Nga David Brooks
Gjatë 20 viteve të fundit, apo kaq shumë prej nesh, tipa vëzhgues socialë kanë shkruar për humnerat e tmerrshme që ndan klasën e arsimuar (njerëzit me diplomë universiteti) nga klasa punëtore (njerëzit pa).
Disa nga këto hendeqe përfshijnë rezultate themelore shëndetësore. Njerëzit pa diplomë universitare vdesin rreth tetë vjet më shpejt se njerëzit me diploma katërvjeçare.
Disa nga humnerat përfshijnë strukturën e familjes. Gratë me vetëm një diplomë të shkollës së mesme ose më pak kanë rreth pesë herë më shumë gjasa të kenë fëmijë jashtë martese sesa gratë me një diplomë kolegji.
Disa nga humnerat janë sociologjike. Njerëzit me vetëm diploma të shkollës së mesme ose më pak kanë më shumë gjasa të thonë se nuk kanë miq të ngushtë. Ata kanë më shumë gjasa të jetojnë në qytete ku kapitali social po shembet dhe të rinjtë po ikin.
Disa nga këto hendeqe përfshijnë rezultate arsimore. Deri në klasën e gjashtë, fëmijët e familjeve të varfra kanë katër nivele më të ulëta se fëmijët e familjeve të pasura. Siç ka theksuar Daniel Markovits nga Yale, hendeku arsimor midis studentëve të pasur dhe jo të pasur sot është më i madh se hendeku midis njerëzve të bardhë dhe të zinj në epokën e Jim Crow.
Nëse Amerika do të zgjidhte një populist si president, do të prisnit që ai t’i kushtonte administratën e tij adresimit të këtyre pabarazive, për të nxitur fatet e amerikanëve të klasës punëtore. Por kjo nuk është ajo që po bën Presidenti Trump. Ai duket se nuk ka plane për të ngushtuar hendeqet e arsimit, nuk ka plane për të ngushtuar hendeqet e rezultateve shëndetësore apo hendeqet e strukturës familjare. Ai në thelb nuk ka plane për të ringjallur komunitetet që janë shkatërruar nga postindustrializimi.
