Nuk ka justifikime për sulmin nga Hamasi, nuk ka asnjë arsyetim politik që mund të mbështesë atë që ka bërë Hamasi. Kuadri brenda të cilit përshtatet Hamasi është një fotokopje e veprimeve terroriste të Daesh-it”, thekson Sergio Bassoli, ekzekutivi i rrjetit.
Për të nënvizuar më pas, se si mizoritë e milicëve nuk mund të justifikojnë as hakmarrjen nga Tel Avivi ndaj banorëve të Gazës. “Izraeli nuk mund të jetë gjithashtu protagonist i krimeve të luftës, ai nuk mund të mos marrë parasysh të drejtën ndërkombëtare dhe humanitare. Ai ka çdo të drejtë të mbrohet, por nuk ka të drejtë të hakmerret kundër popullatës civile, – tha Bassoli. – Besoj se kjo është një pikë që nuk është e natyrës politike: në Itali filluan fraksionet dhe mbështetësit, por këtu kemi të bëjmë me rregulla që i kemi dhënë vetes për të gjithë njerëzimin, bota e qytetëruar duhet të ndjekë këto rregulla, nuk mund të ketë përjashtime që lejojnë mbi dy milionë njerëz të izolohen pa ujë, ushqim apo kujdes shëndetësor. Kjo është e pacivilizuar”.
Në orët e fundit disa shoqata humanitare kanë denoncuar gjithashtu përdorimin e bombave me fosfor të bardhë në Rrip. “Nëse e kalojmë atë vijë të kuqe, të dhënë nga respektimi i rregullave të luftës (dhe këtë e them me vuajtje sepse nuk do të doja kurrë që të flisnim për rregulla lufte), elementi i dhunës dhe çnjerëzimit nuk ka më kufij apo barriera”, nënvizoi sërish Bossoli.
Sa i përket mënyrës se si Hamasi ishte në gjendje të merrte të gjitha armët me të cilat nisi sulmin, ose se si organizata ishte e aftë për një inkursion kaq të thellë, Bossoli shpjegoi se ka qartësisht shumë zona gri. “Ky është një terren shumë kompleks. Është e qartë se një operacion ushtarak si ai i 7 tetorit, me një nivel të tillë teknologjik dhe strategjik – me pajisje dhe instrumente të avancuara – nuk është e gjitha punë e Hamasit. Ai padyshim është përgatitur në vende të tjera, me trajnime të bëra në kontekste të tjera dhe një studim të operacionit që kërkonte kohë dhe një sistem sekret që nuk ishte parë kurrë në kapacitetin e Hamasit”, tha Bossoli. Megjithatë, duhet të jemi të kujdesshëm ndaj gjykimeve të nxituara, sepse është një skenar tepër kompleks: “Ka një ndërthurje që nuk është e lehtë për t’u kuptuar. Duhet të kemi parasysh gjithashtu se Hezbollahu dhe Irani janë shiitë, ndërsa Hamasi është suni. Ne e dimë se disa vende arabe kanë financuar terrorizmin, duke përfshirë Xhihadin dhe Al Kaedën, por ato janë marrëdhënie të ndërlikuara: Unë besoj se fijet mund të bashkohen në një plan të përgjithshëm destabilizimi të rajonit, për të kundërshtuar paktet në vazhdën e Marrëveshjeve të Abrahamit (marrëveshjet midis Izraelit , Emiratet e Bashkuara Arabe, Shtetet e Bashkuara dhe Bahreini, të mbështetur nga Shtetet e Bashkuara, për normalizimin e marrëdhënieve.,). Se sa mund të luajë Turqia dhe aleanca me Vëllazërinë Myslimane është e vështirë për t’u vendosur.”
Nëse këto konsiderata kërkojnë një moment shtesë reflektimi, në vend të kësaj është urgjente që Këshilli i Sigurimit i OKB-së të ndërmarrë veprime, siç kërkohet edhe në deklaratën e Rrjetit, për të hapur një konferencë paqeje. Pika fillestare, shtoi Bossoli, duhet të jenë marrëveshjet e Oslos, të cilat çuan në krijimin e Autoritetit Kombëtar Palestinez: “Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara, domethënë organi më i lartë që mund të rregullojë të drejtën ndërkombëtare dhe të garantojë sigurinë e të gjithë qytetarëve pa asnjë dallim, pronësia e procesit të paqes duhet të rimarrë kontrollin. Një konferencë ndërkombëtare është thelbësore, duke filluar nga marrëveshjet e Oslos, në të cilat të dy palët ranë dakord të kenë dy shtete, me Jerusalemin si kryeqytet të përbashkët. Kjo është jashtëzakonisht urgjente, pa njohjen ndërkombëtare të Shtetit të Palestinës, i cili do të bëhej kështu anëtar i plotë i Asamblesë së Kombeve të Bashkuara, ne kurrë nuk do të mund ta ndalim dhunën”.
Në vend të kësaj, shoqëria civile, nga ana e saj, duhet të jetë shprehja e një demonstrate të madhe popullore për paqen, e cila sheh qytetarët e bashkuar izraelitë dhe palestinezë të dalin në rrugë: “Apeli si shoqëri civile është në ADN-në tonë, është një thirrje për izraelitët dhe palestinezët të demonstrojnë së bashku, në Tel Aviv apo Jerusalem apo kudo. Ne të gjithë duhet të dalim në rrugë për t’i thënë mjaft dhunës, të dy popujt duhet të bashkëjetojnë dhe një valë e re urrejtjeje duhet të ndalet. Ne duam të rifillojmë fillin mes lëvizjeve për paqen ndërkombëtare dhe ndërtimin e kushteve për bashkëjetesë: kemi riaktivizuar të gjitha kanalet që kemi për të nisur këtë apel dhe për të rifilluar këtë rrugëtim së bashku, sepse kjo është ndoshta thirrja e fundit”.
Në fund, Bassoli nënvizoi se sa i rëndësishëm ishte kthimi prapa i Bashkimit Evropian ndaj idesë së shkurtimit të fondeve humanitare për Autoritetin Kombëtar Palestinez. “Do të ishte një gabim tjetër i politikës evropiane, i cili do t’i kishte dhënë kështu një ndihmë të jashtëzakonshme terrorizmit. Ka mekanizma kontrolli se ku shkojnë fondet, unë vetë kam punuar për vite në Palestinë dhe Gaza, duke koordinuar platformën e OJQ-ve italiane që ato operojnë në atë fushë: vënia në dyshim e punës së organizatave dhe shoqërisë civile nuk ka kuptim.
Burimi: fanpage.it/ Përgatiti për botim: L.Veizi
