Nga Armenia aktuale, tek Bosnja e 95-ës, tek Kosova e 2020-shit, por edhe Granada e 97-ës. Miqësorja e 7 tetorit me Armeninë ka rikthyer në kujtesë një fakt interesant sa i përket historisë së ndeshjeve të Kombëtares kuqezi.
Përballja e pas pak ditëve me armenët, vjen teksa vendi i Kaukazit është përfshirë në një rindezje të konfliktit me Azerbajxhanin fqinj mbi rajonin e shumëdiskutuar të Nagorno-Karabagut, që ka marrë gjatë javëve të fundit dhjetëra jetë ushtarësh dhe civilësh. Kjo ka vënë në diskutim edhe zhvillimin e vetë ndeshjes, duke ngritur edhe hipotezën e zhvendosjes së saj në Tiranë, ndonëse në Federatën Shqiptare të Futbollit kanë sqaruar se gjithçka mbetet sipas programit origjinal.
Por kjo pragndeshje risjell në kujtesë edhe dy raste të tjera kur Shqipëria është përfshirë në miqësore lufte. I pari ka qenë ai i mesit të viteve 1990-të, kur Bosnjë-Hercegovina luajti ndeshjen e parë zyrtare në 1995-sën, duke u mundur 0-2 në Tiranë përballë Kombëtares kuqezi, për të vijuar 5 muaj më pas, me miqësoren e kthimit.
Ka qenë në fakt një histori e denjë për një film kalvari i Kombëtares shqiptare kryesisht me lojtarë të kampionatit, për të mbërritur deri në Zenicë, atje ku vendi ballkanik i masakruar nga konflikti i përgjakshëm, luajti ndeshjen e parë zyrtare në shtëpi. Për të vijuar 6 vjet më vonë me një tjetër miqësore, ndonëse jozyrtare, të pasluftës, siç ishte ajo e 2020-shit në Kosovë, që në fakt ishte edhe pikënisja e përfaqësueses së Dardanëve drejt njohjes së tyre në arenën ndërkombëtare.
Megjithatë, ka ndodhur edhe e kundërta, teksa vetë Kombëtarja kuqezi, për shkak të trazirave të vitit 1997, është detyruar që ndeshjet që duhet ti luante në shtëpi, t’i zhvillonte në Granadë të Spanjës.
La.Mi/Fjala.al
