Siç raportojnë shkencëtarët, nga 2 shkurti deri në orët e para të 5 shkurtit 2025, lëkundjet në zonën Santorini-Amorgos u intensifikuan edhe më shumë.
Gjithashtu, vetëm më 2 shkurt janë regjistruar mbi 1300 tërmete dhe më 3 shkurt mbi 1400. Në total, nga data 26 janar deri në mëngjesin e 5 shkurtit janë regjistruar mbi 6400 tërmete.
Më 2 shkurt kanë ndodhur 5 tërmete me magnitudë 4.5 ballë, më 3 shkurt 7 tërmete dhe më 4 shkurt 9 tërmete. Forca e tërmetit më të madh ka qenë 4.6 ballë më 2 shkurt, ndërsa më 3 dhe 4 shkurt kanë ndodhur tre tërmete me magnitudë 4.9-5 ballë të shkallës Rihter dhe katër të tjerë me magnitudë 4.8.
Shpërndarja e epiqendrave sizmike më 2 shkurt filloi e përqendruar afërsisht në gjysmë të rrugës midis Anydros dhe Santorini, dhe më pas migroi në veri drejt Anydros. Më 3 shkurt, sizmiciteti mbeti i përqendruar kryesisht në jugperëndim të Anydros, ndërsa grupime të vogla tërmetesh ndodhën gjithashtu në zonat në perëndim dhe në veri të Anydros, në distanca përgjithësisht më pak se 10 km nga ai.
Sipas të dhënave ditore të analizës së të dhënave sizmike të Laboratorit të Sizmologjisë të Universitetit të Athinës, më 4 shkurt ai ka mbetur në zonën kryesisht në perëndim të Anydros, por është përhapur edhe pak më në lindje. Gjatë periudhës nga 1 shkurti deri më 4 shkurt, skaji i zonës së aktivizuar sizmik duket se ka migruar drejt verilindjes me shpejtësi 4-5 km/ditë.
Siç raportohet nga shkencëtarët e Universitetit Kombëtar të Athinës, aktiviteti sizmik në zonën Santorini-Amorgos deri tani ka ndoshta karakteristikat e një tufe sizmike, pasi nuk dallohet asnjë tërmet me magnitudë qartësisht më të madhe se të gjithë të tjerët, që mund të karakterizohet si një tërmet kryesor.
Për më tepër, shkalla e lëkundjeve është në rritje, ndërsa sekuencat e pasgoditjeve karakterizohen nga një shpërndarje kohore në rënie e tërmeteve, me magnitudën e pasgoditjes më të madhe zakonisht më të vogël se 0.5 krahasuar me tërmetin kryesor.
Edhe pse ka të ngjarë të jetë një grup që përmban tërmete me magnitudë të madhe, krahasuar me grupimet e tjera sizmike të fundit në Greqi, një mundësi është që aktiviteti sizmologjik të vazhdojë por me magnitudë më të vogël dhe një numër më të vogël tërmetesh, por do të zgjasë për shumë muaj.
Megjithatë, një mundësi e dytë është që kjo tufë të stimulojë çarjen e një pjese të konsiderueshme në zonë, duke shkaktuar kështu një tërmet kryesor dhe më pas aktiviteti të marrë formën e një sekuence tipike pasgoditjesh. Në një rast të tillë, tufa sizmike që i parapriu tërmetit kryesor do të karakterizohet si një sekuencë parasizmike.
Megjithëse shpërthimi sizmik i vëzhguar ndodh brenda harkut vullkanik aktiv të Egjeut Jugor dhe nuk lidhet drejtpërdrejt me ndonjë qendër të njohur vullkanike. Tufat sizmike, veçanërisht ato që ndodhen në ose afër mjediseve vullkanike, shpesh shkaktohen nga depërtimi i lëngjeve në indin e thyerjes, i cili lehtëson këputjet, në kombinim me lëkundjet e shkaktuara nga vetë tërmetet tektonike./ S,M
