Si shenjt apo si një skandal, Papa i Vatikanit ka qenë subjekt i filmave të të gjitha llojeve. Cybernews ka përzgjedhur 5 prej tyre që prekin kufijtë e besimit, dramës dhe humorit.
Kureshtja rreth Papëve ka qenë gjithnjë e përhapur jo vetëm në media, por edhe në kinema. Ndërsa bota mban zi për Papa Françeskun i cili u nda nga jeta më 21 prill, mund t’i hidhni një sy sugjerimeve të mëposhtme sesi kinematografia ka interpretuar Atin e Shenjtë.
Disa prej tyre bazohen në histori të vërtetë, në absurditet apo imagjinatë, por të gjithë ia kanë dalë të lënë ndikimin e tyre kulturor apo kritik.
Two Popes
Ky margaritar i Netflix përqendrohet në një moment kulminant në Vatikan: dorëheqjen e papritur të Papa Benediktit dhe marrëdhënien e paparashikuar mes tij dhe kardinalit Jorge Bergoglio, Papa Françesku i ardhshëm. Ajo që nis si një zhvendosje pushteti kthehet në një bisedë të thellë për besimin, dështimin dhe faljen.
Titulli tregon që ka dy karaktere të ndryshme: Benedikti, konservator dhe i largët dhe Françesku, progresist dhe reformativ. Edhe pse filmi anon më shumë drejt këtij të fundit, është Anthony Hopkins që merr vëmendjen me rolin e tij si Benedikti. Filmi i nominuar për tre çmime Oscar, është vlerësuar për dialogun imagjinar pas dyerve të mbyllura dhe momentin e papritur kur dy papë përballen me njëri-tjetrin.
Conclave
Një film origjinal i fantazisë historike. Papa vdes dhe 118 kardinalë mbyllen në Kapelën Sistinë. Ralph Fiennes luan rolin e dekanit të Kolegjit të Kardinalëve dhe mban detyrën e mbikëqyrjes së votimit për papën e ri. Nën tymin e zi, fshihet një mister. Papa i ndjerë nuk është i pranishëm fizikisht, por prania e tij ndihet fort. Kardinalët merren me procesin e votimit ndërsa shpaloset makineria e pushtetit dhe dikush mund të përmbysë sistemin.
Francesco
Një homazh për Papa Françeskun. Atij i interesonin çështje që shumë të tjerë i anashkalonin, si ngrohja globale, barazia shoqërore, varfëria dhe dialogu ndërfetar. Përpjekjet e tij për të folur për skandalet e abuzimit seksual brenda Kishës Katolike u kthyen në një bisedë për të cilën ai do të kujtohet. Ky është rrëfimi i figurës së Papa Françeskut si njeri i shenjtë, aktivist, i drejtpërdrejtë dhe modest. Evgeny Afinevsky ia arriti të reflektojë rrëmujën kolosale që njerëzimi ka bërë dhe rolin esencial që mund të luajë një Papë.
Habemus Papam (We Have a Pope)
Ky film është si një komedi ekzistenciale, e përqendruar te një njeri që nuk e do detyrën e papës. Kur një papë vdes dhe konklava zgjedh pasuesin, çdo kandidat lutet që të mos e marrë rolin, duke kthyer në humor sesi jetët e tyre mund të marrin fund prej saj. Asokohe, kur tema e shëndetit mendor nisi të përfshihej në ndërgjegjen publike, seancat terapeutike të Papës nxitën kundërshtime. Vatikani reagoi fuqishëm dhe agjencia italiane e lajmeve, AGI kërkoi që filmi të ndalohej. Regjisori Nanni Moretti ndërmerr një rrezik për ta bërë Papën që t’ia mbathë.
Pope Joan
Ky film bazohet në legjendën mesjetare se një grua u maskua si burrë dhe u bë prift duke arritur të bëhej papë. Papa Joan ndërthur “Gladiatorin” dhe “Kodin e Da Vinçit”, por përçan mizogjininë institucionale që më pas u kthye në një kult. Filmi nuk shënoi fitime në arkë por tërhoqi shumë kritika, të cilat e kanë gdhendur vendin e tij si një nga më guximtarët në këtë zhanër. Ai sfidon status quo-në dhe kjo e bën të dallueshëm./E.Ç
