Vendet e BE-së do të jenë në gjendje të refuzojnë kërkesat për azil pa i marrë në konsideratë dhe t’i transferojnë azilkërkuesit larg, sipas një ndryshimi në konceptin e “vendeve të treta të sigurta” të propozuar nga Komisioni Evropian të martën.
Sipas propozimit, ata që kërkojnë azil mund të transferohen më lehtë në një vend të konsideruar “të sigurt”, ku pritet që ata të aplikojnë për mbrojtje ndërkombëtare, në një mënyrë mjaft të ngjashme me politikën e dëbimit të Mbretërisë së Bashkuar në Ruandë, e cila u shpall e paligjshme nga Gjykata e Lartë.
Autoritetet e shteteve anëtare mund t’i transferojnë tashmë aplikantët për azil në një “vend të tretë të sigurt”, nëse ky vend i pranon ata dhe nëse respektohen disa dispozita.
Sipas rregullave të BE-së, një vend i tretë i sigurt është një vend jashtë BE-së ku një person që kërkon mbrojtje ndërkombëtare trajtohet sipas “standardeve ndërkombëtare”.
Masat mbrojtëse përfshijnë mbrojtjen e azilkërkuesve nga persekutimi dhe dëmi serioz, respektimin e parimit të mos-kthimit, mundësinë për të marrë mbrojtje efektive sipas Konventës së Gjenevës për Refugjatët dhe mundësinë për të pasur akses në një sistem funksional azili, me leje arsimimi dhe pune të dhënë përveç të drejtave të qëndrimit.
Një shembull i mirë i zbatimit të “vendit të tretë të sigurt” sipas legjislacionit aktual është deklarata BE-Turqi e vitit 2016 : një marrëveshje që u lejon vendeve të BE-së (në veçanti Greqisë) të transferojnë azilkërkuesit në territorin turk.
Megjithatë, deri më tani kërkohej një formë lidhjeje midis aplikantit dhe vendit të tretë, siç është një qëndrim i mëparshëm ose prania e disa anëtarëve të familjes atje, që transferimi të ishte i ligjshëm.
Komisioni tani po propozon ta ndryshojë këtë duke u dhënë “më shumë fleksibilitet” shteteve anëtare kur përcaktojnë se si e përkufizojnë një “vend të tretë të sigurt”. m.p.
