Nga Artur Ajazi
Ka nisur edhe viti 2025 me dokrra akuzash dhe prokurorësh. Ishte thirrur në SPAK, por ka marrë me vehte edhe disa mitingashë, pasi duhej të jepte deklarata “prokurorësh”. Fushata e Berishës, thuajse ka nisur e zbehtë, e vakur, dhe plot paqartësi. Një parti e pabashkuar, me struktura të dyzuara, një forcë politike që mbijeton mbi proceset penale ndaj kryetarit, natyrisht nuk mund të ketë qasje pushteti. E mbylli vitin me SPAK-un dhe e nisi me SPAK-un. E mbylli me akuza ndaj kreut të saj Dumani, dhe e nisi me akuza ndaj tij. Si mund të ndodhë kjo nga një politikan karriere tashmë.
Nga një kryetar partie, ish-kryeminister dhe ish-president vendi. Partia Demokratike realisht gjendet në pikën e “vlimit”, drejt shpërbërjes. Ajo forcë politike nuk ka as program dhe as alternativë, për të frymëzuar njerëzit e saj ta votojnë. E vetmja “armë” e përdorur dhe pritet të përdoret prej saj në fushatë, mbetet lufta ndaj prokurorëve. Beteja ndaj tyre, mbetet beteja personale e kryetarit të saj Sali Berisha. Por ç’taksirat kanë anëtarët dhe mbështetësit e saj, që të mbeten sërish pa “kokë” drejtuese ?
Kjo për faktin sepse , përballë një Edi Rame që të “mbyt” me punë, projekte, investime, dhe plane ambicioze për të ardhmen e vendit dhe shqiptarëve, natyrisht duhet gjetur “ganxha shpëtuese”. Dhe ajo, është beteja ndaj prokurorëve, të cilët nuk “lënë rehat” kryetarin e PD-së, dhe duan ti japin “pushtetin dhe mandatin e katërt PS”.
Forma dhe skenari, janë diletantizëm politik. Për zgjedhjet e 2025, Partia Demokratike, duhej të ishte e maksimalizuar në ide, programe, alternativa, prurje të reja, dhe bashkëpunime afatgjata me aleatët e saj brënda dhe jashtë vendit. Braktisja ka nisur para 10 viteve, dhe ka gjasa të thellohet gjatë, dhe pas fushatës për zgjedhjet e reja të 11 Majit 2025. Nuk mund të bësh fushatë me flamujt e akuzave, ndaj kryetarit të partisë. Ato probleme i takojnë organeve të drejtësisë.
Partia ka detyrime të tjera që lidhen me vijueshmërinë e punës së strukturave nga qendra në bazë, funksionimin e tyre, organizimin e fushatave dhe detyrimet që rrjedhin ndaj anëtarësisë, dhe padyshim marrjen e përgjegjësive për humbjet elektorale.
Një parti politike, nuk jeton dhe punon për hallet dhe problemet e individit, qoftë ky dhe kryetari saj. Kjo gjithmonë kur ka ndodhur, ajo parti politike, është zgërlaqur dhe ka humbur çdo palë zgjedhje. Duke mos gjetur gjëkundi rrugë të reja frymëzimi për t1% ngritur “peshë” bazën e partisë, si dhe duke mos gjetur dhe hartuar programe të reja qeverisëse, PD sot ka mbetur tek i vetmi “stacion” electoral, beteja me prokurorët. Kjo për faktin sepse, beteja me Edi Ramën, pothuajse quhet e humbur. Megjithatë Berisha nuk “tutet” kollaj. Edhe humbjen e 11 Majit, do ta faturojë tek dikush, që ndoshta e ka gjetur me kohë. Kjo për të mbajtur sërish postin e kryetarit, pa të cilin nuk ka arsye të merret më me SPAK./ S,M
