Më 30 mars të vitit 1778, në Francë, dramaturgu Volteri nderohet me kurorën e dafinës. Ai ishte shkrimtar, iluminist, historian, filozof, poet, i njohur për zgjuarsi, sulme ndaj institucionit të Kishës, dhe mbrojtës i lirisë së fesë, lirisë së shprehjes, për ndarjen e kishës nga shteti.
François-Marie Arouet që më pas u quajt “Dë Volter” ose Volteri, u lind më 21 nëntor 1694 dhe vdiq 30 Maj 1778, ishte bir i një noteri parisian. Nxënës i kolegjit jezuit “Luigji i Madh”, duke filluar nga viti 1704 ai shkroi vargjet e para dhe tragjedinë e tij të parë (të humbur) në moshën dymbëdhjetëvjeçare.
Voltaire ishte shkrimtar me shumë dhunti, duke prodhuar vepra në çdo formë letrare: drama, poezi, romane, ese, veprave historike dhe shkencore. Volteri shkroi më shumë se 2.000 libra dhe pamflete dhe la pas mbi epistolar prej 20-mijë letrash, të përmbledhura, më 1964, në 102 vëllime.
Më 1791, revolucionarët mbartën triumfalisht eshtrat e filozofit – që ishte varrosur jashtë Parisit – në Panteon, në kishën e vjetër Sentë-Zhenevievë, e shndërruar në mauzole kushtuar “njerëzve të mëdhenj” të “atdheut mirënjohës”.
