Demush Shasha
Presidenca e parë e Trump ka frymëzuar një numër librash që kanë kërkuar të tregojnë historinë e Shtëpisë së Bardhë nën Trump. Mes tyre, libri “Frika” i gazetarit Bob Ëoodëard ka mbetur një nga librat që ka përshkruar më bukur motivimet dhe mekanikën e vendimmarrjes së Trump, si dhe dinamikën dhe balancat e pushtetit brenda Shtëpisë së Bardhë. Në veçanti, libri ka mbetur i rëndësishëm për kohën e sotme, sepse i gjithë tregimi i librit është i organizuar rreth personazhit të tij kryesor dhe mënyrës në të cilën Trump ka formësuar mendimet e tij mbi zhvillimet kryesore si ekonomia, sundimi i ligjit, Irani, Veriu.
Koreja, Kina, Rusia etj. Për rrjedhojë, megjithëse kohët kanë ndryshuar, mësimet e librit mbeten ende tërësisht të zbatueshme, sepse personazhi i tij kryesor ka mbetur i pandryshuar. Ashtu si në presidencën e tij të parë, Trump është i rrethuar nga njerëz të aftë dhe profesionistë, por si atëherë, nuk ka asgjë që mund të kontrollojë impulset bazë të Trump, të cilat nuk kanë ndryshuar në 78 vitet e jetës së tij.
Vetë Trump na e vërtetoi këtë sërish në njëzet e katër orët e para të presidencës së tij. Në ditën e tij të parë, ai lëshoi 26 urdhra ekzekutivë për shpalljen e gjendjes së jashtëzakonshme në kufirin me Meksikën, mohimin e shtetësisë për njerëzit e lindur në SHBA, faljen e krimeve të rreth 1500 personave të dënuar për shkelje të Kongresit më 6 janar 2021, fillimin e negociatave për blej TikTok, duke tërhequr SHBA nga OBSH dhe Marrëveshja e Parisit për Klimën, duke përcaktuar bandat kriminale në Meksikë si organizata të huaja terroriste, duke krijuar Departamenti i Efiçencës së Qeverisë, ndryshimi i emrit të Gjirit të Meksikës në Gjirin e Amerikës, ndryshimi i emrit të malit Denali në malin McKinley, pezullimi i ndihmës amerikane për botën për 90 ditë, etj etj.
Edhe pse gjysma e këtyre vendimeve nuk do të të zbatohen, nxjerrja e tyre ka krijuar një kaos të vërtetë në diskursin publik amerikan pasi askush nuk ka pasur kohë të diskutojë asnjë nga këto vendime, e lëre më të 26 vendimet. Dhe pikërisht ky ishte qëllimi i Trump – të krijonte kaos ku perceptimi publik do të jetë se Trump po bën diçka, por askush nuk do të ketë kohë të diskutojë saktësisht se çfarë po bën. Kjo u pa qartë edhe në konferencën për shtyp të Trump ku as ai vetë nuk e kuptoi saktësisht se çfarë po firmoste.
Kjo mënyrë kaotike e qeverisjes është një nga epiqendrat e librit të lartpërmendur “Frika”. Gazetari Ëoodëard përshkruan episod pas episodi se si stafi profesional i Shtëpisë së Bardhë – këshilltarët dhe anëtarët e kabinetit të Trump e kanë pasur të pamundur të kontrollojnë impulset e Trump. Një nga këto episode përshkruan më bukur mënyrën se si funksionon Shtëpia e Bardhë nën Trump.
Koreja e Jugut është aleati më i ngushtë i Shteteve të Bashkuara në Azi. Është vendi i parë për të cilin Shtetet e Bashkuara ishin të gatshme të luftonin pas Luftës së Dytë Botërore. Pas luftës, Shtetet e Bashkuara dhe Koreja e Jugut nënshkruan Traktatin e Mbrojtjes së ndërsjellë, i cili hapi rrugën për vendosjen e aftësive ushtarake amerikane në Korenë e Jugut me synimin për të projektuar fuqinë amerikane në Paqësor dhe për të kontrolluar fuqinë e dy kundërshtarëve kryesorë të Amerikës: Kina dhe Koreja e Veriut. Sot, Shtetet e Bashkuara kanë rreth 28,500 ushtarë të stacionuar në Korenë e Jugut, si dhe sisteme ushtarake që janë thelbësore në rast të ndonjë sulmi të mundshëm nga Koreja e Veriut ndaj Shteteve të Bashkuara ose në rast të ndonjë konflikti ushtarak me Kinën.
Për shembull, këto sisteme janë të afta të zbulojnë një lëshim rakete nga Pheniani brenda 7 sekondave. Pa këto sisteme, Shteteve të Bashkuara do t’i duheshin 15 minuta për të bërë të njëjtin zbulim. Ky diferencë kohore i jep ushtrisë amerikane kohë kritike për t’iu përgjigjur një sulmi të mundshëm dhe për të mbajtur tokën amerikane të sigurt. Kjo është vetëm një arsye pse partneriteti me Korenë e Jugut është një element kyç i sigurisë kombëtare amerikane dhe pse ajo ka gëzuar gjithmonë mbështetjen dypartiake.
Por e gjithë kjo ishte zhurmë e parëndësishme për Trump. Atëherë, si edhe tani, ai ishte i fiksuar pas vendosjes së tarifave ndaj vendeve që kishin deficite ekonomike tregtare me SHBA-në, dhe në këtë drejtim ai ishte veçanërisht i fiksuar pas deficitit tregtar të SHBA-së me Korenë e Jugut prej 18 miliardë dollarësh, si dhe atij vjetor. shpenzime ushtarake prej 3.5 miliardë dollarësh për të mbajtur trupat amerikane atje. Në këtë sfond, ai vendosi të kërcënojë publikisht Korenë e Jugut me anulimin e Marrëveshjes së Tregtisë së Lirë midis Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe Koresë së Jugut (KORUS). Anulimi i mundshëm i marrëveshjes do të shkaktonte një krizë serioze në marrëdhëniet mes dy aleatëve dhe do të vinte në pikëpyetje praninë amerikane në Korenë e Jugut.
Megjithatë, në shtator 2017, Trump urdhëroi përgatitjen e një letre për të njoftuar qeverinë e Koresë së Jugut për anulimin përfundimtar të marrëveshjes. Pikërisht në këtë kohë stafi i tij, i udhëhequr nga këshilltari i tij ekonomik, Gary Cohn dhe sekretari i Mbrojtjes, James Mattis, ndërtuan një koalicion brenda Shtëpisë së Bardhë për të parandaluar një gjë të tillë. Këto ishin ende ditët e para të presidencës së Trump, dhe të dy vunë re një gjë për mënyrën se si vepron Trump. Trump nuk është në gjendje të fokusohet vazhdimisht në një gjë dhe të mbajë qëndrime të mirëinformuara për çështje komplekse.
Sot do të mbante një pozicion, nesër një tjetër, pasnesër do të harronte atë që kishte thënë disa ditë më parë, e kështu me radhë. Rrjedhimisht, ata vendosën se strategjia më e mirë për të parandaluar një prishje të marrëdhënieve me Korenë e Jugut ishte të debatonin, të shtynin dhe të vononin çdo vendim përfundimtar për këtë çështje sa më shumë që të ishte e mundur, me shpresën se Trump do të hiqte dorë përfundimisht nga obsesioni i tij me Korenë e Jugut. Ata madje shkuan aq larg sa ngritën një sistem të monitorimit të korrespondencës zyrtare presidenciale brenda Shtëpisë së Bardhë, duke fshehur nga Trump çdo gjë që mund ta largonte vëmendjen e tij drejt një prishjeje të marrëdhënieve me Korenë e Jugut. Dhe kështu, pas shumë debatesh, Trump më në fund braktisi “problemin” me Korenë e Jugut dhe kaloi në obsesione të tjera Trumpiane.
Arsyeja pse e rishikova librin “Frika” dhe pse u ndala te episodi i Koresë së Jugut është sepse besoj se na ofron një mësim edhe për ne. Injoranca e Trump ishte një bekim për Korenë e Jugut. Trump nuk kishte kundërshtime ideologjike ndaj politikës së Koresë së Jugut, por thjesht transaksionale. Falë injorancës së Trump, marrëdhëniet midis SHBA-së dhe Koresë së Jugut mbijetuan. Ata gjithashtu mbijetuan sepse Trump ishte i rrethuar nga burra shteti që e kuptonin rëndësinë e Koresë së Jugut për Amerikën. Rajoni ynë është shumë i parëndësishëm për të ngjallur ndonjë interes nga Trump. Në këtë kuptim, ne jemi të bekuar me injorancën e tij. Megjithatë, mbetet pyetja nëse do të jemi të bekuar që këtë herë Trump do të jetë i rrethuar nga burra shteti që do të kuptojnë rëndësinë e rajonit tonë për Amerikën. Kjo mbetet për t’u parë.
