Në rubrikën e “Ka Një Mesazh Për Ty”është trajtuar historia e Xhemiles, një emigrante shqiptare në Italali.
Xhemilja ka ardhur sepse ka një brengë për fëmijët e saj. Ajo dëshiron t’iu kërkojë ndjesë sepse fajëson veten se nuk ka qenë pranë tyre kur ata ishin të vegjël.
Kur djali i madh, Eraldi ishte vetëm 2 vjeç, u detyrua ta linte nën kujdesin e dy gjysheve sepse duhet të shkonte në Itali, si shumë emigrantë të tjerë.
Hipur në një gomone, zemra e saj ndodhej në Shqipëri, teksa rojet kufitare italiane pikasën mjetin e lundrimit duke e kthyer udhëtimin në një tmerr.
Ardit Gjebrea: Pse, çfarë ka ndodhur?
Xhemile: Kam ikur me gomone si të gjithë emigrantët.
Ardit Gjebrea: Me gomone? Si ishte rruga, si e kujton?
Xhemile: Po. Tmerr, një tmerr i vërtetë. Djalin e kam lënë 2 vjeç.
Ardit Gjebrea: Djalin e le 2 vjeç këtu. Po kush ishte në Itali, ishte bashkëshorti?
Ardit Gjebrea: Ai punonte, ti nuk kishe dokumenta dhe për t’iu bashkuar, vendosje të merrje gomone e të shkoje. Dhe e le djalin 2 vjeç. Me kë jetonte djali?
Xhemile: Me mamanë time dhe me mamanë e burrit.
Ardit Gjebrea: Me të dy gjyshet. Dhe ju shkuat në Itali. Rrugë e vështirë besoj?
Xhemile: Po, shumë e vështirë. Na erdhi policia me gomone aty dhe Guardia di Finanza dhe ato çfarë bëjnë? Na hedhin në det, kishim më shumë se 3 km për të shkuar në breg.
Ardit Gjebrea: 3 km larg bregut ju kanë hedhur?
