Katër prej nesh kemi marrë letra nga shteti që na thonë të largohemi ose të largohemi. Ky është një ilustrim i tmerrshëm i lëvizjes së Gjermanisë në të djathtë
Kasia Wlaszczyk*
Në javën e parë të janarit, mora një letër nga Zyra e Imigracionit në Berlin, që më informonte se kisha humbur të drejtën time të lëvizjes së lirë në Gjermani, për shkak të akuzave për përfshirjen time në lëvizjen pro Palestinës. Meqenëse unë jam një shtetas polak që jetoj në Berlin, e dija se dëbimi i një shtetasi të BE-së nga një vend tjetër i BE-së është praktikisht i pamundur. Kontaktova me një avokat dhe, duke pasur parasysh mungesën e arsyetimit të konsiderueshëm ligjor pas urdhrit, ngritëm një padi kundër tij, pas së cilës nuk e mendova shumë.
Më vonë zbulova se tre persona të tjerë aktivë në lëvizjen e Palestinës në Berlin, Roberta Murray, Shane O’Brien dhe Cooper Longbottom, morën të njëjtat letra. Murray dhe O’Brien janë shtetas irlandez, Longbottom është amerikan. Ne e kuptuam këtë si një tjetër taktikë frikësimi nga shteti, i cili gjithashtu ka shtypur me dhunë protestat dhe ka arrestuar aktivistë dhe priste një proces të gjatë dhe të zymtë, por aspak urgjent për të luftuar urdhrat tanë të dëbimit.
Më pas, në fillim të muajit mars, secili prej avokatëve tanë mori një letër tjetër në emër tonë, ku deklarohej se do të na jepet një afat deri më 21 prill për t’u larguar vullnetarisht nga vendi ose do të largohemi me forcë.
Letrat citojnë akuza që lindin nga përfshirja jonë në protestat kundër gjenocidit të vazhdueshëm në Gaza. Asnjë nga akuzat nuk ka çuar ende në një seancë gjyqësore, megjithatë letrat e dëbimit konkludojnë se ne jemi një kërcënim për rendin publik dhe sigurinë kombëtare. Nuk ka pasur asnjë proces ligjor për këtë vendim dhe asnjë prej nesh nuk ka precedentë penalë. Arsyetimi në letra vazhdon me akuza të paqarta dhe të pabaza për “antisemitizëm” dhe mbështetje të “organizatave terroriste” – duke iu referuar Hamasit – si dhe të supozuara “organizatat e tij të frontit në Gjermani dhe Evropë”.
Ky nuk është rasti i parë i Gjermanisë që armatos ligjin e migracionit. Që nga tetori i vitit 2023, Zyra Federale Gjermane për Migracionin dhe Refugjatët ka ngrirë në mënyrë të paligjshme përpunimin e të gjithë azilkërkuesve nga Gaza. Dhe më 16 prill 2025, një gjykatë administrative federale në Gjermani thuhet se do të vendosë për një çështje që mund të krijojë një precedent për shtetin gjerman për të rritur dëbimet e azilkërkuesve në Greqi.
Këto masa ekstreme nuk janë një zhvendosje e papritur apo vetëm një pozicion i krahut të djathtë. Ato janë rezultat i një fushate më shumë se njëvjeçare të koalicionit liberal Ampel – Partia Social Demokrate (SPD), Partia Demokratike e Lirë (FDP) dhe të Gjelbrit – dhe media gjermane, duke bërë thirrje për dëbime masive, të parë gjerësisht si një përgjigje ndaj lëvizjes pro-palestineze në rritje, dhe që synon kryesisht popullsinë arabe dhe myslimane gjermane.
Në nëntor 2024, nënkryetarja parlamentare e Alternativës për Gjermaninë (AfD), Beatrix von Storch, mbesa e ministrit të financave të Hitlerit, doli në podiumin e Bundestagut për të duartrokitur miratimin e rezolutës me titull Kurrë më nuk është tani: mbrojtja, ruajtja dhe forcimi i jetës hebreje në Gjermani, hartuar nga Unioni Kristian Demokratik i Bashkimit Kristian Demokratik në Gjermani (CDU/CSU), SPD, FDP dhe partia e Gjelbër. Ajo pohoi me ekstazë se rezoluta e re e antisemitizmit e nxjerr përmbajtjen e saj nga pozicioni i partisë së saj.
Rezoluta, e cila miraton përkufizimin e diskutueshëm të Aleancës Ndërkombëtare të Përkujtimit të Holokaustit (IHRA) të antisemitizmit, identifikon imigracionin nga Lindja e Mesme dhe Afrika e Veriut dhe “të majtën antiimperialiste” si dy nga burimet kryesore të antisemitizmit në Gjermani. Pa legjislacion të ri, ai drejton shtetin dhe institucionet publike që të ushtrojnë maksimalisht fuqitë ekzekutive, duke rezultuar në një goditje masive ndaj të gjitha formave të fjalës dhe veprimit pro-palestinez. Ndër metodat e sugjeruara janë shqyrtimi i ashpër i të gjitha financimeve kulturore dhe akademike, shqyrtimi i të gjithë kandidatëve për pozicionet e mësimdhënies universitare, zgjerimi i paprecedentë i masave disiplinore nëpër universitete dhe e fundit, por jo më pak e rëndësishme, përdorimi i ligjit të migracionit.
Me fjalët e theksuara të von Storch, “për të dërguar antisemitët myslimanë në shtëpi me një aeroplan. Tschüss und nicht auf wiedersehen! – Mirupafshim dhe nuk do të shihemi më!”
Urdhri im i dëbimit, si dhe ai i dy shtetasve të tjerë të BE-së, citon hapur Staatsräson të Gjermanisë (ideja se siguria e Izraelit është pjesë e arsyes së shtetit ose arsyes së ekzistencës së Gjermanisë) si bazë për dëbimin tonë, duke thënë: “Është në interes të konsiderueshëm të shoqërisë dhe shtetit që ky Staatsräson të vihet në jetë gjithmonë dhe që në asnjë moment nuk bëhet asnjë dyshim në shtëpi – as nuk bëhet asnjë dyshim. tolerohet brenda territorit federal”. Staatsräson, asnjëherë një përpjekje e vërtetë për të shlyer të kaluarën e Gjermanisë, tani është bërë një mënyrë për të justifikuar pezullimin e pacaktuar të një rendi të bazuar në të drejtat dhe ushtrimin e pakufizuar të pushtetit ekzekutiv.
Murray, O’Brien, Longbottom dhe unë dolëm publikisht me rastet tona për të luftuar këtë frikësim. Secili nga avokatët tanë ka ngritur një padi kundër dëbimit tonë dhe ne tani po paraqesim një mocion për lehtësim të përkohshëm kundër afatit të 21 prillit. Meqenëse urdhrat tanë të dëbimit janë një provë për të parë se sa më shumë shtypje mund të shpëtojë shteti, është e vështirë të dihet se çfarë vendimi mund të presim.
Ajo që ne dimë është se nuk është kriminale, por një përgjegjësi urgjente për t’u mobilizuar kundër gjenocidit në vazhdim dhe për një Palestinë të lirë. Gjendja e popullit palestinez duhet të jetë një arsye e mjaftueshme që ne të qëndrojmë me ta në solidaritet. Unë e hedh poshtë idenë se solidariteti bazohet në frikën se diçka e ngjashme do të na ndodhë një ditë.
Sado i rëndë të jetë precedenti i këtyre veprimeve, ne nuk mund dhe nuk do t’i lëmë ato të na shpërqendrojnë dhe t’u lutemi të tjerëve që të mos dekurajohen. Fushata gjenocidale e Izraelit në Gaza përshkallëzohet çdo ditë. Ne të katër nga Berlini qëndrojmë në solidaritet të palëkundur me popullin palestinez dhe luftën e tij për çlirim.
*Kasia Wlaszczyk është një punonjëse kulturore me bazë në Berlin
