Në përkujtim të 120-vjetorit të lindjes së shqipëruesit, publicistit e studiuesit Skënder Luarasi, nw Bibliotekën Kombëtare u çeli një ekspozitë përkujtimore
Në këtë ekspozitë u sollën në vëmendje të publikut nga artikujt e tij të parë botuar në periodikun e kohës si “Dielli”, “Rilindja e Arbënis”, “Zëri i Korçës”, “Studenti”, “Dialëria”, etj.; shqipërimet e emrave më të mëdhenj të letërsisë botërore si : Friedrich von Schiller, Johann Wolfgang Goethe, William Shakespeare, George Gordon Byron, Charles Dickens, Walt Whitman, Aleksandr S. Puskin, Feliks Lope dela Vega, Henry W. Longfellow, John Milton, Kalidasa, etj.
Nuk mund të lihen jashtë vëmendjes veprat të cilat janë përmbledhur dhe përgatitur prej Skënder Luarasit si, “Kolonel Thomson” (1934); “Vepra” e Migjenit (1957); “Petro Luarasi: jeta dhe vepra” (1958); “Fjala shqipe” (1961); “Gjerasim Qiriazi: jeta dhe vepra” (1962); “Ismail Qemali” (1971); “Isa Boletini : jetëshkrim i shkurtër” (1972), etj.
Skënder Luarasi lindi në Luaras të Kolonjës, i biri i Petro Nini Luarasit, pasardhës të familjes Kostallari të Luarasit. Arsimin fillor shqip në Korçë e Negovan (1909-1911) dhe më pas studjoi në Robert College në Stamboll (1912-1913), vijoi në Easton Academy, NY (1914-1916) International College në Springfield, Mass. ShBA (1916-1920). Kthehet në Shqipëri, ku punon si mësues i Kryqit të Kuq Amerikan në Elbasan. Më 1922-1926 ndjek gjimnazin klasik në Fraishtadt dhe u diplomua në Fakultetin e Filologjisë në Vienë më 1930.
Më 1930-1936 punoi si mësues në Tiranë, Vlorë dhe Shkodër.
Ishte i pari shqiptar që u nis në dhjetor të 1936 nëpërmjet kufirit grek nga Follorina për të shkuar në Athinë, më pas në Francë e në fund në Spanjë.
Në dhjetor të 1936 Luarasi takoi në Parsi Llazar Fundon dhe Ali Kelmendin. Për ta thotë se në fillim i dukej se shkonin mirë, por shumë shpejt kuptoi që dukja gënjente. U propozoi të hapnin një gazetë si “Liria Kombëtare.
Në Lion takoi Ymer Dishnicën, Kolë Tromarën dhe Kostë Çekrezin. Këtu Fundo i tha hapur Luarasit që nuk po bënin mirë që po shkonin në Luftën Civile, ku megjithatë shkoi dhe qëndroi deri më 1939[1].
Në vitet 1939-44 vuajti në kampet e përqendrimit në Francë. Kthehet në atdhe në mars të 1945.
Mbas çlirimit të vendit, është nismëtar në themelimin e Lidhjes së Shkrimtarëve dhe anëtar i Kryesisë deri në nëntor 1949, kur u përjashtua për disa vjet nga Lidhja për qëndrimin e tij antikonformist ndaj metodave e qëndrimeve jodemokratike që ndiqte Kryesisë e Lidhjes në fushën e letërsisë e të arteve e nënshtruar ndaj diktatit të partisë në pushtet.
Qe deputet në vitet 1946-‘50. Më 1950 nis punë në ndërmarrjen e botimeve të Institutit të Shkencave. Më 1956-60 punoi si pedagog.
Për veprimtarinë e tij të shquar patriotike-antifashiste-demokratike, edukative e letrare është nderuar me urdhrat e lartë: Urdhri i Flamurit (1960) dhe Nderi i Kombit (1996).
