nga SPARTAK NGJELA – E djathta shqiptare është në krizën e identitetit të saj – kjo është e vërteta politike e kësaj kohe. Dhe ajo ka hyrë në një krizë të lidershipit të saj; të cilën e njeh shumë mirë studimi teorik i demokracisë perëndimore.
Partia Demokratike nuk ka një lider drejtues të saj, sepse kryetari i vet aktual, Sali Berisha; është i papranueshëm për politikën amerikane dhe evropiane: ai është person nongrata në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe në Britaninë e Madhe.
Dhe këtu, politikisht, merr fund gjithçka. Saliu po duket se qëndron me shpresën e gënjeshtrës që i thurin me rend të studiuar qarqe të ndryshme politike afër tij. Por duhet që gjithkush ta kuptojë se, një gjyq me akuzë penale në SPAK, është e pamundur të fitohet.
Na duhet të theksojmë si fakt se SPAK- u deri tani nuk ka filluar asnjë çështje penale; nese ai nuk ka pasur një akuzë të plotësuar juridikisht saktë, me anë të provave që i qëndrojnë të vërtetës.
Por ndërkohë… Na duhet të shohim se si do të precipitojnë ngjarjet në Partinë Demokratike; sepse dobësimi i saj e ka dëmtuar shumë demokracinë në Shqipëri.
II.
Në historinë e demokracisë perëndimore, të gjitha partitë, të cilat nuk kanë respektuar vullnetin që u ka treguar elektorati i tyre në një betejën politike që kanë humbur – kanë shkuar drejt shpërbërjes së tyre të plotë. Dhe duhet theksuar se këto parti i ka çuar drejt kësaj rruge pushteti absolut i një lideri që ka qenë i mbërthyer në absolutizmin e tij irracional ose dhe absurd.
Por ka edhe një rregull të brendshëm në demokracinë perëndimore që thotë se: kur një parti që ka pretenduar të fitojë zgjedhjet dhe i ka humbur thellë ato; por më pas ka ndërruar lidershipin e partisë me një kryetar të ri dhe me një grup politikanësh elokuentë dhe me karizëm; është kthyer në pushtet edhe pas 15 ose 20 vitesh, e larguar prej tij.
III.
Ja, kjo është e vërteta e politikës moderne që quhet me një koncept: Demokraci.
Atëhere?
Nese e pranon dhe e zbaton edhe Partia Demokratike këte skemë, edhe politika shqiptare, në funksion të pushtetit politik, merr një ngjyrim të ri në konceptimin dhe në qeverisjen e vendit.
Por, të gjitha ato parti në Perëndim, të cilat gjatë demokracisë kanë qenë të pushtuara nga autoriteti arbitrar i një lideri absolut; por të papranueshëm për opinionin publik; e ardhmja e afërt këto parti politike i ka kaluar në shpërbërje.
Kjo ndodh sepse humbja e humbjes në vijim në zgjedhjet parlamentare, e sjell një parti politike në stadin që ajo të ketë nevojë të domosdoshme të rikrijojë, sa më shpejt që të jetë e mundur, lidershipin e ri politik të saj. Kjo tashmë është aksiomë e filozofisë së politikës moderne në të gjithë demokracinë perëndimore.
Dhe kjo duhet të funksionojë edhe në Shqipëri, sepse ky është parimi i një doktrine polotike të provuar tashmë nga demokracia evropiane, shpesh e më shpesh, në historinë e demokracisë… m.p.
