Arendt shkroi 18 libra dhe artikuj të shumtë, mbi tema që variojnë nga totalitarizmi tek epistemologjia, dhe që patën një ndikim të qëndrueshëm në filozofinë politike bashkëkohore.
E lindur në në Kënisberg të Gjermanisë në një familje hebreje, ajo u largua nga vendi në vitin 1933 kur në pushtet u ngjitën nazistët, dhe jetoi tranzit në Çekosllovaki, Zvicër dhe Francë, përpara se të vendosej përfundimisht në Shtetet e Bashkuara në vitin 1941.
Ajo fitoi shtetësinë amerikane në vitin 1950, pasi i ishte hequr shtetësia gjermane më 1937. Pas përfundimit të studimeve të shkollës së mesme në vitin 1924, Arendt nisi studimet në Universitetin e Marburgut, ku kaloi një vit duke studiuar filozofi nën kujdesin e filozofit të njohur gjerman Martin Heidegger.
Ajo pati një lidhje një marrëdhënie romantike të gjatë dhe problematike me Heidegger, për të cilën më vonë u kritikua, për shkak të mbështetjes që ky i fundit dha për Partinë Naziste, ndërsa ishte rektor në Universitetin e Frajburgut. Pas një viti në Marburg, Arendt kaloi një semestër në Universitetin e Frajburgut, duke ndjekur ligjëratat e filozofit tjetër të njohur Edmund Husserl, ndërsa në vitin 1926 u transferua në Universitetin e Hajdelbergut, ku në vitin 1929 përfundoi doktoraturën nën drejtimin e psikologut ekzistentalist, Karl Jaspers.
Në vitin 1932, thellësisht e shqetësuar nga zërat se Heidegger po mbante fjalime në mbledhjet e Partisë Naziste, i shkruan një letër ish-profesorit, duke i bërë thirrjë të distancohej prej tyre. Heidegger nuk i mohoi zërat rreth lidhjeve të tij me nazistët, por e siguroi se ndjenjat e tij për të ishin të pandryshuara.
Të qënit hebreje në Gjermaninë Naziste, i shkaktoi jo pak probeleme dhe diskriminim. Arendt bëri kërkime mbi antisemitizmin për disa kohë, para se të arrestohej dhe të burgoset për një kohë të shkurtër nga Gestapo në vitin 1933. Sapo lirohet nga burgu, largohet menjeherë nga vendi
Në vitin 1940 kur ndodhej në Paris u martua me poetin gjerman dhe filozofin marksist Heinrich Blücher. Pas pushtimit të vendit nga gjermanët, Arendt u internua si një “e huaj armike” në Kampin Gurs, por arriti të arratisej prej andej para se të mbërrnin nazistët.
Gjatë Luftës së Dytë Botërore, Arendt punoi për “Youth Aliyah”, një organizatë sioniste, e cila shpëtoi mijëra fëmijë nga Holokausti, duke i dërguar ata në Palestinë. Në vitin 1950, u takua sërish me Heidegger me të cilin pati një lidhje te re 2-vjeçare, duke e mbrojtur filozofin gjerman në publik, si një njeri naiv që u përfshi me forcë në rradhët e nazistëve.
Edhe pse Arendt mbeti një sioniste aktive gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore, ajo e bëri vazhdimisht të qartë se ishte në favor të krijimit të një shteti federal hebreo-palestinez në Palestinë, dhe jo një shtet thjesht hebre. Ajo besonte se vetëm kjo rrugë, mund të shmangte kurthet e rrezikshme të nacionalizmit. Studiuesit, vlerësojnë lart analizën e thellë që ajo i ka
Bërë dukurisë së totalitarizimit, në të gjitha forcat historike dhe modernse që ai shfaqet./kb
