Cilat janë arsyet që i shtyjnë dy njerëz që kanë jetuar një jetë së bashku të ndjekin rrugë të ndara? Znj. Angeliki Kolokytha, psikologe, psikoterapiste sistemike ka dhënë një përgjigje.
Vitet e fundit, është folur gjithnjë e më shumë për të ashtuquajturat divorce “gri” dhe për faktin se ky fenomen shoqëror ka qenë në rritje vitet e fundit. Termi “divorc gri” përshkruan divorcet midis të rriturve të moshës 50 vjeç e lart ose midis çifteve që kanë jetuar së bashku për 30, 40 apo edhe 50 vjet .
Shumicën e kohës, kur njerëzit mësojnë për një divorc të tillë në mjedisin e tyre, ata habiten, sikur të krijohet përshtypja se njerëzit e këtyre moshave pushojnë së menduari për jetën dhe lumturinë e tyre. Por divorcet gri janë një realitet dhe njerëzit që i përjetojnë ato duhet të menaxhojnë ndryshime shumë të mëdha në jetën e tyre.
Por çfarë mund të çojë në divorc midis njerëzve që kanë jetuar së bashku kaq shumë vite? Le të shohim disa nga faktorët që luajnë një rol të rëndësishëm në një ndarje të tillë:
Është e mundur që çifti e kishte kuptuar nevojën për t’u ndarë shumë më herët dhe e kishte shtyrë atë derisa fëmijët të bëheshin të rritur, në mënyrë që të mos lëndoheshin dhe/ose performanca e tyre shkollore/akademike të mos ndikohej.
Për më tepër, një rol kyç duket se luan fokusi në rolet prindërore për shumë vite dhe në të njëjtën kohë neglizhenca e marrëdhënies së çiftit. Nëse me kalimin e viteve ata ishin humbur dhe në thelb ishin përqendruar në mënyrën se si të punonin së bashku për të rritur fëmijët dhe për të zgjidhur problemet e përditshme, atëherë kur ata rriten, krijohet një boshllëk i madh. Ndërsa fëmijët rriten dhe bëhen të pavarur, duket se familja po destabilizohet dhe vështirësitë e çiftit dalin në sipërfaqe, të cilat mund të jenë fshehur për shkak të njerëzve që investojnë më shumë në edukimin e tyre.
Autonomia e fëmijëve “përputhet” edhe me periudhën kur prindërit përballen me pyetje agonizuese ekzistenciale që lindin gjatë kësaj faze dhe në mënyrë të pashmangshme shkaktojnë tronditje në çift. Shpesh të gjitha sa më sipër përkojnë në kohë me momente të tjera të rëndësishme në jetën e çiftit, siç janë dalja në pension ose largimi i fëmijës më të vogël nga shtëpia .
Mungesa kronike e komunikimit dhe distanca e çiftit dalin në sipërfaqe gjatë kësaj periudhe dhe shqetësimi vepron në mënyrë kumulative. Kur të gjithë kanë evoluar në një drejtim të ndryshëm dhe është sikur të zbulojnë se po jetojnë me një “të huaj” , dikë që nuk mund ta njohin më.
Nëse njerëzit nuk gjejnë kuptim në të qenit përsëri bashkë, atëherë ata duhet të përballen me një situatë jashtëzakonisht të dhimbshme dhe të ndërtojnë jetën e tyre nga e para.
Në këto raste, është shumë e rëndësishme që ata përreth tyre t’i trajtojnë me respekt dhe të mos supozojnë se në këtë moshë ata nuk kishin të drejtë të rinegocionin marrëdhënien dhe zgjedhjet e tyre.
Së fundmi, kontakti me një mjedis mbështetës, angazhimi në aktivitete që ofrojnë kënaqësi dhe hapja ndaj interesave të reja janë të dobishme për njerëzit që përjetojnë humbjen e marrëdhënies së tyre./E.Ç
