Dom Gjergj Meta
Liria është diçka që nuk blihet në pazar. E as nuk ka nevojë të mbash distancë sociale apo fizike për të qëndruar në radhë që të kesh akses. Ajo ka të bëjë thellësisht me brendinë tonë.
Feja, shpresa dhe dashuria vijnë nga lart e në krishterim quhen virtyte teologale. Kjo do të thotë se ne i disponojmë në masën që hyjmë në një marrëdhënie me të përtejmen. Përgjigjja e njeriut ndaj fesë, shpresës dhe dashurisë, i jep njeriut lirinë. Akti i përgjigjes është i njeriut dhe nuk mund t’i delegohet dikujt tjetër e aq më pak një strukture të jashtme, qoftë kjo edhe religjioze. Jashtë kësaj marrëdhënieje me të përtejmen liria jepet e pjesshme.
Krishti e ka lidhur lirinë me njohjen e të vërtetës. Nuk bëhet fjalë për një njohje racionale. Kjo e fundit nuk të bën automatikisht të lirë, edhe pse ndihmon. Njohja për të cilën bëhet fjalë është një përvojë e jetuar, është pleksje me të vërtetën, është një rrugëtim me të, ku përshihen ndjenjat, emocionet, trupi, mendja dhe zemra e njeriut.
Mund të themi se kur njeriu jeton në vërtetësi, është i lirë.
Nuk ka një aspiratë më të bukur se sa liria e cila na përket dhe i përkasim.
Përpjekja për të qenë i lirë nga dikush apo diçka është e pjesshme, nëse nuk ka një projekt për të ardhmen që e shtyn përpara këtë aspiratë.
