Parashikimet e cilësojnë si pretendentin kryesor. Gjithsesi, historia flet ndryshe dhe Paris SG është shumë larg lavdisë së një klubi si Interi.
Në finalen e sotme të Championsit, do të kemi përballë një skuadër tri herë kampione të Europës dhe tri herë nënkampione si zikaltërit, dhe një ekip që ka luajtur vetëm një herë në finale.
Mediat europiane e quajnë pikërisht ish-kampionen e Italisë si më të favorizuarën për të ngritur trofeun, ndonëse vendi ku luhet ndeshja sikur ka në vetvete një mallkim. Në Mynih janë zhvilluar më parë katër finale, tre prej të cilave në stadiumin e vjetër “Olimpiashtadion”, dhe një në “Alianc Arenë”.
Gjithmonë, kanë fituara ata që nuk kanë qenë favoritë. Në 1979, Notingem Forest edhe pse kampion i Anglisë nuk jepej superior ndaj kampiones së Suedisë, Malmo.
Anglezët fituan 1-0 falë golit të skocezit Xhon Robertson.
Në 1993, Olimpiku I Marsejës mundi në Mynih gjigandin italian dhe europian, Milan, me një gol nga Bazil Boli në fund të pjesës së parë, duke kurorëzuar ëndrrën që u shua në 1991 në finalen kundër Crvena Zvezdës.
Në 1997, Dortmundi shtangu një Juventus të madh, kampion në fuqi të kontinentit, duke e mundur 3-1 në “Olimpiashtadion”, falë rrjetave nga Karl-Hajnc Ridl dhe Lars Riken.
Një nga të papriturat më të mëdha ishte në 2012, kur Bajerni vendas priste të fitonte trofeun në prani të rreth 63 000 tifozëve.
U duk se kështu do të ndodhte pasi Tomas Myler shënoi për bavarezët në 83’, duke shpërblyer një epërsi thuajse totale ndaj Çelsit.
Fatkeqësia e pati emrin Didie Drogba, që barazoi në 88’, dhe pastaj shënoi 11-metërshin e fundit në serinë e penalltive që përfundoi 4-3 për Çelsin./e.t
