Nga Shpëtim Luku
Luigji është një shtetas italian që jeton në Montekarlo. Një vit më parë, vendosi të vizitojë Shqipërinë duke nisur nga jugu i vendit. U nda me përshtypje shumë pozitive, një pjesë prej të cilave i kemi ndarë më parë, por mbeti me një peng: dëshirën për të zbuluar edhe veriun shqiptar.
Dhe siç ndodh me ata që i kanë mundësitë dhe dëshirën, nuk vonoi t’ia plotësonte vetes këtë dëshirë. Këtë herë, Luigji zbriti në Aeroportin e Rinasit dhe mori rrugën drejt veriut.
Kruja, hyrja historike në veri
Stacioni i parë ishte Kruja, një qytet që e përqendron të gjithë ofertën turistike rreth hotelit Panorama, tregut të artizanëve dhe Muzeut Kombëtar “Gjergj Kastrioti Skënderbeu”. Për një ditë qëndrim, Kruja i dha Luigjit ndjesinë e një udhëtimi të denjë historik.
Lezha dhe Diella, mikpritje dhe natyrë
Më tej, vizita vijoi në Ishull-Lezhë, konkretisht në resortin Diella, të cilin italiani e vlerësoi me superlativa për natyrën, qetësinë dhe shërbimin. Po aq mbresëlënëse për të ishte dhe natyra e Shëngjinit, ndonëse i bëri përshtypje baza e braktisur me anije të ndryshkura, një kontrast i theksuar me pjesën tjetër të peizazhit.
Velipoja dhe kujtimet përtej Adriatikut
Velipoja i la përshtypje shumë të mirë, por ndoshta më shumë për shkak të një kujtimi personal: një udhëtim me të atin përtej Adriatikut me një varkë me vela, para viteve ’90. I kujtua një episod ku ishin shkëmbyer me katër silurë, një kujtim i pazakontë dhe i fortë.
Shkodra dhe Tamarë, hijeshi urbane dhe alpine
Shkodra iu duk si një kantier ndërtimi e transformimi, por gjithsesi ofroi shumë për një turist elitar. Pjesa e vjetër e qytetit, me stilin e saj italian, i la mbresa të veçanta. Restoranti “Tradita” ishte në listën e përvojave më të mira.
Fshati Tamarë dhe rruga për aty morën notën maksimale nga Luigji. “10 me yll”, siç u shpreh. Një përjetim i pastër malor, me infrastrukturë surprizueshëm të mirë.
Shiroka, Thethi dhe Koman – kontraste dhe sfida
Rruga drejt Shirokës dhe pamja e liqenit ishin të këndshme, por “njollat” përgjatë rrugës ia ulën vlerësimin. Krapi në tavë, krenaria e kuzhinës shkodrane, mori vetëm notën 8, me komentin se “mund të ishte më mirë”.
Thethi i la përshtypje pozitive, ndonëse çmimet i dukeshin pak të larta. Ndërsa Komanin e quajti një përjetim ndryshe dhe tërheqës, me potencial të madh sapo të përfundojë infrastruktura rrugore.
Surpriza në Dushaj dhe bukuritë e Valbonës
Një surprizë krejtësisht e papritur për Luigjin ishte salloni i makinave “Kastrati” në Dushaj: një ambient modern, me një bariste filipineze dhe shumë gra e vajza në ambient, një skenë që nuk e priste në atë zonë.
Parku i Valbonës i la përshtypje të mira, ndonëse pati vërejtje për mënyrën e gatimit në disa pika shërbimi. Megjithatë, bukuria natyrore mbizotëroi.
Kalimi në Prizren dhe kthimi në jug
Nga Valbona, nëpërmjet një rruge të shkëlqyer, Luigji zbriti në Prizren. Qyteti i pëlqeu shumë dhe një restorant peshku në qendër i bëri veçanërisht përshtypje për mënyrën e shërbimit.
Berati, një dashuri e përbashkët e turistëve
Në kthim, Berati rezultoi surpriza më e madhe e udhëtimit, edhe pse tashmë është kthyer në një destinacion të dashur për pothuajse çdo turist të huaj. Hoteli “Portiko” dhe restoranti “Tradita” e befasuan në mënyrë pozitive. I vetmi “minus” ishin mbeturinat në Kala dhe automjetet që shkonin deri lart, duke prishur pak magjinë.
Divjaka dhe Durrësi – mbyllja bregdetare
Divjaka mori një vlerësim të mirë, por Luigji sugjeron që plazhi të zhvillohet më tej për të qenë më tërheqës për vizitorët. Në Durrës, qëndrimi në hotel “Aragosta” i kaloi pritshmëritë: sipas tij, katër yjet janë të merituara dhe shërbimi është në standarde ndërkombëtare.
Përshtypjet e një turisti elitar janë një pasqyrë e vlefshme për turizmin shqiptar. Në udhëtimin e tij të dytë, Luigji përjetoi kontrastet e veriut, mikpritjen shqiptare, e mbi të gjitha, potencialin e pashfrytëzuar të shumë zonave. Shqipëria, edhe një herë, nuk zhgënjeu.
