Delfinët me hundë shishe kanë struktura të veçanta në feçkën e tyre që i lejojnë ata të perceptojnë edhe fusha elektrike shumë të dobëta. Dhe për të gjuajtur në mënyrë më efektive.
Kur lindin delfinët me hundë shishe , ata kanë dy rreshta mustaqesh në fytyrat e tyre që ngjajnë me ato të fokave. Mirëpo, brenda një kohe të shkurtër këto struktura bien dhe këtyre delfinëve i mbetet vetëm gropëzat që më parë mbanin qimet dhe që deri më tani mendohej se ishin thjesht “relikte”.
Një ekip nga Universiteti i Rostokut, megjithatë, vuri re ngjashmërinë midis këtyre strukturave anatomike dhe atyre të ngjashme që peshkaqenët përdorin për të zbuluar fushat elektrike, një “superfuqi” që u lejon atyre të gjuajnë në mënyrë më efektive. Siç tregohet në një studim të botuar në Journal of Experimental Biology , shkencëtarët e testuan këtë teori duke testuar dy delfinë me hundë shishe që jetonin në kopshtin zoologjik të Nurembergut, të quajtur Donna dhe Dolly.
Delfinët me hundë shishe gjithashtu bëjnë “zëra të vegjël” për të vegjlit e tyre
AVENTURAT E DONËS DHE DOLLY. Dy delfinëve me hundë shishe u mësuan një ushtrim shumë të thjeshtë: të mbështetnin feçkat e tyre në një shufër metalike të mbështetur në shtratin e detit. Ekipi më pas zhyti dy elektroda disa centimetra nga feçkat e cetaceve dhe i përdori ato për të prodhuar një fushë elektrike të dobët: Donna dhe Dolly më pas u mësuan të largonin feçkat e tyre nga shiriti nëse e ndjenin praninë e saj.
Dhe dy delfinët me hundë shishe e bënë këtë: eksperimenti filloi me një fushë relativisht të fuqishme (500 μV/cm, d.m.th. mikrovolt për centimetër) e cila më pas u dobësua gradualisht, në një minimum prej 2 μV/cm. Donna dhe Dolly iu përgjigjën saktë stimujve pothuajse deri në fund: e para në veçanti tregoi se mund të perceptonte një fushë deri në 2.4 μV/cm, ndërsa Dolly ishte më pak e ndjeshme, duke u ndalur në 5.5 μV/cm.
Delfinët me hundë shishe kanë mësuar të lypin
ARMË APO BUSULL? Ekipi nga Universiteti i Rostokut më pas u përpoq të ndryshonte natyrën e fushës elektrike, duke kaluar nga e vazhdueshme në pulsuese, me një intensitet të ndryshueshëm dhe që ndryshonte 1, 5 ose 25 herë në sekondë. Këtu delfinët me hundë shishe (veçanërisht Dolly i zakonshëm) rezultuan të ishin më pak të pajisur, duke treguar megjithatë se ata ishin gjithashtu në gjendje të perceptonin fusha elektrike të ndryshueshme, megjithëse me më pak saktësi.
Për çfarë shërben ky “sens” shtesë? Një hipotezë është se ajo i ndihmon delfinët me hundë të shisheve të gjejnë saktësisht prenë e fshehur nën rërë, duke i lejuar ata të japin goditjen vendimtare nga një distancë e afërt. Ai gjithashtu mund të ndërveprojë me fushën magnetike të Tokës, dhe për këtë arsye të jetë një mjet navigimi edhe në distanca shumë të gjata.Përshtatur nga Foku.it/O.S
10 FOTO
