Një klauzolë ‘Romeo dhe Zhuljeta’ në projekt-ligjin e krimit të Anglisë është e arsyeshme – tani le të përqendrohemi te burrat që me të vërtetë dëmtojnë vajzat e reja
Rhiannon Lucy Cosslett
Zot, të kujtohet puthja në korridore? Ka kaluar kaq shumë kohë që kur isha adoleshente, saqë kisha harruar sinqerisht se sa gërvishtje ndodhte në shkollë, derisa u përmend në Dhomën e Komunave këtë javë. (Unë kurrë nuk kam qenë adhurues i fjalës snogging, por si term është shumë ndjellës i adoleshencës së fundit të viteve 1990-fillim të viteve 2000, duke sjellë në mendje një përzierje marramendëse të spërkatjes së trupit Impulse dhe Lynx Africa, shijen e çamçakëzit të përtypjes Juicy Fruit dhe tingullin e kllapave.)
Dashuria adoleshente është në krye të lajmeve, për shkak të lajmeve se do të ketë një përjashtim “Romeo dhe Zhuljeta” nga ligji i ri i krimit dhe policisë që detyron profesionistët në Angli, përfshirë mësuesit dhe punonjësit e kujdesit shëndetësor, të raportojnë dyshimet për abuzim seksual të fëmijëve. Përjashtimi për adoleshentët në marrëdhëniet seksuale konsensuale mori mbështetje ndër-partiake, duke pranuar se “jo i gjithë aktiviteti seksual që përfshin moshat nën 18 vjeç është shkak për alarm ose ndërhyrje shtetërore”.
Kjo është e gjitha arsyeja e përbashkët, dhe qasje të ngjashme janë tashmë në vend në vende të tilla si Australia dhe Franca. Që adoleshentët përfshihen në aktivitete seksuale nuk duhet të jetë lajm për askënd – detyrimi i mësuesve që të raportojnë çdo rast si një ofendim i mundshëm seksual i fëmijëve do t’u japë atyre një ngarkesë edhe më të madhe se sa ata përballen tashmë. Në vend të kësaj, ata mund të përdorin gjykimin e tyre profesional. Masat mbrojtëse mbeten në fuqi: nëse ka ndonjë tregues të dëmtimit ose çekuilibrit, detyra për të raportuar mbetet.
Kjo konfirmon atë që shumë prej nesh e dinë prej kohësh: që shpesh kërcënimi më i pranishëm për vajzat adoleshente janë ata djem më të mëdhenj që nuk duket se mund të kenë një të dashur të moshës së tyre. Ti e di llojin. Groomers. Djemtë që janë 19, 20 vjeç, më të vjetër, të cilët rrinë rreth portave të shkollës në Saxos dhe Corsas e tyre. Në qytetin tim të lindjes, një në fakt doli në arrati me – ose ndoshta u rrëmbye – një vajzë 13-vjeçare e sapo kthyer. Të tjerët ftonin vajza të mitura në banesat e tyre të ndyra dhe i lyenin me alkool. Krahas këtyre burrave ju kishit edhe më të moshuarit në pozitat e pushtetit – në shkollën time, kërcënimi më i madh për vajzat adoleshente ishte mësuesi ynë aktual (Neil Foden u dënua përfundimisht për vepra të shumta).
Do të ishte krejtësisht absurde që një abuzim dhe shfrytëzim i tillë kriminal të vihej në të njëjtin nivel me mashtrimin e adoleshentëve. Përdorimi i Romeos dhe Zhulietës për të përshkruar klauzolën në fillim mund të duket mjaft madhështor, por a nuk është kështu dashuria, ose të paktën epshi, në atë moshë? E fortë, e fuqishme, madje edhe tragjike. Ndjenja e “Nëse nuk mund ta puth atë në këtë moment përballë shkallëve të bllokut shkencor, atëherë mund të pi edhe helm”. Unë dyshoj se rezonanca e saj është arsyeja pse është në planprogramin për nxënësit që po afrohen deri në moshën e Zhulietës (13). Ai gjithashtu ofron një kornizë për diskutimin e këtyre çështjeve në klasë (“E di që ndihesh si personazhi kryesor në tragjedinë tënde shekspiriane tani, por ndoshta e ulësh natën vdekjeprurëse dhe në vend të kësaj dëgjosh ndonjë Lana Del Rey?”)
Më kujtohet se si Amy, e cila u ul pranë meje në anglisht, mund të recitonte shumicën e pjesës përmendësh. “O dashuri grindje! O urrejtje e dashur!” – Unë ende mund ta dëgjoj zërin e saj tani. Fakti që Romeo po i thotë këto fjalë për Rosalinën, para se të ndërrojë papritur dashurinë e tij ndaj Zhulietës, na e humbi mendjen. Më kot mësuesi ynë i anglishtes u përpoq të na shtynte të mendonim se si Shekspiri mund të kishte komentuar paqëndrueshmërinë e dashurisë së re. Nuk mund t’ju them kur jeni në mes, apo jo? Megjithatë, ekziston një argument që ne duhet t’i marrim më seriozisht ndjenjat romantike të adoleshentëve, sepse ato mund të na japin formë.
Adoleshentët e sotëm janë me fat, në shumë mënyra. Ata nuk po përjetojnë dashurinë e tyre të parë, apo epshin, në një sfond të normave alarmante të shtatzënisë adoleshente, siç ishim ne. Ata marrin edukim më të mirë seksual, në një moshë më të hershme, kanë qasje në metoda më të ndryshme kontracepsioni dhe përgjithësisht janë më të informuar për biologjinë e riprodhimit. Sigurisht që nuk po bënim TikToks për fazën luteale – as nuk e dinim se çfarë do të thoshte, e lëre më se si mund të ndikojë në sjelljen tuaj të takimit.
Megjithatë, një gjë nuk ka ndryshuar, dhe kjo është sa të pambrojtur janë adoleshentët dhe sa lehtë mund të thyhet zemra e tyre. Menduam se ishim kaq të rritur kur po mashtronim në moshën 15-vjeçare, duke shkuar në takime në Pizza Hut, duke analizuar marrëdhëniet tona në MSN dhe duke rrotulluar nyje qesharake me 10 lëkura që të mund të bënim karvanë të nxehtë. Ne ishim thjesht fëmijë, si adoleshentët që shoh duke ecur për në shkollë ose në autobus tani, kaq të rinj dhe naivë të pamundshëm, por të fryrë nga hormonet që ju bënin të dëshironi të hidheni me njëri-tjetrin.
Ndërsa kërcimi me njëri-tjetrin të martën në mëngjes jashtë grupit të dy matematikave nuk do të jetë shpesh një shkelje e raportueshme, kushdo që punon me të rinjtë e di se zemrat e tyre të pambrojtura gjithashtu kanë nevojë për një lloj mbrojtjeje. Ndoshta, krahas gjithë punës që duhet bërë për sa i përket pëlqimit dhe mizogjinisë në internet dhe si të njohim marrëdhëniet abuzive, ne të gjithë kemi nevojë për mësime formale për dhimbjen e zemrës – në fund të fundit, këto vite mund të formojnë marrëdhëniet tona të të rriturve që do të vijnë dhe kush jemi ne. Pyes veten për rolin që ata luajnë në tradhtitë e mëvonshme. Shumica prej nesh janë të lumtur t’i lënë pas vetes ato vite me aromë impulsi, por të gjithë njohim dikë që do ta ndjekë gjithmonë lart atë Frut të lëngshëm.
