Më 21 mars të vitit 1993, Papa Gjon Pali II shpall Duns Skotin, shenjtor. Duns ishte skocez. Por kur e pyesnin nga ishte, Duns pergjigjej; “Skocia më lindi. Anglia më strehoi. Franca më mësoi. Këlni më mban mua”.
Xhon Duns Skot i quajtur zakonisht Duns Skot, (1266 – 1308 ishte një katolik, prift dhe frat françeskan, profesor universiteti, filozof dhe teolog.
Ai është një nga katër filozofët-teologët më të rëndësishëm të Evropës Perëndimore në Mesjetën e Lartë, së bashku me Thomas Aquinas, Bonaventure dhe William of Ockham.[10] Scotus ka pasur ndikim të konsiderueshëm si në mendimin katolik ashtu edhe në atë laik. Doktrinat për të cilat ai është më i njohur janë “univociteti i qenies”, se ekzistenca është koncepti më abstrakt që kemi, i zbatueshëm për gjithçka që ekziston; dallimi formal, një mënyrë për të dalluar aspektet e ndryshme të së njëjtës gjë; dhe ideja e shkathtësisë, prona që supozohet të jetë në çdo gjë individuale që e bën atë një individ. Scotus gjithashtu zhvilloi një argument kompleks për ekzistencën e Zotit dhe argumentoi për Konceptimin e Papërlyer të Marisë.
Sipas doktrinës së tij “Univociti i qenies”, ekzistenca është koncepti më abstrakt që njeriu aplikon për çdo gjë që ekziston. “Univocity i qenies” ndodh kur fjalët që përshkruajnë vetitë e Perëndisë përdoren për të përcaktuar njerëzit apo sendet, edhe pse Perëndia është shumë ndryshe në natyrë nga njeriu.
Duns Scotus iu dha vlerësimi skolastik Doctor Subtilis (“Doktori Delikat”) për mënyrën e tij depërtuese dhe delikate të të menduarit.
