Soprano shqiptare me famë botërore, Ermonela Jaho, ka përmbyllur së fundmi një shfaqje shumë të suksesshme në Munih të Gjermanisë, pak kohë pas shfaqjeve të suksesshme në Mbretërinë e Bashkuar.
Për interpretimin e saj të shkëlqyer dhe vlerat artistike kanë raportuar edhe mediat e huaja, ndër to prestigjiozja britanike The Guardian, që i ka dedikuar dy shkrime sopranos shqiptare. Ka qenë kritiku i kësaj gazete, John Crace, ai i cili e ka vlerësuar lartë performancën e artistes shqiptare.
“Jaho është sopranoja më e mirë në botë. Aftësia e saj për të banuar në rolet që ajo këndon është mahnitëse, siç është edhe vargu i saj vokal.
Askush nuk mund ta thyejë zemrën tuaj me një shënim të lundruar ndërsa lotët rrjedhin poshtë fytyrës së saj krejt si ajo. Për këdo që nuk ka dëgjuar kurrë për të, gjeni kohë ta kontrolloni në YouTube.
Shpirti juaj do të freskohet”, ka thënë kritiku i The Guardian, John Crace, në një artikull të publikuar pikërisht në prestigjiozen britanike.
Ndërkohë, The Guardian, kishte raportuar edhe pak javë më parë për premierën e Ermonela Jahos në “Wigmore Hall” të Londrës.
“Aftësia e jashtëzakonshme e sopranos shqiptare për të hyrë në mendjen e një personazhi e bëri këtë recital një rast shumë të veçantë”, nis shkrimin The Guardian.
“Recitali i parë i Ermonela Jahosë në “Wigmore Hall” me pianistin Steven Maughan shënoi 50 vjetorin e themelimit të Operës Rara, me të cilin Jaho ka bërë disa nga punët e saj më të mira deri më tani. Programi i saj, duke ndërthurur këngë franceze dhe italiane me ariat operativ, i bënte dedikim sopranos italiane Rosina Storchio (1872-1945), e cila është e njohur për operat e famshme si “Violetta in La Traviata” dhe krijimin e roleve “Zazà e Leoncavallo’s” dhe “Puccini’s Madama Butterfly”, role që sopranoja shqiptare gjithashtu i ka bërë për vete vitet e fundit”, vazhdon shkrimii gazetës.
“Artistika e Jahos është e rrënjosur në një identifikim të thellë me repertorin e saj të zgjedhur që rezulton në shfaqje të vërtetësisë së pakursyer dhe ndershmërisë së jashtëzakonshme emocionale. Në recital, si në skenë, aftësia e saj për të ekspozuar psikikën e një personazhi në sekonda është jashtëzakonisht e një niveli të lartë. Ne vërtet ndiem dëshpërimin kur shohim se si Sapho i Massenet përpiqet të kërkojë të dashurin e saj të gabuar dhe terrorin e ashpër të Iris të Mascagnit ndërsa ajo rrëfen ëndrrën e saj për një përbindësh deti që e konsumon atë. Lotët, ndërkohë, rrënuan fytyrën e Jahos gjatë skenës së vdekjes nga Lodoletta e Mascagni, me klithmat klimaterike të tmerrshme të “Io njohuramo” para shpresës dhe jetës së keqe”, citon mediumi britanik më tej.
“Megjithatë, disponimi nuk ishte aspak tragjik, dhe diku tjetër kishte gëzim në Chanson d’Avril të Bizetit dhe një sensualitet i butë në Sérénade, për ngjyrosjen melizmatike të negociuar në mënyrë të jashtëzakonshme. Për një herë, ndërkohë, ekstraktet operative nuk e humbën ndikimin e tyre kur u interpretuan me piano. Maughan ishte një shoqërues i shkëlqyeshëm, i menjëhershëm dhe na dha disa vallëza sallonësh tërheqëse nga Leoncavallo dhe Giordano kur Jaho ishte larg platformës. Një recital më i dalluar, i bërë mrekullisht”, përfundonte shkrimin The Guardian, dedikuar sopranos shqiptare Ermonela Jaho. /Telegrafi/
