Gafa, Ficarra, Picone dhe Servillo në një epos sicilian
Nga Francesco Gallo
“Nëse mendoni për The Betrothed, protagonistët me siguri nuk janë Renzo dhe Lucia, por Don Abbondio dhe mënyra e tij e të qenurit. Kjo vlen edhe për L’abbaglio, në të cilin dy personazhet e Ficarra dhe Picone nuk i kujtojnë shumë ato të Gassman dhe Sordi të Luftës së Madhe në të cilat kishte ende shpresë, ndërsa në to ekziston ajo e përjetshme e zhgënjyer që shpesh qëndron në Vendi ynë në këmbë”. Kështu foli Roberto Andò këtë mëngjes në Romë për rëndësinë e filmit të tij të fundit, L’abbaglio, në kinema nga 16 janari me 01, i cili tregon historinë e shfrytëzimit të një mijë në 1860 me Garibaldi (Tommaso Ragno), koloneli i Palermos, Hamleti dhe filozofi, Vincenzo Giordano Orsini (Toni Servillo) dhe dy sicilianë si shumë të tjerë, Domenico Trico (Ficarra), një fermer që emigroi në veri dhe Rosario Spitale, iluzionist dhe mashtrues ( Pikone).
Në këtë film, i cili kushton 18 milionë euro dhe interpretohet shpesh në dialekt të rreptë (me titra), bëma e Garibaldit, e kompletuar me ulje dhe beteja të shkëlqyera dhe historia e këtyre dy të fundit që fillimisht dezertuan dhe më pas, vetëm në fund a e gjejnë ata pak nga ai dinjitet që do të jenë gati ta humbin vite më vonë. Gjithashtu në kast janë Pascal Greggory si Jean-Luc Von Mechel, komandanti zviceran i ushtrisë Bourbon, Giulia Andò, Leonardo Maltese, Vincenzo Pirrotta dhe Andrea Gherpelli. “Është e vërtetë – thotë regjisori i Palermos – ka skena të shkëlqyera në këtë film, të cilat unë i konsideroj pak si western-in tim me Sicilinë si një tokë kufitare, por duhet marrë parasysh se kur erdhi Garibaldi, shumë të rinj e panë atë si Jezus Krishtin, një Che Guevara ajo që premtoi Garibaldi për fat të keq nuk u mbajt plotësisht, shumë gjëra kaluan mbi kokën e tij.
Në film, Andò pranon se edhe ‘Palermo’ luajti një rol të rëndë: “Të jesh nga Palermo do të thotë edhe të flasësh një gjuhë emocionale. Në dialekte, siç e dimë, ka edhe të pathënat. Të punosh sërish, pas La Stranezza-s, me dy aktorë humori. Më dha një mundësi të jashtëzakonshme për të folur për bashkëjetesën e dramës dhe komedisë, tha se kur ka ndryshime të mëdha njerëzit ndjejnë nevojën për të dyja. Servillo thotë për kolonelin e tij Orsini: “Sharmi i këtij personazhi qëndron në faktin e të qenit një ushtar i rrethuar nga dyshimet dhe në një farë mënyre në konflikt edhe me vetë Garibaldin, i cili gjithashtu është përballur me një mijë dyshime dhe nevojën për të pranuar kompromise”. . Salvatore Ficarra i rikthehet paraleles me Luftën e Madhe dhe bën shaka me të: “Sordi dhe Gassman janë sigurisht dy kolegë që ne i respektojmë shumë, por unë dhe Picone jemi, siç thuhet, dy njerëz të rënë nga qielli dhe të mbledhur nga toka”, me pak fjalë, dy njerëz shumë të vegjël që nuk janë të vetëdijshëm për atë që po përjetojnë dhe as për atë që kanë pranë tyre.”
I shkruar nga regjisori me Ugo Chiti dhe Massimo Gaudioso, të cilët tashmë kishin bashkëpunuar me Andò per La Stranezza, filmi është prodhuar nga Bibi Film, Tramp Limited me Rai Cinema dhe Medusa Film, në bashkëpunim me Netflix.
