Rreth dy muaj para datës fatale në të cilën, sipas nenit 12 të Kushtetutës, Presidenti i Republikës Franceze, Emmanuel Macron, do të ketë sërish të drejtën të shpërndajë Asamblenë Kombëtare, fjala shpërbërje po qarkullon sërish me ngulm në korridoret e pushtetit në Paris. “Kthimi i spektrit të shpërbërjes”, shkroi France Culture, duke raportuar se shpërbërja mund të përkojë me shqyrtimin në vjeshtë të ligjit të ardhshëm të buxhetit, i cili premton të jetë po aq i vështirë dhe i ndërlikuar sa buxheti i vitit 2024, që çoi në rënien e qeverisë së Michel Barnier.
Për shkak se nuk do të jetë e lehtë të gjesh dyzet miliardë eurot e nevojshme për të balancuar librat, rreziku i një mocioni të ri censure është shumë i lartë dhe si Partia Kombëtare e Marine Le Pen, e djathta sovrane, ashtu edhe Franca Insoumise e Jean-Luc Mélenchon, e majta radikale, tashmë kanë kërcënuar hapur se do të jenë gati të votojnë mosbesimin ndaj kryeministrit aktual, François. Por Macron, është i bindur se “midis tani dhe vjeshtës së ardhshme”, për shkak të paqëndrueshmërisë ndërkombëtare dhe qendrës së tij të re jashtë kufijve të Francës, “ai do të jetë në gjendje të rifitojë shumicën”.
Dhe mendoni për rrethin e kontaktuar nga Bloomberg, i cili do ta kishte shprehur kundërshtimin e tij drejtpërdrejt ndaj Macron. Më mirë të notojmë deri në fund, atëherë, sepse një lëvizje e tillë mund të kërcënojë stabilitetin relativ që Franca ka gëzuar që nga dhjetori, kur Macron emëroi aleatin e tij qendror, Francois Bayrou, liderin e MoDem, si kryeministër. Dhe mund të përsëritet i njëjti skenar post-legjislativ i vitit 2024: muaj kaosi politik dhe një Kuvend pa asnjë grup me shumicë./E.T
