Një hormon i prodhuar nga fetusi dhe ndjeshmëria e nënës ndaj tij janë në origjinë të të përzierave në shtatzëni. Gjë që ndoshta mund të shmanget në të ardhmen.
Një hormon që kalon nga fetusi tek nëna dhe ndjeshmëria e trupit femëror ndaj kësaj substance do të ishte në rrënjë të nauzeve që 80% e grave përjetojnë gjatë shtatzënisë, si dhe hiperemesis gravidarum, forma më e rëndë e këtij çrregullimi. Përgjegjës për episodet është një hormon i prodhuar nga fetusi – GDF15 – por është sasia e tij dhe “risia” që substanca përfaqëson për nënën që përcakton intensitetin e të vjellave. Kërkimet u botuan në Nature.
SHKËMBIM I PAPËLQYESHËM. GDF15 është një hormon i shprehur në përqendrime të ulëta në shumicën e organeve, madje edhe jashtë shtatzënisë. Gjatë shtatzënisë, prodhohet në pjesën e placentës me origjinë fetale dhe shpërndahet në gjakun e nënës. Roli i saj në nxitjen e nauzeve tashmë ishte hipotezuar në disa studime, por puna e re, e cila përfshinte shkencëtarë nga Shtetet e Bashkuara, Mbretëria e Bashkuar dhe Sri Lanka, e bën të qartë se ndjeshmëria e nënës ndaj këtij lajmëtari kimik përcakton ashpërsinë dhe shpeshtësinë e episodeve të vjella.
2% e grave shtatzëna vuajnë nga hyperemesis gravidarum, një tepricë e nauzeve dhe të vjellave që mund të çojnë në humbje të konsiderueshme në peshë, dehidratim dhe ndonjëherë nevojën për hospitalizim.
ËSHTË ÇËSHTJE ZAKONI. Studiuesit kanë vërejtur se gratë përjetojnë më shumë nauze gjatë shtatzënisë kur janë të ekspozuara ndaj niveleve të hormoneve GDF15 më të larta se ç’janë mësuar. Një pjesë e studimit përfshinte studime gjenetike, të cilat treguan se nënat e pritshme me një mutacion gjenetik që çon në nivele jashtëzakonisht të ulëta të hormonit janë më të rrezikuara nga hiperemesis gravidarum kur mbeten shtatzënë, sepse në atë kohë ato janë papritur të ekspozuara ndaj përqendrimeve më të larta se zakonisht të GDF15.
Megjithatë, nëse fetusi trashëgon të njëjtin mutacion dhe gjithashtu prodhon nivele të ulëta të hormonit, është më e vështirë për nënën të përjetojë të përziera. Gratë që vuajnë nga beta-talasemia, një çrregullim i gjakut që çon në nivele të larta të përhershme të GDF15, janë të mbrojtura nga të përzierat e tepërta gjatë shtatzënisë.
MËSOHU PAK NGA PAK. Në këtë pikë, ekipi testoi tek minjtë nëse ekspozimi i kafshëve në një nivel të caktuar të hormonit para shtatzënisë mund të ketë një efekt parandalues në nausea. Brejtësit e ekspozuar ndaj niveleve të larta të GDF15, të ngjashme me ato që gjenden në shtatzëni, treguan një humbje të oreksit tregues të një sëmundjeje.
Ndërsa ata që më parë ishin të ekspozuar ndaj një doze të vogël të hormonit si në një lloj “vaksine” nuk përjetuan të njëjtën humbje oreksi kur iu dha një dozë e lartë e GDF15.
TERAPI KUNDËR NAUSEAS. Hapi tjetër do të jetë të testohet nëse ekspozimi ndaj GDF15 para shtatzënisë mund të zvogëlojë nauseat dhe të vjellat apo edhe të parandalojë hyperemesis gravidarum. Një rrugë tjetër e mundshme mund të jetë përdorimi i ilaçeve që bllokojnë receptorët e këtij hormoni në tru./O.S
